Του Γ. Λακόπουλου
Είναι κοινό μυστικό στις Βρυξέλλες, εκτός από την συνέπεια στην εφαρμογή του Μνημονίου και των συμφωνημένων στο προσφυγικό, ένας ακόμη λόγος της υποστήριξης που παρέχουν οι Ευρωπαίοι προς τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι τον θεωρούν κατάλληλο να αντιμετωπίσει τη διαπλοκή, και τη διαφθορά που τη συνοδεύει, αποκαθιστώντας τη διαφάνεια στη διαχείριση του κοινοτικού και κρατικού χρήματος.
Η προσδοκία δεν έχει καμία σχέση με το “ηθικό πλεονέκτημα” της Αριστεράς. Μπορεί να είναι ” κουτο-Φράγκοι” αλλά αυτά δεν τα καταπίνουν. Ξέρουν καλά ότι το “ηθικό πλεονέκτημα” είναι προσωπική αρετή, όχι παραταξιακή. Απλώς στο κοινοτικό κέντρο γνωρίζουν πλέον πρόσωπα και πράγματα στην Ελλάδα. Έχουν πλήρη εικόνα για το ρόλο ορισμένων οικονομικών παραγόντων και τη σχέσης τους με ΜΜΕ στη διασπάθιση των κοινοτικών πόρων, τις προηγούμενες δεκαετίες και τις σκανδαλώδεις προτιμήσεις των ελληνικών κυβερνήσεων σε ορισμένα συμφέροντα.
Η κυβέρνηση που θα σταματούσε την προνομιακή μεταχείριση αυτών των παραγόντων στο κοινοτικό χρήμα θα είχε την πλήρη κάλυψη τους.
Αυτό ισχύει για κάθε καινούργια κυβέρνηση, αλλά στην πορεία απογοητεύονται. Ως τώρα οι ελληνικές κυβερνήσεις υπέκυπταν στη γοητεία της διαπλοκής- πλην του Κ. Καραμανλή που έβγαλε στο ξέφωτο τους “νταβατζήδες” και το πλήρωσε.
Το στοιχείο που οδηγεί στην εκτίμηση ότι ο Τσίπρας μπορεί να εξουδετερώσει το κύκλωμα των ολιγαρχών είναι ότι μέχρι στιγμής η κυβέρνησή του δεν συνδέεται με κανένα οικονομικό σκάνδαλο.
Ανεξάρτητα από τις επιμέρους μεμψιμοιρίες της αντιπολίτευσης για κάποια θέματα δευτερεύουσας – με βάση την ελληνική προϊστορία- σημασίας καμιά υπόθεση με οικονομικές προεκτάσεις δεν βαρύνει τον κεντρικό κυβερνητικό άξονα ή τον ίδιο. Με την έννοια ότι σε τίποτε δεν υπάρχει παρέμβαση της Δικαιοσύνης, ούτε έχει φτάσει καμιά καταγγελία στις Βρυξέλλες.
Αυτό το προσωπικό πλεονέκτημα του Πρωθυπουργού τείνει να χαθεί με όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα. Η διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες προκαλεί παρενέργειες που τείνουν να ακυρώσουν τις διαβεβαιώσεις περί εξυγίανσης του Αλέξη Τσίπρα στους ευρωπαϊκούς κύκλους. Ήδη δημιουργείται η αίσθηση ότι εντός της κυβέρνησής του δρουν δυνάμεις που επιδιώκουν να ανασυστήσουν τη διαπλοκή με νέα πρόσωπα και νέο πρόσημο.
Από πολλούς σχολιάζεται π.χ. ότι η ανάθεση δημοσίων έργων σε πρόσωπα που διεκδικούν τηλεοπτικές άδειες κατά τρόπο που τείνει να εκληφθει ως χρηματοδότηση γι΄αυτή τη διεκδίκηση. Επίσης συγκεκριμένοι υπουργοί ενοχοποιούνται για επιλεκτικές σχέσεις με κάποιους οικονομικούς παράγοντες, μεταξύ τους και ορισμένοι με διαχρονική σχέση διαπλοκής με το πολιτικό σύστημα.
Πολλοί πιστεύουν ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡιΖΑ βρίσκεται κοντά στο μοιραίο λάθος. Η πρωθυπουργική αδράνεια σε υποθέσεις όμως το “σκάνδαλο της σίτισης των προσφύγων” στις Σέρρες -που καταγγέλθηκε από δική του βουλευτή- αρχίζει να κλονίζει την αίσθηση ότι ο Τσίπρας μπορεί να απομακρύνει τα άνομα συμφέροντα από το δημόσιο και το κοινοτικό χρήμα, χωρίς να επιτρέψει την αντικατάστασή τους με άλλα αντίστοιχης βουλιμίας .
Πρόσωπα που γνωρίζουν καλά τη νοοτροπία των κοινοτικών παραγόντων εκτιμούν ότι αν δεν υπάρξει σύντομα παρέμβαση του Πρωθυπουργού -με την έννοια της απομάκρυνσης υπουργών και αποδιάρθρωσης των σχέσεων που έχουν δημιουργηθεί με εξωπολιτικές παράγοντες- η εμπιστοσύνη των κοινοτικών οργάνων στην ικανότητα -ή την πρόθεση – της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τη διαπλοκή θα διαρραγεί.
Σ’ αυτή την περίπτωση θα αρχίσουν να γίνονται πειστικές οι εσωτερικές εκτιμήσεις για πρόθεση του κυβερνώντος κόμματος να εγκαταστήσει τη δική του διαπλοκή στα σημεία που συναντάται ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό θα δημιουργήσει στους Ευρωπαίους επιφυλάξεις για τους κυβερνητικούς χειρισμούς σε μείζονα θέματα διαχείρισης τω κοινοτικών πόρων στους οποίους εντάσσεται πλέον και η προσφυγική βοήθεια.
Κοντολογίς, το Μέγαρο Μαξίμου έχει πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή του να διαλύσει τις υπόνοιες για επανάληψη της παθογένειας του παρελθόντος με πρόσωπα κυβερνητικής επιρροής στη θέση όσων χειραγωγούσαν μέχρι σήμερα την οικονομία, τα ΜΜΕ και την πολιτική.
