Γράφει ο Σχολαστικός
Δείγματα γραφής της πραγματικής του αντίληψης για τη πολιτική έδωσε, μάλλον παρά τη θέληση του, ο πρόεδρος της ΝΔ. Την υποχρέωσή του να εκφράσει μια δημιουργική Ελλάδα, μιλώντας σε εκπομπή της διαδικτυακής τηλεόρασης της ιστοσελίδας iefimerida μαζί με τον συγγραφέα – φιλόσοφο Στέλιο Ράμφο.
Το συμπέρασμα είναι ότι ο προβαλλόμενος αντιλαϊκισμός κρύβει βαθύτατο λαϊκισμό που φτάνει ως το σημείο να αυτοχαρακτηρίζεται… αντισυστημικός. Τη στιγμή που ο ίδιος αναδεικνύει με ποιο τρόπο σχεδιάζει ένα κράτος ΙΧ, με προεπιλεγμένους εκλεκτούς.
Χαρακτηριστική της νοοτροπίας Μητσοτάκη είναι η παραπλανητική κυβίστηση που κάνει στο θέμα των σχέσεων κράτους εκκλησίας.
“Δεν είμαι υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας στη συνταγματική του διάσταση. Πρέπει να ανοίξει ο διάλογος για τους ρόλους του Κράτους και της Εκκλησίας. Στο ζήτημα των μεταμοσχεύσεων οργάνων, για παράδειγμα, θα ήθελα να δω την Εκκλησία σύμμαχο και αρωγό».
Ενώ ως τώρα κινούνται υποτίθεται στη γραμμή του διαχωρισμού, τώρα προβάλλει ότι ο διαχωρισμός να μην… αναφέρεται στο Σύνταγμα. Πρόκειται για εξοργιστικό εμπαιγμό: το Σύνταγμα θα αποκλείει τον διαχωρισμό και ο ίδιος θα … τάσσεται υπέρ στα λόγια.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης εντάσσεται στον μακρύ κατάλογο ενός ακόμη από αυτούς που κλείνουν τον κύκλο της Μεταπολίτευσης, όπως τους συμφέρει. Θεωρεί την σημερινή Κυβέρνηση “τελευταίο κομμάτι του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού”. Αλλά τη ΝΔ που είναι ιδρυτικό μέρος της μεταπολίτευσης την εξαιρεί και την εντάσσει στις δυνάμεις της καθαρής- προφανώς επειδή τη διοικεί ο ίδιος.
Προφανώς για τον εαυτό του έχει άλλη εικόνα από αυτή που έχει ο κόσμος. Είναι γόνος, πως θα μπορούσε να το αρνηθεί άλλωστε, αλλά … αντισυστημικός. “Προέρχομαι από μια πολιτική οικογένεια. Ωστόσο, η υποψηφιότητά μου για την Προεδρία του κόμματος είχε αντισυστημικά χαρακτηριστικά”.
Τώρα ποιο είναι το παρελθόν αυτής της οικογένειας, ας μην το συζητήσουμε. Προσπαθώντας να εξηγήσει τον αντισυστημισμό του αναφέρεται στην πιο σκληρή εκδοχή αρχηγικού κόμματος παραπέμποντας π.χ. στην πλατφόρμα του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών, για την οποία τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχει ο ίδιος. Δια της οποίας σχεδιάζει όχι ένα κομματικό, αλλά ένα προσωπικό κράτος, δίνοντας υπόσχεσεις από τώρα στους ενδιαφερόμενους. Τις θέσεις θα πάρουν όσοι ανήκουν στο Μητρώο του- όχι όσοι κριθούν κατάλληλοι από δημόσιας αρχές με διαφανή κριτήρια. Αυτό είναι αξιοκρατία!
“Στην Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θα υπάρχουν οι πιο άξιοι. Θα υπάρχουν στελέχη και εκτός πολιτικής, όπως την ξέρουμε έως σήμερα”. Αυτούς τους άξιους τους χρίζει ο ίδιος από τώρα.
Σε ένα σημείο της συζήτηση ο Κυριάκος λέει κάτι που προκαλεί: «Δίνουμε συντάξεις στον παππού για να υποστηρίζει οικονομικά το εγγόνι. Πρέπει όλοι να αναγνωρίσουμε ότι αυτό είναι στρεβλό. Σε αρκετές κοινωνίες και θρησκείες, η σχέση μητέρας – παιδιού είναι ισχυρή. Παράδειγμα αποτελεί το Ισραήλ. Όμως, εκεί, οι νέοι στα 18 τους πάνε στο στρατό υποχρεωτικά. Αυτό το γεγονός σηματοδοτεί την ενηλικίωση και την ανάληψη ευθύνης. Μας αρέσουν τα δικαιώματα, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ευθύνες μας. Στην Ελλάδα, η μάνα θα επιδιώξει το ρουσφέτι για να μην χάσει από κοντά της τον γιο της».
Τι κρύβεται άραγε πίσω από αυτά τα ακαταλαβίστικα;
Όσο για τους νέους ανθρώπους η άποψη του είναι περίπου στρατιωτική: “Μια ευθύνη έχει ο φοιτητής: Να τελειώσει τις σπουδές του στην ώρα του. Αυτή είναι η υποχρέωση που αναλαμβάνει για τη δωρεάν Παιδεία”.
Με άλλα λόγια μακριά από τη πολιτική. Μην μοιάσει στον Τσίπρα.
