Toυ Γ. Λακόπουλου
Την ημέρα που ο Αλέξης Τσίπρας άνοιγε τις εργασίες του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ από τη Γαλλία άνοιξαν οι ντουλάπες του. Σε ένα βιβλίο που περιλαμβάνει εκμυστηρεύσεις του Γάλλου Προέδρου σε δύο δημοσιογράφους της εφημερίδας “Λε Μοντ”, ο πρόεδρος τους Ρωσίας Πούτιν φέρεται να λέει στον Ολάντ στα μέσα του 2015:
-“Πρέπει να σου δώσω μια πληροφορία (…). Η Ελλάδα μας ζήτησε να τυπώσουμε δραχμές στη Ρωσία, γιατί δεν έχουν πια εκτυπωτήρια για να το κάνουν”.
Σιγά το νέο θα πει κανείς. “Όλοι ξέρουν ότι εκείνη την περίοδο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ υπήρχε σενάριο εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και αντίστοιχες προετοιμασίες. Το θέμα είναι ποια ήταν η σχέση του Αλέξη Τσίπρας με αυτά τα σχέδια. Ήταν ο εμπνευστής τους ή τα έβρισκε μπροστά του από τη ομάδα Λαφαζάνη- που δεν το έκρυβε άλλωστε.
Ήταν συμμέτοχος ή θύμα;
Αυτή σχέση δεν διευκρινίστηκε ποτέ. Αντίθετα έγιναν πολλές προσπάθειες από τη πλευρά του Πρωθυπουργού να αποσυνδεθεί αυτά τα σενάρια , διαβεβαιώνοντας ότι επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό του.
Να όμως που έρχεται τώρα μια πληροφορία για μια συνομιλία σε ανώτατο επίπεδο και επαναφέρει το σενάριο της δραχμής. Τι ήξερε γι’ αυτό ο Πρωθυπουργός και πώς το αντιμετώπισε;. Γιατί αυτό σενάριο όχι μόνο υπήρχε, αλλά και δεν διαψεύδεται ούτε σήμερα από την κυβέρνηση.
Για την ακρίβεια από το μέγαρο Μάξιμου έδωσαν την εξής απάντηση για όσα αναφέρουν οι Γάλλοι δημοσιογράφοι:
«Υπήρξαν επικοινωνίες του Πρωθυπουργού με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, ωστόσο ποτέ και σε καμία περίπτωση δεν τέθηκε τέτοιο ζήτημα από τον Έλληνα Πρωθυπουργό».
Αυτό μόνο διάψευση δεν είναι. Αναφέρει ότι ο ίδιος ο Τσίπρας δεν ζήτησε από τον Πούτιν να του τυπώσει δραχμές. Αλλά το βιβλίο δεν λέει ότι το ζήτησε ο ίδιος. Ούτε ο Ρώσος πρόεδρος του είπε κάτι τέτοιο. Στον Ολάντ ανέφερε ότι “οι Έλληνες το ζήτησαν”. Αυτό σημαίνει ότι το ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση αλλά όχι ο Πρωθυπουργός προσωπικά.
Αυτό δεν αλλάζει την ουσία. Το σχέδιο – ως εναλλακτική λύση ή ως πρωτοβουλία – υπήρχε. Και μαζί με τη αναζήτηση οικονομικής στήριξης αναζητούνταν και η αναζήτηση τεχνικής υποστήριξης ακόμη και για την εκτύπωση νομίσματος.
Αντιλαμβάνεται βέβαια κανείς τι μυαλά κουβαλούσαν εκείνοι που εκπόνησαν το σενάριο όταν προσφεύγουν σε ξένη δύναμη για εκτύπωση νομίσματος, ένα μυστικό που έπρεπε να είναι επτασφράγιστο.
Μια απόρρητη εθνική υπόθεση έγινε φέιγ-βολάν.
Εν πάση περιπτώσει το συνέδριο είναι μια ευκαιρία για τον Τσίπρα να κλείσει οριστικά αυτή την υπόθεση.
Να εξηγήσει ποιοι ήταν εκείνοι που απευθύνθηκαν στους Ρώσους και με ποιού την εντολή τον έκαναν, γιατί μόνο ο ίδιος μπορούσε να δώσει τέτοια εντολή.
Ετοίμαζαν πραξικόπημα εναντίον του ή εκτελούσαν οδηγίες του; Πρέπει να μιλήσει καθαρά και με ονοματεπώνυμα για να μην τα μαθαίνουμε από άλλους.
Ποιοι το έκαναν, αν το ήξερε, πότε το έμαθε και τι έκανε. Δεν ήταν παιχνίδι. Ήταν σχέδιο ολικής καταστροφής της χώρας. Ακόμη και ως μπλόφα.
Κανείς σε εκείνη την κυβέρνηση δεν είχε εξουσιοδότηση να αγγίξει την παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη
Σε κάθε περίπτωση οφείλει να καταδικάσει με απόφαση του συνέδριου εκείνες τις απόπειρες εξόδου από την Ευρωζώνη και να αναλάβει τις ευθύνες του για όσα συνέβησαν είτε τα ήξερε όλα, είτε να μαθαίνει τώρα.
Κυρίως όμως πρέπει να βάλει στο καταστατικό του Κόμματος του την προσήλωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί ακόμη και σήμερα υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ απόψεις για τα “πλεονέκτημαta” της εξόδου. Αυτό, αν μη τι άλλο, καθιστά την κυβέρνηση ανέμελη ως προς το ενδεχόμενο να μας αποβάλουν – γιατί υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο- άρα δεν παίρνει μέτρα αφού και η έξοδος της κάνει.
Όσο δεν ξεκαθαρίζουν αυτά τα θέματα μένει ανοιχτή μια πληγή που αν δεν προλάβει θα αιμορραγεί ως το τέλος. Αν δεν την κλείσει ο Αλέξης Τσίπρας ως τη λήξη του συνεδρίου η Ιστορία θα αναζητήσει το ρόλο του σε αυτή την ανατριχιαστική υπόθεση που ισοδυναμεί με σκευωρία κατά της χώρας.
