Του Ανδρέα Δεληγιάννη
«Το Ποτάμι θα συνεχίσει αυτόνομο ή θα διαλυθεί». Το είπε στον πρώτο μετεκλογικό επιτάφιο θρήνο του ο Σταύρος Θεοδωράκης. Όλοι περιμένουν την επόμενη κίνησή του κι αυτός λέει: ή θα βρέξει ή δεν θα βρέξει. Θα είναι η μέρα ή νύχτα. Μας φώτισε.
Από έναν αρχηγό το πρώτο που περιμένει κάποιος μετά από μια ήττα είναι η ανάληψη της ευθύνης, δηλαδή η παραίτηση. Για να ξέρουν και οι άλλοι τι θα κάνουν. Αν τον θέλουν μπορούν να τον ξαναφωνάξουν. Αλλιώς να πάνε γι αλλά. Αλλά ο Σταύρος το χειρίζεται αλά Κουβέλη. Θα το σκεφθεί και μπορεί να παραιτηθεί αργότερα; Χλωμό δείχνει.
Η ουσία είναι πάντως ότι ένα κόμμα στο οποίο συγκεντρώθηκαν όντως αξιόλογοι άνθρωποι ακολουθεί το δρόμο που άνοιξαν η ΔΗΑΝΑ του Στεφανόπουλου, το ΔΗΚΚΙ του Τσοβόλα, η ΠΟΛΑΝ του Σαμαρά, ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη. Έστω και αν αυτά ήταν κόμματα που προ;hλθαν από διασπάσεις ενώ το Ποτάμι αυτοπροβλήθηκε ως προϊόν παρθενογένεσης, η πορεία είναι ίδια: καλή αρχή και μετά η φθορά.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης, καλό παιδί, είναι έξυπνος άνθρωπος και υπήρξε αστέρι στην τηλεοπτική δημοσιογραφικά και επιτυχημένος επιχειρηματίας. Κατάλληλο για την πολιτική όμως δεν τον λες. Όταν ανακοίνωσε το εγχείρημα του στο ‘Protagon’ – που ήταν δικό του τότε και στα πάνω του- γράφτηκε ένα άρθρο με τίτλο ‘Σταύρο άστο, δεν τόχεις’. Η πορεία έδειξε ότι δεν τόχει.
To Ποτάμι είχε από όλα εκτός από ένα: χαρισματικό ηγέτη. Όχι μόνο σε ότι αφορά τη σκηνική παρουσία και το λόγο, αλλά και σε ότι αφορά το πολιτικό βάρος και το ιδεολογικό στίγμα. Ήταν και με την Κική και με την Κοκό. Και με τους σοσιαλιστές και με τόση συντηρητικούς. Ιδεολογία ρώσικη σαλάτα. Κόμμα κουρελού. Πολιτική αλαλούμ.
Ένα κόμμα είναι ανώτερη μορφή οργάνωση του λαού. Το Ποτάμι δεν είχε καν οργάνωση. Τα κόμματα έχουν τροχιοδεικτικό χαρακτήρα. Δείχνουν την πορεία και οι πολίτες τα ακολουθούν ή όχι ανάλογα με το βίωμα, τις απόψεις, τα συμφέροντα, την αισθητική.
Ο Θεοδωράκης λάνσαρε ένα κόμμα επιτυχημένων, κάποιοι φωτισμένοι που θα αναλάβουν να ξεστραβώσουν τους άλλους. Αν ήταν έτσι δεν θα ψάχναμε για κόμμα. Θα βάζαμε την Ακαδημία Αθηνών να κυβερνήσει.
Αυτός ο τρόπος στελέχωσης κατέστησε το Ποτάμι ιδιόμορφο κόμμα. Αν στα άλλα κόμματα ισχύει ότι στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, στη Σεβαστουπόλεως ο μονόφθαλμος βασίλευε σε κάποιους που είχαν και από τις φτέρνες μάτια. Το αντίστοιχο προηγούμενο ήταν ο Γ. Παπανδρέου. Ίσως για αυτό η πορεία τους αρχίζει να μοιάζει.
Στις εφημερίδες καταγράφονται διαρκώς πληροφορίες ότι όσοι βουλευτές απέμειναν στο Ποτάμι βράζουν, προβλέποντας ότι αυτή είναι η τελευταία θητεία τους στη Βουλή. Και όσοι για διάφορους λόγους δέχθηκαν να στρατολογηθούν υπό τον Θεοδωράκη αντιλαμβάνονται ότι απλώς εκτέθηκαν.
Σιγά -σιγά η εκπομπή που θελημένα γίνει κόμμα – κατά τον σχολιασμό του Βαγγέλη Βενιζέλου- θα αποχαιρετίσει την Αλεξάνδρεια που χάνει. Απλώς ο Σταύρος δεν ήταν έτοιμος από καιρό. Μένει δούμε αν θα αποδειχθεί γενναίος.
