Toυ Στέφανου Τζουμάκα
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο «Μπαράκ» για τους Έλληνες του Σικάγου, είναι στη χώρα μας και αναχωρεί μετά τη σημερινή ομιλία του με προορισμό το Βερολίνο. Ως Γερουσιαστής είχε ταχθεί κατά της ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ επέμβασης των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ. Και στην εκστρατεία για το χρίσμα των δημοκρατικών από τους πρώτους υποστηρικτές του ήταν ο Μάρκος Moulitsas Ελληνοαμερικανός Δικηγόρος από το Σικάγο με το blog του Daily Koswww.dailykos.com/ που τάχθηκε κατά της εισβολής στο ΙΡΑΚ και στο Αφγανιστάν, έχει δε καθημερινά εκατομμύρια αναγνώστες.
Ο Μάρκος ήταν η ψυχή στα social media στη καμπάνια της πρώτης τετραετίας τον Ομπάμα, μαζί με άλλους υποστηρικτές ελληνικής καταγωγής, όπως ο δημοσιογράφος Γιάννης Aravosis με το AMERICAblog News , http://americablog.com , ο οικονομολόγος Γιαννούλης που συνοδεύει τον απερχόμενο πρόεδρο στην Αθήνα. Ο Γιαννούλης, διετέλεσε Υπουργός των Οικονομικών στη πολιτεία του Illinois όπου εκλεγόταν ο Ομπάμα Γερουσιαστής , παλιότερα δε έπαιζε επαγγελματικό μπάσκετ στον Πανιώνιο της Νέας Σμύρνης. Έχουν την αξία τους οι πολιτικές φιλίες.
Ωστόσο, τα βασικά και κύρια ζητήματα αφορούν στις πολιτικές της ισχύος και των συμφερόντων των ΗΠΑ. Και ο Ομπάμα συνέχισε την εμπλοκή στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν στη Λιβύη. Άνοιξε μέτωπο με τη Ρωσία σε συμμαχία με ορισμένες συντηρητικές κυβερνήσεις της ΕΕ, θέτοντας σε βάρος της Ρωσίας ζήτημα ότι απειλεί την ειρήνη στην Ευρώπη και την έναρξη ενός νέου οιονεί διπολισμού με ανάπτυξη δυνάμεων του ΝΑΤΟ σε χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία. Συμμάχησε με τα θεοκρατικά καθεστώτα του Αραβικού κόλπου που χρηματοδοτούσαν τους τζιχαντιστές και άφησε να σέρνεται η κρίση στη Συρία.
Ο βασικός στρατηγικός λόγος ήταν: Οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου, τα ενεργειακά δίκτυα και η ρωσική επιρροή. Ο κύριος λόγος της τελευταίας επίσκεψης στο Βερολίνο με πρώτο σταθμό την Ελλάδα, εντάσσεται στη βασική εθνική στρατηγική των ΗΠΑ ότι όλες οι ηγεσίες των ΗΠΑ πρώτον θα ασκούν πολιτική ηγεμονία στην Ευρώπη και σε αυτή τη λογική ΔΕΝ θα επιτρέψουν την εξέλιξη μιας ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ Ευρώπης και δεύτερον, οφείλουν να ξανα οδηγήσουν το δολάριο στη δεσπόζουσα θέση που είχε πριν το 2002 που κυκλοφόρησε το Ευρώ.
Σε αυτή τη στρατηγική εντάσσει η αμερικανική πλευρά και το κτύπημα στρατηγικής της λιτότητας που συνεχίζει η ηγεσία του Βερολίνου καθώς και την υποστήριξη της Ελληνικής κυβέρνησης στην έστω και βραχυπρόθεσμη ρύθμιση του χρέους και την ένταξη στη ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ προκειμένου να εκδώσει ομόλογα το ελληνικό δημόσιο και να μπορεί να ξαναβγεί στις αγορές, να ανοίξουν δε και οι επενδυτικές δραστηριότητες ξένων κεφαλαίων και hedge funds και στην Ελλάδα. Στρατηγικού χαρακτήρα θέμα αποτελεί η Κύπρος, που εκτός της διχοτόμησης και της εισβολής και κατοχής της Τουρκίας, η σύμπραξη στους υποθαλάσσιους αγωγούς αερίου με την Αίγυπτο και με το Ισραήλ αποτελεί προσδοκία και επιδίωξη πολλών συμφερόντων .
Ο Ομπάμα ξεκίνησε με μια προοδευτική πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μόλις εξελέγη συγκάλεσε το γκρουπ των 20 πιο αναπτυγμένων χωρών στο Λονδίνο το 2008 και γνωστοποίησε τη στρατηγική διαφωνία των ΗΠΑ με τις επιλογές του Βερολίνου για λιτότητα και σκληρό νόμισμα, προχώρησε σε πληθωριστικό δολάριο και τη σύσταση επτά εκατομμυρίων θέσεων εργασίας. Παρά του ότι αρκετά δις επανατοποθετήθηκαν σε χρηματιστηριακές κερδοσκοπίες.
