Του Social Frend, του Χάκερ
Έχω ρεπορτάζ. «Η παραίταιρη και πρόσκαιρη προσχώρηση του Τσίπρα στις αρχές του κοσμοπολιτισμού -από τη λίμνη Κόμο έως τις εξόδους με τον Γιάνη- δεν βρήκε ούτε στιγμή συνένοχο την Μπέτυ». «Ουδέποτε επισκέφτηκε τη λίμνη Κόμο και η επίσημη ενδυμασία της εξαντλήθηκε στον καθωσπρεπισμό του little black (oύτε περιττά στολίδια, ούτε κοσμήματα)».
Τι τους δίνει ο Θέμος και τα γράφουν στο «ανθρωποκεντρικό» «Πρώτο Θέμα-Bίπερ Νόρα”; To κλίμα στο Παρίσι ήταν ψυχρό. Οι δυο γυναίκες δεν μοιράστηκαν διπλανές θέσεις, ούτε κοινές βόλτες για ψώνια. Το τελειωτικό χτύπημα ήταν το δημοσίευμα στο Paris Match.
“O επικοινωνιακός περίπατος στους δρόμους του Παγκρατίου δεν ήταν παρά ένα ευχάριστο διάλειμμα για τα μάτια του κόσμου και όλοι ήξεραν ότι όταν οι κάμερες θα έφευγαν οι δυο πρώην φίλοι θα τραβούσαν, ο Γιάνης στους Αμπελόκηπους, για να βρει την αστή καλλιτέχνιδα, και ο Αλέξης στην Άνω Κυψέλη για να συναντήσει τη ρεαλίστρια ηλεκρολόγο μηχανικό σύντροφό του. Δύο διαφορετικοί κόσμοι, διαφορετικές καταγωγές, δύο διαφορετικά περιβάλλοντα»!
Αφήστε τα αυτά, όμως. Ξέρετε πόσο κόστισε ο Βαρουφάκης; Kατά το Reuters ήταν ο πιο ακριβός υπουργός Οικονομικών στην Ιστορία. Πριν τις εκλογές η κεφαλαιοποίηση υπολογιζόταν σε 64 δισ. Τώρα χρειάζονται άλλα 25 δισ. Ο μόνος λόγος που δεν έχουν κλείσει οι τράπεζες είναι τα 89 δισ. απ’ τον ΕLA (Όχι τον Επαναστατικό Λαϊκό Αγώνα).
Tα «κόκκινα» δάνεια αυξήθηκαν στα 36% μέχρι τον Απρίλιο. Το δημόσιο χρέος έχει γίνει μη βιώσιμο, λέει το ΔΝΤ στην ανάλυσή του, αλλά –προσέξτε!- εξαιτίας της χαλάρωσης που παρατηρήθηκε το τελευταίο 12μηνο. Αν προσθέσει κανείς όλη την οικονομική βοήθεια που έλαβε η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ο λογαριασμός αγγίζει -κρατηθείτε!- το μισό τρισεκατομμύριο.
«Το ότι πήγαν τόσα λεφτά σε μια οικονομία που έχει 180 δισ. ΑΕΠ σημαίνει πως έγινε μια τεράστια μεταφορά πλούτου στη χώρα», υποστηρίζει ο Ευρωπαίος αξιωματούχος. Όσο για το κόστος – δέκα συναντήσεις του Eurogroup και 3 Σύνοδοι Κορυφής αποκλειστικά και μόνο για την Ελλάδα. Κάθε υπουργός Οικονομικών “στοιχίζει” 1.000 ευρώ την ώρα και κάθε ηγέτης κράτους 2.000 ευρώ την ώρα. Υπολογίστε!
Αλλά μην ανησυχείτε. Μας χρωστάει η Γερμανία 280-350 δισ. Χρωστάμε -σε 18 χώρες!- περίπου τόσα, θα… πατσίσουμε. Το είπε η Πρόεδρος της Βουλής του ανεξάρτητου κρατιδίου με βεβαιότητα ανίκητη. Η εν λόγω οικονομολόγος -διεθνολόγος μάλλον- πρέπει να ξαναδώσει μερικά μαθήματα ξανά στη Νομική. Δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Σταύρος Κιτσάκης -διδάκτωρ της Νομικής– που γράφει στο Protagon για την «Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος» με τη βαθειά σοβιετική, οργουελικής έμπνευσης ονομασία:
«Τι είναι το επαχθές χρέος; Πρόκειται για έννοια του δημόσιου διεθνούς δικαίου που χρησιμοποιείται για να περιγράψει δημόσια χρέη που δημιουργήθηκαν από δικτατορικά καθεστώτα με σκοπό τον πλουτισμό των καθεστώτων. Τα κράτη όμως δεν είναι αδύναμα. Αυτά, θα υποθέταμε, πως τα έμαθε η Πρόεδρος της Βουλής όταν σπούδαζε στη Νομική Σχολή, αλλά μάλλον δεν διάβαζε με προσοχή».
