Τα κόκκινα αηδόνια πετούν μακριά…

Toυ Κωνσταντίνου Ν. Φουντουλάκη

Μπορεί οι άνθρωποι να πεθαίνουν άδικα κατά χιλιάδες καθημερινά, είναι όμως εκείνες οι συμβολικές απώλειες που μας συγκλονίζουν. Ανήμερα Χριστούγεννα χάθηκε ολόκληρη η Χορωδία και η Ορχήστρα του Κόκκινου Στρατού στην πτήση προς τη Συρία, μια ακόμα απώλεια στη μάχη κατά του τζιχαντισμού.

Ο συγγραφέας ήταν και είναι πάντα Φιλελεύθερος Δημοκράτης και Ευρωπαϊστής. Στην εικόνα όμως της Κόκκινης Χορωδίας δε μπόρεσε παρά να δει από τα νεαρά του χρόνια την αντανάκλαση ενός μεγαλείου και την υπέρβαση εκείνη που ενώνει ήδη ακόμα από τη σκοτεινή εποχή της ΕΣΣΔ.

Διότι η Χορωδία του Κόκκινου Στρατού παρότι ξεκίνησε σαν προπαγανδιστικό εργαλείο, ξεπέρασε τα στενά όρια της ΕΣΣΔ ή της Ρωσίας, έγινε η εικόνα και η φωνή των πανταχού της γης ανδρών με στολή.

Έδωσε εικόνα στη φωνή και στα αισθήματά τους και δύναμη στην αίσθηση του καθήκοντος μέσα από ένα απαράμιλλο λυρισμό και  επαγγελματικότητα.

Ποιος μπορεί να τους ξεχάσει να τραγουδούν το «Όταν σφίγγουν το χέρι» στο Ηρώδειο το 2012;

Πολύ σύντομα έπαψε να είναι το προπαγανδιστικό όργανο της ΕΣΣΔ και έγινε η χορωδία όλων των στρατών, η μελωδία όλων των στρατιωτών και της αγωνίας τους στην υπεράσπιση της μητέρας πατρίδας.

Είναι εκείνη που έσπασε τα καλούπια όταν εμφανίστηκε στη Eurovision και είναι εκείνη που δεν δίστασε να δείξει άντρες με στολή να δακρύζουν και να χαμογελούν γλυκά όταν τραγουδούσαν την Κατιούσα μαζί με ένα κοριτσάκι, την Valeria Kurnushkina. (https://www.youtube.com/watch?v=4fqR6POSp1g)

Είναι εκείνη που έδειξε ότι μπορεί να υπάρξει ανθρωπιά, τέχνη, συναίσθημα και αλληλοπροσέγγιση των λαών μέσα από την πιο στρατευμένη μορφή τέχνης η οποία ανέδειξε μια καινούρια διάσταση της Ρωσικής παραδοσιακής και έντεχνης μουσικής, που είναι από τις σημαντικότερες στον κόσμο

Διότι όπως

Ανθίζανε οι μηλιές και οι αχλαδιές

Και έπλεαν οι ομίχλες στο ποτάμι

Η Κατιούσα ξεπρόβαλε στην όχθη

την ψηλή και απόκρημνη

 

Καθώς προβάλλει αρχίζει ένα τραγούδι

Για έναν της Στέπας γκρι αετό

Για αυτόν που εκείνη αγαπούσε

Και τα γράμματά του φυλά

 

Ω εσύ, κοπέλας τραγουδάκι

Πέταξε στου γαλήνιου ήλιου το κατόπι

Στον στρατιώτη στα μακρινά σύνορα

Και από την Κατιούσα στείλε χαιρετίσματα

 

Μακάρι την κοπέλα να θυμάται

Και να ακούει αυτή πως τραγουδά

την μητέρα πατρίδα μας κάνε να φυλάξει

όπως την αγάπη τους η Κατιούσα όπως φυλά

 

Ευχαριστούμε. Δε θα σας ξεχάσουμε

 

*Ο Κωνσταντίνος Ν. Φουντουλάκης είναι αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχιατρικής ΑΠΘ