Του Βασίλη Βενιζέλου
Προτρέπαμε από καιρό, από τις στήλες του «Α.Π.», τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Ξανθό να αποδεχθεί τις απαιτήσεις του κουαρτέτου σχετικά με τις δραστικές μειώσεις στις τιμές των off patent και των γενοσήμων φαρμακευτικών σκευασμάτων, καθώς έτσι θα επετύχαινε, μεταξύ πολλών άλλων, την δραστική μείωση στην, δυσθεώρητη σήμερα, οικονομική συμμετοχή των ασφαλισμένων για την προμήθεια των φαρμάκων τους.
Πράγματι, αυτό έπραξε ο Ανδρέας Ξανθός, αφού, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας, η τελική συμφωνία με το κουαρτέτο προβλέπει ότι στο δελτίο τιμών του πρώτου εξαμήνου του 2016 το όριο της προστασίας των τιμών των φαρμάκων θα είναι στα 9 ευρώ για τα off-patent και στα 5,5 ευρώ για τα γενόσημα, στο δελτίο τιμών του δευτέρου εξαμήνου του 2016 το όριο προστασίας θα είναι στα 7 ευρώ για τα off-patent και στα 4 ευρώ για τα γενόσημα, στο δελτίο τιμών του πρώτου εξαμήνου του 2017 το όριο προστασίας θα είναι στα 4,5 ευρώ για τα off-patent και στα 3 ευρώ για τα γενόσημα και στο δελτίο τιμών του δεύτερου εξαμήνου του 2017 το όριο προστασίας θα είναι στο 1 ευρώ και για τα off-patent και για τα γενόσημα φαρμακευτικά σκευάσματα.
Έτσι, σύμφωνα με πολύ καλά πληροοφορημένες πηγές του «Α.Π.», όχι μόνον επιτυγχάνεται σταδιακά η αποκλιμάκωση της οικονομικής συμμετοχής των ασφαλισμένων στην προμήθεια των φαρμάκων τους, αλλά μειώνεται κατά 300 εκατ. Ευρώ η συνολική φαρμακευτική δαπάνη στην χώρα μας, η οποία φθάνει σήμερα τα… 5 δις. Ευρώ.
Υπενθυμίζεται, μάλιστα, ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη χώρα στην κατάταξη των χωρών του ΟΟΣΑ στην κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη, πίσω μόνον από τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία!
Αξιοσημείωτο, βεβαίως, παραμένει το γεγονός ότι το 2015 είναι η τρίτη διαδοχική χρονιά στην οποία αμετάβλητες παραμένουν σκανδαλωδώς οι τιμές των 1.300 μη υποχρεωτικώς συνταγογραφουμένων (και μη αποζημιουμένων από τα ασφαλιστικά ταμεία) φαρμάκων (ΜΥΣΥΦΑ)…
Οι αντιδράσεις της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας είναι αναμενόμενες και θα είναι έντονες, μετά από την ως άνω συμφωνία μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών, αλλά οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι μόνον η φαρμακοβιομηχανία χάνει –και χάνει μόνον σε μία απολύτως στατική προοπτική – από την ως άνω συμφωνία, γεγονός το οποίο αποδεικνύει ότι μάλλον η συμφωνία είναι καλή και θα έπρεπε να είχε συναφθεί πολύ νωρίτερα.
