Τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ τον γνώρισα ως λύκο χωρίς προβιά. Μετά έγινε ο καταστροφέας, ήταν επικεφαλής του Ευρωγκρούπ που εφάρμοσε το καταστροφικό πρόγραμμα στην Ελλάδα μαζί με τον Τρισέ, εκ μέρους της ΕΚΤ και του διδύμου του νεοφιλελεύθερου τυφώνα Α. Μέρκελ- Ν. Σαρκοζί.
Και τώρα ως Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής παριστάνει τον κυανόκρανο, το μεσολαβητή αλλά ως λύκος με προβιά.
Με τον Ζαν Κλοντ συνεργάστηκα για ένα διάστημα και τον γνωρίζω αρκετά. Το 1995, ήμουν Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων στηΝ Κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και ο Ζαν Κλοντ ήταν Υπουργός Εργασίας του Δουκάτου του Λουξεμβούργου.
Είχαμε έντονες διαφωνίες στα Συμβούλια Υπουργών Εργασίας, καθότι ήταν με τη πλευρά μιας μεγάλης μερίδας του ευρωπαϊκού κεφαλαίου που υποστήριζε:
Πρώτον: Ότι η ευρωπαϊκή οικονομία χάνει μερίδια στις αγορές και δεν είναι ανταγωνιστική, δεύτερον, ότι έχει πέσει το μέσο ποσοστό κέρδους των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων και τρίτον, ότι για αυτούς τους λόγους θα πρέπει να πέσει το κόστος εργασίας σε βάρος των εργαζομένων και του βιοτικού τους επιπέδου, να μειωθούν οι αμοιβές , να μειωθούν τα ασφάλιστρα που πληρώνει η εργοδοσία και να μειωθούν οι συντάξεις.
Εμείς είμαστε σφόδρα αντίθετοι και αντιπροτείναμε νέα προϊόντα, καινοτομίες, νέες τεχνολογίες, επιστημονικό και τεχνολογικό εξοπλισμό των επιχειρήσεων.
Η Ευρωπαϊκή δεξιά δεν ήθελε ούτε να τα ακούει τότε όλα αυτά. Ήθελε άμεσα κέρδη στις επιχειρήσεις χωρίς επενδύσεις ιδίων κεφαλαίων και νέους προσανατολισμούς.
Αυτά επιβάλει με το πρόσχημα του χρέους και της χρηματοπιστωτικής κρίσης από το 2010 και στην Ελλάδα γιατί βρήκε θύρες ορθάνοικτες.
Επισκέφθηκα το Δουκάτο πολλές φορές γιατί είχαμε μετά και άλλα συμβούλια από άλλη αρμοδιότητα καθώς και διαπραγματεύσεις για την ένταξη δέκα χωρών της ανατολικής Ευρώπης. Είχαμε μια ανοχή στους εκπροσώπους του Λουξεμβούργου και γιατί οι Ναζί του Χίτλερ εισήλθαν στο Δουκάτο και κατέσφαξαν τον ανδρικό πληθυσμό.
Σύνορο της Γερμανίας με το Λουξεμβούργο αποτελεί και ένα μικρό ποτάμι, στη δε πόλη Tριέρ πού είναι στα σύνορα από τη γερμανική πλευρά, έχει γεννηθεί ο δάσκαλος Κάρολος Μαρξ και η απόσταση από τη πόλη του Λουξεμβούργου στο άγαλμα του Μαρξ είναι πολύ κοντινή.
Ο Ζαν Κλοντ ήταν επιθετικός δεξιός, πάντα πολυπράγμων και με το δήθεν χιούμορ του επιχειρούσε -όπου έβρισκε ανοχή ή αδυναμία- να υπερβεί τα όρια πολιτικών αντιδικιών. Το ίδιο κάνει και σήμερα.
