Ο Χριστόδουλος ζει;

Του Μάνου Στεφανίδη

ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΜΑΝΟΣΤι κρίμα. Χτες, αντιληφθήκαμε με λύπη  ότι έχουμε προβληματικό Αρχιεπίσκοπο. Δηλαδή έναν εκπρόσωπο της θρησκευτικής εξουσίας που αντί να επιλύει, δημιουργεί προβλήματα. Ιδιαίτερα όταν εκείνος  ισχυρίζεται δημοσίως πως είναι προβληματικός ο, εκλεγμένος, υπουργός Παιδείας. (Πράγμα που δεν δικαιούται).

Και  επειδή προπαγανδίζει τον Διχασμό, αυτός που ( οφείλει να ) εκπροσωπεί την αγάπη και την καταλλαγή. Σαν όλους τους υπόλοιπους, τους τρέχοντες, τους αναλώσιμους πολιτικούς που κατασπαράζονται στα ερείπια της χώρας. Κατασπαράζοντάς την.

Επίσης δήλωσε χωρίς να σχολιαστεί ανάλογα από τον ερωτώντα δημοσιογράφο ότι η Εκκλησία είναι η μητέρα της κοινωνίας και άρα δεν μπορεί να χωριστεί από αυτήν. Εννοώντας βέβαια ότι δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ο xωρισμός ρασοφόρων και κράτους. Εφόσον αυτή η σχέση είναι πολύ επωφελής και για τους δύο συμπλεκομένους. Το ότι δεν είναι επωφελής και για την κοινωνία, λίγη σημασία έχει για τον προβληματικό Αρχιεπίσκοπο. Ούτε το ότι η ιστορική ανάγκη ο χωρισμός Εκκλησίας και Κράτους. Για να χειραφετηθούν αμφότεροι.

Επίσης εξέφρασε την ευαρέσκεια του για την στάση του Καμμένου στην επονείδιστη σύσκεψη πρωθυπουργού και Αρχιεπίσκοπου για το πως …θα
διδάσκονται τα θρησκευτικά στο σχολείο! Λες και ένα τέτοιο θέμα δεν αντιμετωπίζεται από τα αρμόδια όργανα της πολιτείας αλλά από τον πρωθυπουργό, τον Αρχιεπίσκοπο και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας! Δυστυχώς ο κ. Ιερώνυμος εζήλωσε την (πολιτική) δόξα του Χριστόδουλου και αυτό δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον. Εφόσον η Εκκλησία εκτός από μηχανισμός διοίκησης και εξουσίας, είναι και κάτι βαθύτερο, πνευματικότερο και πιο ουσιαστικό. Ή μήπως όχι;

ΥΓ. Όσο για τον κ. Παπαχελά πάλι απλώς κατώτερος των περιστάσεων. Πάλι.