Του Γ. Λακόπουλου
Οι δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν γίνουν τώρα οι εκλογές. Αλλά όσοι στηρίχθηκαν στις δημοσκοπήσεις τα τελευταία χρόνια απογοητεύτηκαν. Το εγχώριο σύστημα πολιτικών προγνώσεων μέσω ερευνών των διαθέσεων της κοινής γνώμης λειτουργεί με τις ίδιες παθογένειες που λειτουργούν τα πράγματα στο σημείο που συναντώνται η πολιτική, το χρήμα και οι φιλοδοξίες. Συνεπώς αν πρέπει να αξιολογήσει κανείς την πορεία του νέου αρχηγού της ΝΔ πρέπει να το κάνει με άλλα μέσα-πολιτικά.
Αυτή η αξιολόγηση μέχρι στιγμής είναι ουδέτερη. Αν δεν χαρακτηρίζεται αρνητική είναι γιατί έχει περιθώρια να αλλάξει τα δεδομένα. Θα χρειαστεί όμως να διορθώσει έναν κύκλο λαθών για να ανοίξει αποτελεσματική πορεία.
-Το πρώτο λάθος είναι η τακτική των ισορροπιών που προσπαθεί να ακολουθήσει στο εσωτερικό της ΝΔ απονέμοντας ρόλους που ικανοποιούν όλα τα νεοδημοκρατικα φέουδα. Οι λίγες προσωπικές επιλογές νέων που έκανε δεν είναι ιδιαίτερα εμπνευσμένες. Π.χ. το να αναθέτεις την παρακολούθηση ενός τομέα σε κάποια κυρία, που δραστηριοποιείται επιχειρηματικά σ‘ αυτόν τον τομέα δεν είναι σοφό.
Η διάθεση για ισορροπίες φάνηκε ήδη με τον ορισμό των αντιπροέδρων. Η τοποθέτηση του Κωστή Χατζηδάκη σχεδόν έχασε τη λάμψη της από παρουσία του Άδωνη Γεωργιάδη δίπλα του- που θα μπορούσε να είναι δραστήριος και χωρίς να είναι αντιπρόεδρος.
Από τις αποφάσεις διαμόρφωσης των νέων εσωκομματικών συσχετισμών που ακολούθησαν φάνηκε ότι ο Κυριάκος έχει μια αδυναμία: είναι αρχηγός χωρίς κόμμα. Κέρδισε τις εκλογές κυρίως από την ώθηση που πήρε απ’ τους μη κομματικούς που έσπευσαν και τον στήριξαν και υποβοηθούμενος από τη ‘παραίτηση’ Μεϊμαράκη που προς το τέλος της κούρσας έδειχνε να μην θέλει να σηκώσει το βάρος. Αλλά στο αμιγώς κομματικό τοπίο ο νέος αρχηγός είναι μόνος.
Ο Σαμαράς, ο Τσίπρας και τα ΜΜΕ
Η ΝΔ είναι τέσσερα κόμματα σε ένα. Υπάρχει το κόμμα των Καραμανλικών, το κόμμα των Σαμαρικών, το κόμμα της Ντόρας και το κόμμα των Ακροδεξιών. Κόμμα το Κυριάκου δεν υπάρχει. Αν δεν καταφέρνει να το δημιουργήσει στο Συνέδριο, την επόμενη θα αρχίσουν τα όργανα. Ότι και αν λένε οι δημοσκοπήσεις.
Το λάθος διαχείρισης προσώπων θα γίνει καταλυτικό αν στην επιδιωκόμενη διεύρυνση εντάξει και μια ομάδα πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν ήδη να τον φλερτάρουν. Όχι μόνο γιατί ο αριβισμός που τους οδηγεί σ’ αυτόν θα του φέρει μπελάδες. Αλλά κυρίως γιατί θα δημιουργήσει σκιές στο φιλελεύθερο προφίλ του ο προσεταιρισμός με πολιτικούς οι οποίοι από τα νεανικά τους χρόνια δεν ξέρουν να κάνουν τίποτε άλλο από το να διεκδικούν αξιώματα, κατ’ απονομήν. Οι πρώην νομάρχες του ΠΑΣΟΚ που σταδιοδρόμησαν επιβιβαζόμενοι στα εναλλασσόμενα κομματικά ασανσέρ δεν έχουν να προσφέρουν πολλά στον πρόεδρος της ΝΔ.
-Αν το πρώτο λάθος έγινε υπό την πίεση των εσωκομματικών καταστάσεων, το δεύτερο είναι προσωπική επιλογή του και εξ αυτού πιο σοβαρό. Αφορά τη σχέση του Κυριάκου με Αντώνη Σαμαρά. Δείχνει να μην διακρίνει ότι ο πρώην πρωθυπουργός είναι τοξικός και θα χρειαστεί να ξοδέψει πολύ από το πολιτικό του κεφάλαιο για να τον υπερασπιστεί. Επιπλέον το ιδεολογικό και πολιτικό υλικό που τοποθέτησε στον πυρήνα της ΝΔ θολώνει το στίγμα που θέλει να δώσει στη ΝΔ, ο νέος πρόεδρος και πρέπει να απομακρυνθεί. Χώρια που αυτή η σχέση έχει ερωτηματικά και ηθικά κενά, για …οικογενειακούς λόγους.
