Του Γ. Λακόπουλου
Ήταν μια πολύ ωραία παρέα και έφτιαξαν μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Ξόρκισαν το κακό του ΣΥΡΙΖΑ και προέβαλαν το μεταρρυθμιστικό ναρκισσισμό τους. Μεταξύ τους ήταν ό,τι ήθελαν, έλεγαν -αντίλογος μηδέν. Ο πρόεδρος της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκης, ο επικεφαλής το στερεμένου Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης και ο Βαγγ. Βενιζέλος ως εκπρόσωπος του εαυτού του και όχι του ΠΑΣΟΚ από το οποίο όλο και ξεμακραίνει συγκεντρώθηκαν στην παρουσίαση του βιβλίου του Γ. Παγουλάτου “Το νησί που φεύγει”.
Πάντα ευρηματικός ο Κώστας Γιαννακίδης περιέγραψε ανάγλυφα στο Protagon την εκδήλωση:
“…Οι περισσότερες κηδείες στις οποίες έχω παραβρεθεί τα τελευταία χρόνια τελειώνουν με … τον ίδιο τρόπο. Πέφτει το πρώτο χώμα και μετά το «άντε και να μη χρειάζεται να σμίγουμε μόνο σε κηδείες». Ευτυχώς η παρέα είναι μεγάλη, οπότε το μόνο που αλλάζει την επόμενη φορά είναι το νεκροταφείο. Κάπως έτσι αισθάνθηκα στην παρουσίαση του βιβλίου «Το Νησί που φεύγει»…
.-Ε, λοιπόν ήταν όπως στους γάμους, στις κηδείες, στα μνημόσυνα και στην τελετή λήξης του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Περίπου 600 άνθρωποι, σχεδόν όλοι γνωστοί μεταξύ τους. Κοινώς αν δεν γνώριζες κάποιον, δεν υπήρχε πρόβλημα, θα σε έφερνε σε επαφή ένας κοινός γνωστός.
Και έτσι όπως είχε ασφυκτική ζέστη, ήταν σαν να έχεις βουτήξει στο καζάνι που βράζει όλος αυτός ο χώρος, τον αποκαλούμενο και «μέτωπο της λογικής». Κεντρώοι της Νέας Δημοκρατίας, Πασόκοι του ΓΑΠ και του Βενιζέλου, ορφανά της ΔΗΜΑΡ και Ποταμίσιοι σε αναζήτηση, συν καμιά δεκαριά που κοίταζαν προς την πόρτα με την ελπίδα να μπει ο Σημίτης. Ο ένας με τον άλλον είχαν από 200 κοινούς φίλους στο facebook…”
Ως προς περιεχόμενό της η εκδήλωση ήταν ευκαιρία για επίδειξη υψηλής τεχνικής παρθενογένεσης και μετριοφροσύνης. Θα μπορούσε να τους πει κανείς αιθεροβάμονες, αν δεν διακρίνονταν πίσω από την ρητορική τους κατά του λαϊκισμού η υποκρισία της διαδρομή τους- δηλαδή η πεμπτουσία του λαϊκισμού.
“Έχουμε να διανύσουμε πολύ δρόμο ακόμη για να φτάσουμε εκεί που ήμασταν το 2014 όταν ήταν σαφής η βελτίωση όλων των δεικτών” είπε ο Κυρ. Μητσοτάκης -ρίχνοντας θυμίαμα στην κυβέρνηση Σαμαρά στην οποία μετείχε και οι άλλοι συγκατάνευσαν. Άλλωστε το ανάγνωσαν ότι αυτός ηγείται του “μεταρρυθμιστικού μετώπου”, το οποίο ουδείς έχει αντιληφθεί πότε και από ποιους συγκροτήθηκε. Πέρα από τις σημειώσεις που δίνει στον πρόεδρο της ΝΔ ο Τάκης Θεοδωρικάκος, πριν από κάθε “στοχευμένη” δημόσια εμφάνιση του.
