Προσδοκώ ανάστασιν οικο-νομικά νεκρών

Φωτό: Pierre Auguste Renoir Noirmoutier

Του Γιώργου Μαρκάκη

ΜΑΡΚΑΚΗΣ   Κάθε Σεπτέμβρη βλέπαμε τον χειμώνα να’ρχεται, σκεπτόμασταν πάντα άνοιξη και γράφαμε αιώνιο καλοκαίρι. Ο παππούς μου πριν τις εκλογές θυμάμαι να μονολογεί “Βρέχει χρήμα πάλι”. Η ψήφος στις εκλογές από τότε μοιάζει να είναι το αποφρακτικό που θα ξεβουλώσει το φραγμένο λούκι που επιτέλους μπορεί να αρχίζει να φέρνει ‘βρόχινο νερό’ από την τρύπια σκεπή, στην τσέπη μας. Αν δεν γεμίσει νερό η στέρνα και το πηγάδι το χειμώνα,  ξεραθήκαμε.

 Βέβαια στεγάνωση ποτέ δεν κατορθώσαμε να φτιάξουμε σωστή. Δες πόσες εταιρείες μονώσεων δραστηριοποιούνται σε κάθε νομό στην Ελλάδα. Όσα αντίστοιχα  τοπικά και εθνικά κόμματα με τα γραφεία τους. Θα υπήρχαν τόσα αν μόνο ένα έκανε σωστά τη δουλειά του; Είναι ένας διαφορετικός άλλος τρόπος να διαβάσεις Βαβυλωνιακά την εθνική ‘πολυφωνία’μας.

  Στη πρωτεύουσα Nuuk της Γροιλανδίας  διαπίστωσα το 1996 πως υπήρχε μόνο μια εταιρεία τηλεπικοινωνιών (Telegreenland): “Είναι και επειδή είμαστε μικρός λαός αλλά κυρίως επειδή η δουλειά μας δεν είναι απλά καλή αγαπητέ’, μου είπαν. ‘Είναι η τέλεια. Μπορεί να κάνουμε διαφορετικά με ανέμους 10 μποφόρ και θερμοκρασίες -40 C διάρκειας 5 βδομάδων; ”