Του Ηλία Κυριακάκη
Αρχίζει σήμερα η επίσκεψη του απερχόμενου προέδρου Ομπάμα στην Ελλάδα. Ο συμβολισμός της επίσκεψης εξακολουθεί να είναι υψηλός, παρόλο που δεν θα υπάρξει ομιλία «για λόγους ασφαλείας» στην Πνύκα, ούτε συνέχεια στην πολιτική της λεκτικής έστω στήριξης της ελάφρυνσης του χρέους για τη Χώρα μας, αφού η εκλογή του Τράμπ στο Λευκό Οίκο θα αλλάξει αρκετά στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.
Η Πνύκα, αν όντως ήταν ένα πιθανό σημείο για την ομιλία του, θάφτηκε στα ερείπια της χειροβομβίδας που έπεσε προ ημερών στο καλύτερα φυλασσόμενο σημείο της Αθήνας, την γαλλική πρεσβεία απέναντι από τη Βουλή. Η πολιτική της παγκόσμιας παρουσίας της Αμερικανικής υπερδύναμης εκτιμούμε ότι θα αναθεωρηθεί και θα δώσει τη θέση της σε μια αναδίπλωση προς τα εσωτερικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες των ΗΠΑ και σταδιακά σε έναν απομονωτισμό, όπως έγινε και την περίοδο πριν το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι για άλλη μια φορά πληρώνει τα επίχειρα της «χαλαρότητας» που επιδεικνύει στα ζητήματα της ασφάλειας των πολιτών και της διαχείρισης του «άβατου» των Εξαρχείων, αλλά χάνει και αυτός και η Χώρα, ένα πιθανό στήριγμα στην προσπάθεια να πάρει κάποια ουσιαστική υπόσχεση μείωσης του εξωτερικού μας χρέους. Διότι, στον επόμενο σταθμό του Αμερικανού προέδρου, που θα είναι η Γερμανία, θα τον υποδεχτούν γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί με κανένα τρόπο να εγγυηθεί τη συνέχιση της ίδιας Αμερικανικής πολιτικής και των πιέσεων προς τη Γερμανία, όπως θα γινότανε αν είχε εκλεγεί η κ Χίλαρι Κλίντον στο ανώτερο πολιτειακό αξίωμα των ΗΠΑ. Και φυσικά, οι Γερμανοί της κυρίας Μέρκελ, έχοντας στραμμένο όλο και πιο πολύ το βλέμμα στα δικά τους εσωτερικά προβλήματα που σχετίζονται με τις εκλογές του 2017, θα αγνοήσουν τις όποιες παρεμβάσεις του που έτσι και αλλιώς θα είναι πολύ αποδυναμωμένες μετά την εκλογή Τράμπ.
Το ερώτημα λοιπόν σχετικά με τη δεύτερη αξιολόγηση είναι πώς θα κλείσει και σε ποιο βαθμό το κλείσιμο της θα σημάνει την ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους μας προς τους εταίρους, όπως υποσχόταν προεκλογικά και ήλπιζε ουσιαστικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτιμούμε ότι, παρά την κυβερνητική αναδιάρθρωση που είχε κύριο στόχο την απομόνωση όσων κομματικών επέμεναν στις προεκλογικές δεσμεύσεις και στην τήρηση των «αριστερού προσήμου» προγραμματικών δηλώσεων του κυβερνώντος κόμματος, η αξιολόγηση δεν θα είναι περίπατος, ούτε το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου θα είναι το τέλος του δρόμου. Το πιθανότερο είναι να αποτελέσει ένα σταθμό καθορισμού μιας σειράς χρηματικών υποδόσεων, όπως έγινε πρόσφατα και με την πρώτη αξιολόγηση, με αντάλλαγμα επί πλέον δράσεις και ενέργειες που δεν θα έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τότε.
Εκτιμούμε, επίσης, ότι παρόλο που μπορεί να συζητηθεί εκεί το ζήτημα μιας μελλοντικής αναδιάρθρωσης του χρέους, τόσο ο κ, Σόιμπλε, όσο και οι υπόλοιποι «σκληροί» ακόλουθοι του δεν θα δώσουν κάτι ουσιαστικό προς τη Χώρα μας, άσχετο με το πώς θα παρουσιαστούν οι όποιες δηλώσεις και υποσχέσεις των μετριοπαθέστερων εταίρων στο εσωτερικό ακροατήριο και σε όσους πιστεύουν και ελπίζουν ακόμη ότι μετά τις τόσες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις του κυρίου Τσίπρα, αυτός δικαιούται τη στήριξη και την υποστήριξη των εταίρων μας.
Και επειδή, μετά το Δεκέμβριο, έρχεται ο Ιανουάριος θα φτάσουμε στα επόμενα μέτρα και φόρους για τους αγρότες, την τηλεφωνία, τα καύσιμα και τα τσιγάρα, θα εφαρμοστεί η αγριότερη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών και η παραπέρα περικοπή του ΕΚΑΣ και αυτά, συνδυασμένα με την ανέχεια του Χειμώνα θα δώσουν μεγαλύτερο έδαφος στη λαϊκή αντίδραση και οργή.
Όσον αφορά δε τις πολυαναμενόμενες επενδύσεις, που θα έρθουν για να αντικαταστήσουν αυτές που χάθηκαν και όσες χρόνια τώρα έχουν κολλήσει στην πανταχού παρούσα γραφειοκρατία, όπως για παράδειγμα η τουριστική επένδυση του Εμίρη του Κατάρ στην Κεφαλονιά, ούτε άμεσης απόδοσης θα είναι, ούτε θα συμβάλλουν σημαντικά στην οικονομική ανόρθωση της Χώρας στο άμεσο μέλλον.
Πού θα πάμε και πώς θα πορευτούμε λοιπόν, χωρίς ούτε την Αμερικανική υποστήριξη; Υπάρχει λύση ή το σπιράλ της ύφεσης συνδυασμένο με τα ακόμη βαρύτερα μέτρα θα μας πνίξει και θα μας καταντήσει τον παρία όχι της Ευρωζώνης αλλά ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ακράδαντη εκτίμηση και άποψη μας είναι πως ναι, υπάρχει λύση. Που περνά μέσα από την αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί επί τέλους στον Ελληνικό Λαό από τους Πολιτικούς για τα πικρά βήματα που πρέπει να κάνουμε όλοι ώστε να βγούμε από την ανέχεια και τα μνημόνια. Και που έχει αρχίσει να λέγεται από ορισμένους που θέλουν να είναι εδώ και την επόμενη ημέρα, όταν ο αριστερός και ο ακροδεξιός Λαϊκισμός θα καταρρεύσουν και θα δώσουν τη θέση τους σε μια πανεθνική προσπάθεια εξόδου από την κρίση.
Ακολουθώντας το μοναδικό δρόμο που οδηγεί ξανά στην ευημερία, όπως έκαναν πριν από εμάς έγκαιρα και συγκροτημένα οι Κύπριοι, οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι ο σκληρός οικονομικός χειμώνας που μας περιμένει και το 2017 θα είναι το τελευταίο σκαλί που θα κατέβουν η Χώρα και οι πολίτες της, πριν την ανάκαμψη και τη σταδιακή επιστροφή στην οικονομική ομαλότητα άσχετα με τον Τράμπ και τον Ομπάμα και άσχετα με τις φιέστες και τους λεκτικούς πομφόλυγες που θα ακούσουμε από τα επίσημα στόματα της Χώρας τις επόμενες δύο ημέρες.