Στην κατάνυξη της στιγμής κανείς δεν είχε κουράγιο να ρωτήσει ποιοι ακριβώς δείκτες είχαν βελτιωθεί και σε σχέση με τι βελτιώθηκαν; Σε σχέση με το 2010 στον όλεθρο του οποίου το δικό του κόμμα και το κόμμα του Βενιζέλου οδήγησαν; Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω να γιάνει;
Ως το 2014 δεν είχε κυβερνήσει ο Τσίπρας. Άρα, βελτιωμένα ή επιδεινωμένα, τα στοιχεία αφορούν άλλους. Τα δημοσιονομικά της χώρας η κατάσταση της κοινωνίας και του κράτους πρόνοιας, η ξεχαρβαλωμένη διοίκηση, η απομείωση των αποδοχών, η ανεργία, η πορεία εξόδου από την
Ευρωζώνη τίνος έργο ήταν;
Ποιος βελτίωσε, λοιπόν, και τι; Χώρια που δεν είναι καθόλου ακριβές ότι η σύγκριση των δεικτών μεταξύ 2014 και 2016 δείχνει ότι “τότε ήταν καλύτερα”. Το αντίθετο- αν μιλάμε για απολογισμό, όχι για στόχους. Αν αυτό δεν είναι λαϊκισμός, τότε είναι απλώς παραπληροφόρηση- η βάση του λαϊκισμού. Σε τελευταία ανάλυση αν το 2014 ήταν “βελτιωμένοι οι δείκτες” γιατί αποδοκιμάσθηκαν στην κάλπη και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ; Γιατί ήδη το 2012 το κλίμα στην κοινωνία ήταν “να φύγουν αυτοί και όποιος θέλει ας έλθει;”
Ο …μεταλαϊκισμός
Παρασυρόμενος από την ατμόσφαιρα ‘όλοι δικοί μας είμαστε” της εκδήλωσης ο πρόεδρος της ΝΔ είπε τα εξής εκπληκτικά και αυτό–αποκαλυπτικά: “Χρειαζόμαστε ένα νέο πολιτικό πρότυπο μετά-λαϊκισμού… Δεν αρκεί να βασιστούμε αυτάρεσκα στην ανωτερότητα των ιδεών μας,… Ο πήχης δεν μπορεί να είναι απλά να είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους”.
Η “ανωτερότητα”, ως βασικό στοιχείο αυτοπαρουσίασης, δεν έβλαψε ποτέ κανένα. Αλλά για τί ακριβώς μιλάμε; Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα φέρουν τον “μετά-λαϊκισμό” ως απάντηση στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ; Ή μόνο η ΝΔ και ο Βενιζέλος; Από ποιους “προηγούμενους” είναι “καλύτεροι”; Αυτοί δεν είναι οι προηγούμενοι;
Δεν ήταν ο Βαγγέλης Βενιζέλος κήρυκας, εκπρόσωπος, μέχρι και αρχηγός του πιο λαϊκιστικού ΠΑΣΟΚ; Δεν ήταν ο Κυριάκος βουλευτής της ΝΔ και υπουργός του ακροδεξιού λαϊκισμού του Σαμαρά; Ο αντιπρόεδρος του Άδωνις από την “ανωτερότητα” του Γ. Καρατζαφέρη και τον “μεταλαϊκισμό” του ΛΑΟΣ δεν του προέκυψε; Από ποια κολυμβήθρα του Σιλωάμ βγήκαν και αποτελούν το καινούργιο και το …μετά;
Ο Κυριάκος είπε επίσης για τους άλλους δυο ότι «εκείνα που μας ενώνουν είναι πολλαπλάσια από αυτά που μας χωρίζουν». Σε τί ακριβώς αναφέρεται. Αν μιλάει για την πολιτική, γιατί παραλείπει τον ΣΥΡΙΖΑ; Το ίδιο, τρίτο, Μνημόνιο δεν τους ενώνει;
Και οι τρεις πλευρές έχουν από ένα Μνημόνιο στην καμπούρα τους. Και το αστείο είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει το δικό του με μεγαλύτερη συνέπεια και αποτελεσματικότητα, όπως παραδέχονται όλοι οι διεθνείς παράγοντες και οργανισμοί. Ή μήπως όχι; Γίνεται πουθενά στην Ευρώπη συζήτηση για να έλθει για κυβερνητική μεταβολή, ώστε κάποιος άλλος να το εφαρμόσει καλύτερα;
Μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση που θα εφαρμόσει άλλη πολιτική εκτός από τη σημερινή; Πρωθυπουργός που θα έχει άλλη ατζέντα και θα λογοδοτεί σε άλλη τρόικα; Ή που θα περιμένει από αλλού δάνεια -άρα και όρους- για να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη; Δεν είναι λαϊκισμός να τα παρακάμπτει κανείς αυτά και αν υπόσχεται όσα δεν μπορεί να κάνει ;