-Το τρίτο λάθος του Μητσοτάκη είναι η ευθυγράμμιση του με τους οικονομικούς και μιντιακούς κύκλους που επιθυμούν να τον στρατεύουν σε άμεση και σκληρή επίθεση στον Τσίπρα για να μην προλάβει η κυβέρνηση να νομοθετήσει σε βάρος τους. Δεν ενδιαφέρονται να γίνει ο Κυριάκος Πρωθυπουργός γιατί θα είναι καλύτερος από τον Τσίπρα, αλλά γιατί νομίζουν ότι θα είναι με το μέρος τους και φροντίζουν από τώρα να το εξασφαλίσουν. Του υποδεικνύουν πως να πολιτευτεί, ποια ρητορική και ποια επιχειρηματολογία να χρησιμοποιήσει. Τον πιέζουν να ζητήσει εκλογές και τον περικυκλώνουν με ανθρώπους τους, με βάση τα μέσα που διαθέτουν.
Προς το παρόν ο πρόεδρος της ΝΔ προσπαθεί να μην δείχνει ότι δεν ακολουθεί πολιτική που του υποδεικνύεται, αλλά οι ‘φίλοι’ του προβάλλουν το αντίθετο. Η διέξοδος απ’ αυτόν τον εναγκαλισμό είναι να πάρει καθαρές αποστάσεις, ακολουθώντας το παράδειγμα του Κ. Καραμανλή, ο οποίος ανεξάρτητα από τις εκλεκτικές συγγένειες κάποιων υπουργών του, ο ίδιος δεν έδωσε ούτε ένα ποτήρι νερό σε κανέναν από τους’ -νταβατζήδες’ -έστω και αν το πλήρωσε.
Ο Κώστας Καραμανλής
Από αυτή την άποψη ο Καραμανλής είναι ο μόνος αξιόπιστος σύμμαχος του Κυριάκου, ανεξάρτητα από τις σχέσεις τους. Όχι μόνο γιατί η στάση του απέναντι σε εξωπολιτικά συστήματα την υποδειγματική, αλλά και γιατί ο Καραμανλής παραμένει κεντρικός παράγων του πολιτικού παιχνιδιού και ας κάθεται στη γωνιά του. Η θεωρία των Σαμαράδων ότι τον νίκησαν στις εσωκομματικές εκλογές πάσχει: ο Καραμανλής δεν ήταν υποψήφιος για να νικηθεί.
Παρένθεση. Στις εσωκομματικές εκλογές κατασκευάστηκε ο μύθος ο Τσίπρας έχει την ανοχή του Καραμανλή. Ήταν μύθος που έκαιγε τον Μεϊμαράκη, άρα βοηθούσε τον Κυριάκο. Ήταν όμως προβοκατόρικος. Ότι σ’ αυτό το γήπεδο αυτό κινήθηκαν και κάποιοι φίλοι του Καραμανλή για να εξασφαλίσουν δημοσιότητα αναφερόμενοι στην επαφή του πρώην πρωθυπουργού με τον Τσίπρα προ του Δημοψηφίσματος είναι άλλη υπόθεση. Εκείνη η επικοινωνία δεν είχε χαρακτήρα επαφής, αλλά προειδοποίησης γι’ αυτό που πήγαινε να γίνει. Και ενδεχομένως έπαιξε και το ρόλο της στη στροφή που επακολούθησε. Κλείνει η παρένθεση.
-Το τέταρτο λάθος του Κυριάκου Μητσοτάκη: η στρατηγική του απέναντι στον Αλέξη Τσίπρα. Αν αντιμετωπίζει τον Πρωθυπουργό ως το απόλυτο κακό ή αν αφήσει τον Άδωνη να τον χαρακτηρίζει, όπως στους Δελφούς, του προσφέρει υπηρεσίες. Αν κάνει το λάθος να αντιμετωπίσει το Τσίπρα με τη νοοτροπία του Σαμαρά, δίνοντας εκ παραλλήλου την εντύπωση ότι αποτελεί τη εμπροσθοφυλακή των δυνάμεων εκτός πολιτικής με τις οποίες συγκρούεται ο Πρωθυπουργός, θα δείξει ότι δεν έχει στρατηγική γενικότερα.
Είναι προφανές ότι ίδιος ο Μητσοτάκης, η ΝΔ – αλλά και η χώρα- έχουν να κερδίσουν αν γίνει κατανοητό ότι η σημερινή κυβέρνηση μπορεί να περάσει νόμους, μέτρα και επιλογές που καμιά άλλη δεν θα μπορούσε και ήδη το κάνει. Όποιος σκέφτεται πολιτικά μπορεί να καταλάβει τι ακριβώς σημαίνει αυτό- ειδικά για τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στο μέλλον. Αν ο ίδιος ο πρόεδρος της ΝΔ δεν το αντιλαμβάνεται τότε το πιθανότερο είναι να πέσει στην παγίδα που ενδεχομένως θα του στήσει ο Αλέξης Τσίπρας.
