Του Γ. Λακόπουλου
Η εντυπωσιακή παρουσία του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλωντ Γιούνκερ στην τελευταία ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είχε ένα καθαρό μήνυμα για την Ελλάδα: Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα τη στηρίξει στην εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου, αλλά για να …εφαρμοστεί! Άρα τα κόλπα με τα ισοδύναμα, τα αντισταθμιστικά και τα παράλληλα προγράμματα τέλος. Εφεξής ούτε συσκέψεις, ούτε συνεννοήσεις, ούτε 15 συνεδριάσεις του Γιούρογκρουπ και πέντε Σύνοδοι Κορυφής σε τρεις μήνες για την Ελλάδα- για να μην υπολογίσουμε σε βάθος πενταετίας.
Αν η χώρα παρεκκλίνει από τα συμφωνηθέντα απλώς θα κατεβούν τα ακουστικά. Θα σταματήσουν οι συζήτησεις και οι γραμμές χρηματοδότησης. Τόσο απλό.
Συνεπώς η νέα κυβέρνηση, όποια και αν είναι, όποια σύνθεση και αν έχει, θα πρέπει να εφαρμόσει όσα ενέκρινε η Βουλή στις 13 Αυγούστου και τα συνακόλουθά τους στο δημοσιονομικό τομέα και στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων.
Τι δεν κατάλαβαν λοιπόν τα ελληνικά κόμματα και οι Έλληνες πολιτικοί και συνεχίζουν το χαβά τους; Π.χ. οι δυο μονομάχοι κλείνουν το μάτι στους αγρότες ότι κάτι θα βρουν για να τους εξαιρέσουν από το γενικό φορολογικό σύστημα. Υπόσχονται στους ελεύθερους επαγγελματίες διευκολύνσεις που δεν μπορούν να δώσουν και βεβαιώνουν τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους ότι δεν θα υπάρχουν νέες απολύσεις και μειώσεις μισθών, ανεξάρτητα από την πορεία εφαρμογής του Μνημόνιο και τις αξιολογήσεις τους.
Κοροϊδεύουν τους πάντες. Όπως πολύ σωστά έχει προβλέψει, από τη σκοπιά του ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Δημ. Κουτσούμπας, ο κορμός τωνπρογραμματικών δηλώσεων της επόμενης κυβέρνησης είναι ήδη γνωστός και δεδομένος: είναι το Μνημόνιο. Τι νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ο Τσίπρας ή ο Μεϊμαράκης- ή και οι δυο μαζί- μετά τις εκλογές από το να το εφαρμόσουν;
Αλλά μήπως είναι οι μόνοι μάγοι; Ο Θεοδωράκης δήλωσε από τα Χανιά ότι …δεσμεύεται να μην επιτρέψει να μπει κανέναν νέος φόρος . Ο παλαιοκομματισμός σε νέα συσκευασία, ή απλώς άγνοια της πραγματικότητας: Πώς θα κλείσει π.χ. ο προϋπολογισμός του τρέχοντος έτους; Πως θα χρηματοδοτηθούν οι τομείς στους οποίους οι κυβερνητικές εκτιμήσεις εισροής εισόδων θα πέσουν έξω; Πού θα βρεθούν όσα λεφτά χρειαστούν για να αντιμετωπίσουν οι δαπάνες που δεν καλύπτονται από τις δανειακές συμβάσεις;
Άλλο να λες ότι θα επιδιώξεις να είναι κατά το δυνατόν δίκαιοι οι φόροι και να μην πληρώσουν κι άλλο οι αδύναμοι και άλλο να λες ότι θα τους …απαγορεύσεις -επειδή δημοσκοπικά σε παίρνει η κάτω βόλτα.
Από την πλευρά της η Φώφη Γεννηματά διακηρύσσει ότι το κόμμα της θα έχει ρόλο εγγυητή, αλλά δεν λέει τι ακριβώς θα εγγυηθεί. Ωραία τα τσιτάτα, αλλά επί ποίου προγράμματος θα ασκηθεί αυτός ο ρόλος; Το μόνο βιώσιμο πρόγραμμα είναι αυτό που παρατείνει τη λιτότητα και ταυτόχρονα επιβάλλει χωρίς καμιά διαπραγμάτευση να υλοποιηθούν οι μεταρρυθμίσεις που καθυστέρησαν. Δυσάρεστο, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Με απλά λόγια τα κόμματα που ενδέχεται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να μετάσχουν στην μετεκλογική διακυβέρνηση είτε δεν αντιλαμβάνονται τα χαρακτηριστικά της, είτε τα κρύβουν για να ψηφοθηρήσουν. Οι εταίροι όμως είναι προφανές ότι δεν θα δεχθούν άλλους Βαρουφάκηδες, άλλες αερολογίες και άλλες αναβολές. Και δεν τους αφορά ποιος θα είναι στην κυβέρνηση- εξ ου και η ‘πηγή’ που διοχέτευσε στον ελληνικό Τύπο ότι θα αξιώσουν ‘μεγάλο συνασπισμό’ σαν στερεμένη δείχνει.
Τα ψέματα, ύστερα από πέντε χρόνια τελειώνουν. Η χώρα για να επιβιώσει -και να δημιουργήσει προϋποθέσεις μεσοπρόθεσμης εξόδου από την κρίση- δεν έχει άλλο δρόμο από το να υλοποιήσει όσα ο Αλέξης Τσίπρας δέχτηκε και οι άλλοι συμφώνησαν για να αποτραπεί η άμεση καταστροφή.
Αν φταίει η διαπραγμάτευση Τσίπρα ή αν ο Τσίπρας έκανε το καλύτερο δυνατό σε μια χαμένη υπόθεση -λόγω όσων είχαν προηγηθεί- είναι μια συζήτηση που δεν ενδιαφέρει το μέλλον. Αυτό που ενδιαφέρει ειναι πως μπορει να αξιοποιηθεί το Μνημόνιο και η κοινοτική στήριξη ως σανίδα σωτηρίας.
Αυτή τη συζήτηση όμως είτε την αποφεύγουν τα εν δυνάμει κυβερνητικά κόμματα είτε προσπαθούν να την καλύψουν με ανούσιες αντιδικίες μεταξύ Τσίπρα και Μεϊμαράκη. Η μα ασκήσεις ασχετοσύνης σαν του Θεοδωράκη που ζήτησε να εκταμιευθεί το ’πακέτο Γιούνκερ’ που …δεν είναι ‘πακέτο’, ούτε φυσικά έχει κονδύλια προς εκταμίευση. Πάλι καλά που δεν είπε ότι θα πάει να τα παραλάβει ο ίδιος χέρι με χέρι!
Εν πάση περιπτώσει τα πράγματα είναι απλά: η θέση των εταίρων είναι διαυγής: η οφειλόμενη αλληλεγγύη τους προς την Ελλάδα τελεί υπό κανόνες και χρονοδιαγράμματα πλέον. Όποιος έχει αντίρρηση δεν έχει παρά να ακολουθήσει τη Ζωή που διέγραψε τα 320 δις που χρωστάμε και επιπλέον βρήκε και καμιά 300ριά δις που μας … χρωστάνε.
