Παν. Λαφαζάνης:  Μειοψηφικός εταίρος ή πραγματικός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ;

Ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης συνομιλεί με διαδηλωτές κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου στην πλατεία Συντάγματος. ( Φωτό: ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ)

Του Γιώργου Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ   Την περασμένη Κυριακή, μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του δημοψηφίσματος, ο υπουργός Ανάπτυξης Παν. Λαφαζάνης έδωσε στα κουφά μια διαβεβαίωση: αν δεν έλθουν λεφτά από την Ευρώπη, θα έλθουν από αλλού. Στο θόρυβο της βραδιάς, κανείς δεν έδωσε περισσότερη σημασία. Ήταν όμως ένα μυστήριο.

Ενισχύθηκε όταν μετά τη σύνοδο Κορυφής το «κόμμα του Λαφαζάνη» εντός του ΣΥΡΙΖΑ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία επιμένει ότι «υπάρχουν λύσεις» εκτός  Ευρώπης και τις προτιμάει. Υπάρχουν κάπου λεφτά και το ξέρει μόνο ο Λαφαζάνης;

Δύο 24ωρα αργότερα από το δημοψήφισμα, και ενώ ο Τσίπρας συζητούσε με τους πολιτικούς αρχηγούς υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο ίδιος υπουργός έσπευσε στο μέγαρο Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός διέκοψε για λίγο τη συζήτηση  για να μιλήσει με τον Ρώσο πρόεδρο Πούτιν.  Άλλο μυστήριο. Από πότε για να μιλήσει ένας πρωθυπουργός με έναν αρχηγό κράτους πρέπει να παρίσταται και ένας υπουργός του;

Αν πάρουμε από την αρχή τη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ θα βρούμε κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις με πρωταγωνιστή τον υπουργό Ανάπτυξης. Π.χ. όταν ο Πρωθυπουργός ετοιμαζόταν ανακοινώσει την υποψηφιότητα του  Αβραμόπουλου για την προεδρία της Δημοκρατίας, ο Λαφαζάνης μπουκάρισε στο μέγαρο Μαξίμου και την απέτρεψε.

Άλλες φορές, χωρίς κανένα δισταγμό διατύπωνε κάθε τόσο απόψεις εντελώς διαφορετικές απ τις απόψεις που είχε διατυπώσει ο Πρωθυπουργός. Η σημασία του ευρώ για την Ελλάδα είναι η συνηθέστερη διαφοροποίηση.

Εδώ κάτι συμβαίνει. Ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος του Παν. Λαφαζάνη;  Τι είναι αυτό που του επιτρέπει να  διαφοροποιείται από τον Πρωθυπουργό χωρίς συνέπειες; Γιατί έχει συμπεριφορά ιδεολογικού αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ;  Πώς έχει την ευχέρεια ο  64χρονος  πολιτικός που μεταπήδησε από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ στον ΣΥΡΙΖΑ να ορίζει πάνω από τον Πρωθυπουργό την κυβερνητική στρατηγική; Πώς μπορεί να  προβάλει ότι «ο Πούτιν στηρίζει την Ελλάδα» και ταυτόχρονα να προπαγανδίζει ότι η Ελλάδα μπορεί -ή και πρέπει- να αποσπαστεί από την Ευρωζώνη και να παραμένει μέλος μιας κυβέρνησης που δηλώνει ότι η χώρα ανήκει στην Ευρώπη;  Μπορεί σε μια κυβέρνηση ο Πρωθυπουργός να προσβλέπει  στρατηγικά στις Βρυξέλλες και ένας υπουργός του στη Μόσχα και να κρατάει τη θέση του ως υπουργός;

Δυο βασικοί κανόνες της πολιτικής  παραβιάζονται συστηματικά στη σχέση Τσίπρα –Λαφαζάνη.

Ο πρώτος είναι ότι κυβερνήσεις με δύο γραμμές δεν υπάρχουν. Δεν νοείται υπουργός να διατυπώνει διαφορετική γνώμη από τον Πρωθυπουργό και να παραμένει στην κυβέρνηση.  Όλες οι κυβερνήσεις  εκφράζονται από τον επικεφαλής τους. Ποτέ ένας υπουργός δεν μπορεί να υπερβεί τη γραμμή που χαράζει ο Πρωθυπουργός. Ο Λαφαζάνης γιατί το κάνει;

Ο δεύτερος κανόνας είναι ότι για να γίνει κάποιος υπουργός αρκεί μία και μόνη προϋπόθεση: Να έχει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού. Δεν προσκομίζει τίτλους σπουδών, περγαμηνές, κομματικά αξιώματα. Τον εμπιστεύεται ο Πρωθυπουργός  μπαίνει   στην κυβέρνηση, χάνει την εμπιστοσύνη του φεύγει χωρίς συζήτηση. Πώς  συμβαίνει να έχει την εμπιστοσύνη του Πρωθυπουργού ένας υπουργός που συμπεριφέρεται αυτόνομα; Και αν δεν την έχει  γιατί  παραμένει στην κυβέρνηση;

Ποιος είναι τελικά ο Παν. Λαφαζάνης; Είναι ο επικεφαλής μιας μειοψηφίας ή το πραγματικό αφεντικό στην Κουμουνδούρου; Κατά πόσο μπορεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργός να λαμβάνει αποφάσεις χωρίς τη συγκατάθεσή του; Είναι  ο εσωκομματικός αντίπαλος ή το alter ego του Τσίπρα;  Οι διαφοροποιήσεις τους είναι πραγματικές ή εικονικές;  Ως επικεφαλής εσωκομματικού ρεύματος  ΣΥΡΙΖΑ ο Λαφαζάνης,   παίζει αντιπολιτευτικό ή συμπληρωματικό ρόλο σε σχέση με τον Τσίπρα;

Αυτά τα ερωτήματα υπήρχαν και πριν τις εκλογές που ανέδειξαν τη σημερινή κυβέρνηση. Αλλά τότε αφορούσαν  μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα αφορούν τους πάντες. Γιατί έχουν σχέση με τον τρόπο λήψης των αποφάσεων στη χώρα. Ή αλλιώς, γιατί επαναφέρουν ερώτημα: ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;