Ο κύριος Στουρνάρας προκαλεί κρίση

ΦΩΤΟ: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Tου Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΗ Τράπεζα της Ελλάδας είναι ανεξάρτητη αρχή. Αλλά ο διοικητής της λογοδοτεί στην Βουλή των Ελλήνων. Αυτή τη θεμελίωση σχέση της κεντρικής τράπεζας με την ελληνική πολιτεία σεβάστηκαν ως τώρα όλοι οι διοικητές της. Μάλιστα ο πιο επιτυχημένος από όλους, ο ευπατρίδης Γιώργος Προβόπουλος, άσκησε τα καθήκοντά του υπέρ των συμφερόντων χώρας σεβόμενος ταυτόχρονα και τον Κανονισμό της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τις εκλεγμένες ελληνικές κυβερνήσεις.

Αιφνιδίως ο σημερινός διοικητής της τράπεζας παραβιάζει αυτή την παράδοση αλλά και στοιχειώδεις δημοκρατικούς κανόνες στρεφόμενος εναντίον μιας νόμιμης κυβέρνησης της χώρας- όπως ήταν η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα, ανεξάρτητα από την πολιτική της.

Ο Στουρνάρας – κατά περίεργη σύμπτωση εκ παραλλήλου με την ρεβανσιστική επανεμφάνιση του Αντώνη Σαμαρά- ενοχλήθηκε επειδή ένας πρώην διαπραγματευτής της πρώτης κυβέρνησης Τσίπρα, χαρακτήρισε “αποικιοκρατική” την κυβέρνηση Σαμαρά -της οποίας ήταν εξωκοινοβουλευτικό μέλος.

Δικαίωμά του. Αλλά σήμερα δεν είναι πολιτικός. Είναι θεσμικός παράγων. Και δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται ότι επιτιθέμενος σε ένα κόμμα, σε έναν πρωθυπουργό, σε μια κυβέρνηση δημιουργεί κρίση. Εκτός αν έχει άλλους λόγους να το κάνει. Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν δικαιολογείται από τη σημερινή του ιδιότητα.

Σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευση που έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα προφανώς είχε δίκιο ο διοικητής: έφερε το τρίτο Μνημόνιο και όσα δεινά επακολούθησαν. Αλλά δεν είναι δική του δουλειά να το διακηρύσσει σήμερα. Άλλωστε είναι προφανές ότι αυτό που τον ενόχλησε δεν είναι η διαπραγμάτευση- για την οποία σε τελευταία ανάλυση η κυβέρνηση που την έκανε λογοδότησε στη Βουλή και στους πολίτες- αλλά τα περί αποικιοκρατίας.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει κάθε δικαίωμα να ζητήσει εξηγήσεις γι’ αυτή την κομματική παρέμβαση. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που ο Στουρνάρας επεμβαίνει στην πολιτική, ως μη όφειλε ως κεντρικός τραπεζίτης. Το έκανε και σε προεκλογική περίοδο υπέρ του Σαμαρά. Ήταν ωμή παρέμβαση υπέρ ενός κόμματος.

Η επίθεση σε εκλεγμένη κυβέρνηση του παρελθόντος που έχει τον ίδιο πρωθυπουργό με τη σημερινή για τις πολιτικές επιλογές της συνιστά υπέρβαση ορίων. Δεν είναι δουλειά του διοικητή της κεντρικής τράπεζας να κρίνει εκ των υστέρων τι έκανε και τι δεν έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα που είχε υπουργό τον Βαρουφάκη. Η υπεράσπιση της τιμής ενός κόμματος  δεν ανήκει στα καθήκοντα του.

Αν ήταν ή δεν ήταν αποικιοκρατική η κυβέρνηση είναι μια πολιτική συζήτηση στην οποία δεν μπορεί να μετέχει. Πολύ περισσότερο να την επεκτείνει σε επίθεση κατά του Πρωθυπουργού, ως πολιτικός αντίπαλος του οποίου δεν μπορεί να εμφανίζεται για κανένα λόγο, οχυρωμένος πίσω από ένα αξίωμα που έδωσε ο ίδιος στον εαυτό του.

Αν θέλει να υποστηρίξει αυτές τις απόψεις δεν έχει παρά να παραιτηθεί και να πάρει μέρος στην πολιτική, ενδεχομένως και να θέσει υποψηφιότητα. Με τον κατ’ απονομήν ρόλο που έχει σήμερα δεν μπορεί επικρίνει κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, υπερασπιζόμενος έναν πρώην πρωθυπουργό με σκληρή δεξιά νοοτροπία.