“Έχουμε κοινές αξίες και πεποιθήσεις για τη χώρα» σημείωσε ο αρχηγός της ΝΔ. Με ποιον; Με τον Βενιζέλο; Μπορεί; Με τον Σταύρο; Ομοίως. Αν όμως ήθελε να βάλει στην κοινότητα και το ΠΑΣΟΚ ποιες ακριβώς είναι οι κοινές αξίες ενός σοσιαλιστικού κόμματος, έστω σε κρίση, με τις αξίες της Δεξιάς, του Βορίδη και του Άδωνι; Πέρα από την πολιτική που καταναγκαστικά ασκείται σήμερα από όλους, τι κοινό έχει η Δεξιά με τη Δημοκρατική Παράταξη;
Η κριτική -η αποδοκιμασία μάλλον- στον ΣΥΡΙΖΑ από τον πρόεδρο της ΝΔ και τους άλλους στηρίζεται στο «καταστροφικό» πρώτο εξάμηνο του 2015. Δίκιο έχουν. Αλλά κάτι μεσολάβησε: οι εκλογές. Και σ’ αυτές ο Τσίπρας κρίθηκε. Ή μήπως δεν γίνεται έτσι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες; Αν όχι γιατί το επικαλούνται για τα δικά τους κόμματα και κυβερνήσεις;
Αν δε ληφθεί υπόψη αυτή η “λεπτομέρεια” τότε πως έχει την ανομολόγητη αξίωση ο Κυριάκος να μην ληφθούν υπόψη και οι αρχαιρεσίες της ΝΔ που τον απαλλάσσουν από αμαρτίες του προκατόχου του και του κομματός του γενικά;
Ο κλασσικός Βενιζέλος
Από την πλευρά του ο Βαγγ. Βενιζέλος ήταν ο κλασσικός εαυτός του στην εκδήλωση. Τα έβαλε με τη διακυβέρνηση Καραμανλή ως «περίοδο μίας χώρας χωρίς επίγνωση» , αλλά δεν ρώτησε τη γνώμη του Κυριάκου επ’ αυτού. Επιτέθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου, τόσο για την καθυστέρηση, στη 
λήψη μέτρων το 2009-10 όσο και για την ιδέα του δημοψηφίσματος, αλλά δεν είπε πού ήταν ο ίδιος τότε και τίνος αντιπρόεδρος ήταν.
Κόλλησε στο ότι “η τομή του Ιανουαρίου 2015 ήλθε ενώ ήμαστε ένα βήμα από το να αλλάξουμε στάτους, να πάμε στην προληπτική γραμμή στήριξης”, χωρίς να εξηγήσει γιατί ήλθε αυτή η τομή. Και για να μην μείνει καμιά αμφιβολία για τις σημερινές επιδιώξεις του.
Τέλος για να μην μένει αμφιβολία για τις προσδοκίες του προσέθεσε ότι “ο ηττημένος πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προσκληθεί μετά τις εκλογές σε μία κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Θα στενοχωρήσω τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στις μονοκομματικές κυβερνήσεις».
Τι εννοούσε; Απλώς ότι σε μια μετεκλογική κυβέρνηση πρέπει να μετέχει και ο ίδιος. Αλλιώς γιατί να γίνει μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας μετά τις εκλογές και να μην γίνει τώρα, όπως λέει η Φώφη. Για να είναι Πρωθυπουργός ο Κυριάκος; Να τον χαίρεται το ΠΑΣΟΚ τέτοιον πρώην πρόεδρο.
Τέλος, ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν σαν φτωχός συγγενής στην εκδήλωση, λόγω της κατάστασης στην οποίες έχει περιέλθει το κόμμα του. Αλλά είπε τη μόνη αλήθεια της βραδιάς: «Το τέρας του λαϊκισμού δεν είναι μόνο σε ένα στρατόπεδο” -υπενθυμίζοντας την ιστορική ευθύνη της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τη γιγάντωση του φαινομένου.
Υ.Γ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και ο Βαγγ. Βενιζέλος πρέπει κάποτε να αποσαφηνίσουν κάτι για το δημοψήφισμα του 2015. Επικρίνουν την πολιτική επιλογή του Τσίπρα να το προκηρύξει ή την επιλογή των ψηφοφόρων στην κάλπη; Εκτός αν δεν κατάλαβαν το νόημα και στις δυο περιπτώσεις…