Αυτό δεν οδηγεί σε διαγραφή χρέους. Οδηγεί σε δημοκρατική διαφάνεια. “Τότε θα μαθαίναμε τη δημοσιονομική αλήθεια για το σύγχρονο ελληνικό κράτος». Η «επιτροπή αλήθειας για το χρέος» δεν θέλει όμως να παράξει αλήθεια. Θέλει μόνο να μπορούν ανενόχλητες οι επόμενες κυβερνήσεις να παράγουν χρέος. Και επειδή το παλιό χρέος έφθασε να εμποδίζει τη δημιουργία νέου, το 2009 όχι σήμερα, η «επιτροπή αλήθειας» είπε να διαγράψει το παλιό”!
«Το όχι θέλει Έλληνες, το ναι θέλει προδότες. Καιρός να ξεχωρίσουμε τα αγρίμια απ΄ τις κότες». Το τουίταρε ο Παύλος Πολάκης στις 6 Ιουλίου. Δεν πρόλαβε να ξεχωρίσει τα αγρίμια γιατί βρέθηκε κι αυτός στις… κότες. Προχθές έγινε… υπουργός για να εφαρμόσει το Τρίτο Μνημόνιο. Να τι εννοεί ένας τοίχος στα…Εξάρχεια που γράφει χρόνια τώρα: «Σιγά ρε Αλαβάνο, μη σχίσεις κανένα καλσόν!»
Το παιχνίδι βέβαια το πήρε πάνω του ο φίλος μου ο Χριστόφορος Βερναρδάκης -νέος υπουργός στη θέση του ανεπανάληπτου Κατρούγκαλου– που θα αναμορφώσει τη διοίκηση. Επειδή αυτό είναι μια δουλειά που θέλει αθλητική ετοιμότητα, ο Χριστόφορος πήγε να ορκιστεί με… ελβιέλες!
Μετά τον πάταγο που έκανε το χθεσινό μου θέμα ” Με τα κωλόχαρτα του Βαρουφάκη θα πηγαίναμε στην τουρκική λίρα“, θα κλείσω με λίγα λόγια για τον Τζέφρι Σακς – να μην έχετε και απορίες. Τον ξέρουμε από τα συμπόσια της Σύμης. Φίλος του ΓΑΠ, φίλος του Βαρουφάκη, που ήταν φίλος του ΓΑΠ. Και τώρα -είναι ακόμα!- του Τσίπρα. Είναι μικρή η γειτονιά.
Ο «Ιντιάνα Τζόουνς» των Οικονομικών, όπως τον χαρακτήρισαν οι Loς Angeles –να προσέχετε τι λέμε- Τimes είναι ένας από τους εκατό ισχυρούς του πλανήτη. Ξεκίνησε από τη Βολιβία. Βοήθησε την Πολωνία να βγει από τον «υπαρκτό σοσιαλισμό» – και πάει πολύ καλά. Το χοντρό παιχνίδι έγινε όμως στη Ρωσία -όπου βρέθηκε επί- προσέξτε με λίγο, μην αφαιρείσθε! – επί Γιέλτσιν. Λένε πως ήταν «παιδί θαύμα – κι έτσι τον ήθελαν όλοι μαζί τους. Παγκόσμια Τράπεζα, το Χάρβαντ, όλες οι κυβερνήσεις μαζί και ελληνική αφού ήταν με τον Βαρουφάκη στο Γιούρογκρουπ!
Δεν βλέπω να επικοινωνούμε. Τι του βρίσκουν του καθηγητή; Δεν λέει τίποτα περισσότερο από όσα λέω και εγώ στις διαλέξεις μου στο μπαράκι των Πατησίων Corner Stories: Δική μας στρατηγική, εξαγωγές, μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση των δανείων.
Εγώ βέβαια το πάω και πιο πέρα: θέλω ένα εθνικό πλάνο ανάπτυξης, που δεν νομίζω ότι έχει καμιά κυβέρνηση από την εποχή του Σημίτη ως σήμερα. Η συνταγή του Σακς είναι ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Σικάγο, δηλαδή! Αλλά τότε τι θέλει αυτός σε μια κυβέρνηση που είχε υπουργό Ανάπτυξης τον Λαφαζάνη;
Ρωτείστε τον Τσίπρα, αλλά όχι τώρα. Αυτόν τον καιρό -είπε η μαμά του στο «Πρώτο Θέμα»- δεν κοιμάται, δεν τρώει. Μάλλον έχει…σκοτούρες!
Σας χρεο-φιλώ
Ο φίλος σας ο Social Frend, ο Χάκερ.
