Ο Πάνος Καμμένος και οι τιμωροί του

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Στα παραμύθια η καλή νεράιδα τιμωρεί τους κακούς, τους  ψυχρούς και τους ανάποδους, που  κρύβουν το πρόσωπό τους και παριστάνουν τους  καθώς πρέπει ενώ μέσα τους είναι μαύροι κι άραχλοι -μέχρι να τους ξεσκεπάσει η καλή νεράιδα  .

Καθώς  η πολιτική είναι γεμάτη παραμύθια  συμβαίνει ενίοτε και στην πολιτική.  Για παράδειγμα συνέβη αυτές τις ημέρες με την περίπτωση του Πάνου  Καμμένου:  έγινε ρόμπα από τον  Γιάννη Πανούση και τον  Γιάννη Ρουμπάτη όταν πήγε να κρύψει το ρεζιλίκι του στην Κω πίσω από ένα δήθεν  σχέδιο  που εξυφάνθηκε εναντίον του από  το …παρακράτος.

Έχοντας την αυτοπεποίθηση ότι  δεν θα διανοηθεί κανείς να αμφισβητήσει τα λεγόμενά του, σ’ ένα χώρο που ξέρει καλά, έδωσε στους οργανωτές του σχεδίου και ονοματεπώνυμο. Αλλά οι καλές νεράιδες του  πολιτικής  δεν το κατάπιαν αμάσητο. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη – και της νοημοσύνης μας εν προκειμένω- και ο διοικητής της ΕΥΠ  ερεύνησαν λεπτομερώς το περιστατικό.

Αποτέλεσμα; Όχι μόνο δεν εντόπισαν κανένα σχέδιο, αλλά τους προέκυψε ότι το πρόσωπο που τάχα το οργάνωσε είναι ανύπαρκτο. Αστυνομικός με τα στοιχεία  που έδωσε ο Καμμένος δεν υπηρετεί στην ΕΥΠ. Ήταν ένα ακόμη χτύπημα στα τόσα που δέχεται εσχάτως ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ και κάνουν το λάδι του στην πολιτική να σώνεται.

Ο πρώην περιφερειακός υφυπουργός του Κώστα Καραμανλή που βρέθηκε ξαφνικά επικεφαλής αντιμνημονιακού κόμματος -και  έφτασε να πείσει μέχρι και έναν στους δέκα ψηφοφόρους να τον προτιμήσουν το 2012-  διασώθηκε  την τελευταία στιγμή στις εκλογές του Ιανουαρίου. Έτσι υλοποιήθηκε η συμφωνία του με τον Αλέξη Τσίπρα να συγκυβερνήσουν και το όνειρό του να πάρει μεγάλο υπουργείο. 

Παρά το περίεργο παρελθόν του, το  ασυνάρτητο και επιθετικό ύφος της δημόσιας παρουσίας του και την κυκλοφορία του στο χώρο  των ακροδεξιών ιδεών -τις οποίες εμπλούτιζε κατά καιρούς με δικά του σενάρια κατασκοπίας, αστυνομικής φαντασίας και εξωγήινης παρουσίας- έδεσε μια χαρά με ένα κόμμα της Αριστεράς. Ο ίδιος Τσίπρας δεν δίσταζε να εκφράζει το θαυμασμό του πότε για την αντιμνημονιακή συνέπειά του και πότε για την αρμονική συνεργασία τους.

Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα. Ο Καμμένος φαίνεται να την πατάει όπως την πάτησε ο Καρατζαφέρης -βασικός ανταγωνιστής του και  προκάτοχος του στο χώρο  εκείθεν της ΝΔ. Όταν από αντιμνημονιακός  υπέγραψε το δεύτερο Μνημόνιο  -με την προτροπή του Παπανδρέου που τον έβαλε ασυλλόγιστα  στα σαλόνια της πολιτικής γιατί νόμιζε ότι έτσι  αποδυναμώνει τον Καραμανλή και τη ΝΔ- έχασε τα αυγά και τα πασχάλια. Έχασε επίσης και τα  δύο πουλέν του: ο Άδωνις και ο Βορίδης– συν ο   Πλεύρης-  την έκαναν για Σαμαρά και μετά του έκαναν πλάκα προσφερόμενοι να μεσολαβήσουν για να τον πάρουν κι αυτόν.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Καμμένο.  Η συνυπογραφή του Μνημονίου  μετατρέπει σε καλαμπούρι τον ισχυρισμό του ότι παραμένει αντιμνημονιακός. Η  συζήτηση  να τον  φιλοξενήσει ο Τσίπρας  στα ψηφοδέλτια του  ΣΥΡΙΖΑ – εδώ χώρεσε η Ραχήλ Μακρή- για να ξαναμπεί στη Βουλή  δεν προχώρησε.

Η μετακίνηση του κόμματος του στον μνημονιακό χώρο το  αδειάζει από ψηφοφόρους , οι οποίοι θα διαλέξουν  είτε κάτι  που παραμένει αντιμνημονιακό -σαν  τη Χρυσή Αυγή- είτε  τον μεγάλο Μνημονιακό Αδελφό -λέγε με Μεϊμαράκη– ο οποίος αναζητά τρόπο να  λεηλατήσει ότι της προκοπής υπάρχει στοι Καμενέικο. Άρα, όπως  προκύπτει από τις πρώτες δημοσκοπήσεις, Βουλή δεν ξαναβλέπει.  

Η διαβεβαίωσή του ότι θα συνεχίσει να συγκυβερνά με τον Τσίπρα είναι μια πρώτη αντίδραση στο χαμό που τον περιμένει.  Ίσως ήταν και  μια αντίδραση στην  ιδέα ότι ο Τσίπρας ψάχνει γι’ άλλον παρτενέρ.   Αλλά η  επιστροφή στην πρακτική της  δημιουργίας θορύβου είναι  η  βασική άμυνα του  στον κίνδυνο  αφανισμού που τον απειλεί .

Από αυτή την άποψη το περιστατικό της Κω ήταν   ότι χρειαζόταν  ως αφορμή  για την καταγγελία   σχεδίων εναντίον του.  Θα του έβγαινε ίσως αν καμιά 300ριά μέτρα από το Πεντάγωνο- και  για την ακρίβεια στον ουρανοξύστη της Λεωφόρου Κατεχάκη -ο Πανούσης με τον Ρουμπάτη -εκ πεποιθήσεως και προϊστορίας απέναντι στον Καμμένο- δεν είχαν την πρόνοια να ασχοληθούν λεπτομερώς με τα αυγά:  σφιχτά, μελάτα, μάτια ή στραπάτσαδα.