Το ίδιο προοδευτική ήταν και η πολιτική του στην ασφάλιση της υγείας σε πλέον των 40 εκατομμυρίων πολιτών που αποτελούσαν και αποτελούν τη δεύτερη, τη κατώτερη εργατική τάξη, που λυσσαλέα πολέμησαν οι γερουσιαστές των ρεπουμπλικάνων και όχι μόνο. Τέλος, ο Ομπάμα είχε συνταχθεί με τη περαιτέρω ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ όπου οι ΑΓΟΡΕΣ οδηγούν και καθορίζουν και οι πολιτικοί ή συντάσσονται ή απομονώνονται
Την κατάργηση των δασμών ζητούν η Γερμανία και οι Κίνα. Είναι οι βασικές παραγωγικές μηχανές. Άλλες αναπτυσσόμενες χώρες ζητούν τη κατάργηση των εθνικών ενισχύσεων. Ορισμένες ηγεσίες μπροστά στη γενικευμένη αντίθεση των πολιτών είχαν αρχίσει τη συζήτηση προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή ή την ακύρωση της περαιτέρω κατάργησης δασμών είτε την επαναφορά δασμών.
Ο Ομπάμα αποχωρεί με μια εξωτερική πολιτική στη βάση της εξέλιξης ενός πολυπολικού διεθνούς συστήματος, με τις ΗΠΑ, τη Κίνα, την ΕΕ, τη Ρωσία κλπ, ύστερα από τη μονοπολική υπεροχή των ΗΠΑ μετά τη πτώση του τείχους του Βερολίνου και τη διάλυση της άλλης τότε υπερδύναμης της Σοβιετικής Ένωσης. Διάλυση που υπαγόρευε με αποφάσεις του το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΠΑ από την εποχή του Μακαρθισμού το 1950 και ακολούθησαν όλοι οι πρόεδροι μέχρι το 1989.
Η αναβίωση του διπολισμού θα είναι η ταφόπλακα της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία πρέπει σταθερά να είναι δύναμη ειρήνης, περιφερειακής και διεθνούς ασφάλειας. Οι αγορές και η διεθνοποίηση της παραγωγής οδηγούν δυνάμεις στις ΗΠΑ, λόγω της αποβιομηχάνισης της και της απώλειας μεριδίων στις διεθνείς αγορές, αλλά και εντός των ΗΠΑ και της απώλειας εκατομμυρίων θέσεων εργασίας τόσο στην επαναφορά δασμών , αλλά και σε αυταρχικά και εκφασιστικά φαινόμενα για τα οποία έχουν μιλήσει από καιρό αριστεροί αμερικανοί διανοούμενοι..Ορισμένες τυχοδιωκτικές δυνάμεις και ένα μέρος του στρατιωτικο βιομηχανικού συμπλέγματος μιλούν από καιρό για μια αναμέτρηση στον Ειρηνικό , ανάμεσα στις ΗΠΑ και στη Κίνα με απρόβλεπτες εξελίξεις για τη διεθνή κοινότητα .
Ο Ομπάμα αποχωρεί και αναλαμβάνει ο Τραμπ. Ήδη ο πρόεδρος της Κίνας του έθεσε το ζήτημα μαζί με τα συγχαρητήρια. Ότι δηλαδή οι ΗΠΑ είναι η πρώτη οικονομία μιας αναπτυγμένης χώρας και η Κίνα είναι η πρώτη οικονομία μιας αναπτυσσόμενης χώρας και πρέπει να συνεννοηθούν .
Οι ΗΠΑ είναι τέταρτη δυνατή χώρα σε δείκτες ανθρώπινης ανάπτυξης, ποιότητας ζωής κλπ με πρώτη τη Γερμανία , δεύτερο το Καναδα , τρίτη τη Μεγάλη Βρετανία, κ.ο.κ. Η Γερμανία και η Κίνα είναι χώρες με πλεονάσματα σε αντίθεση με τις ΗΠΑ. Πλεονάσματα που προκύπτουν και από οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό νταμπιγκ είτε σε βάρος των πολιτών τους είτε σε βάρος άλλων χωρών .
Σύμφωνα δε με εκτιμήσεις του ΟΟΣΑ για το 2030 το ΑΕΠ της Κίνας προβλέπεται να αποτελεί το 28% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ακολουθούν οι Η.Π.Α. με 18% η Ινδία καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση με 11%, και η Ευρωζώνη με 9%. Ακολουθούν η Γερμανία που βρίσκεται στην πέμπτη θέση η Ρωσία, η Βραζιλία και το Μεξικό στη όγδοη θέση της παγκόσμιας.
Οι αγορές και η διεθνοποίηση της παραγωγής θα δοκιμαστούν τόσο στην περιοχή του Ειρηνικού με τη επιλογή του Τραμπ για δασμούς στα προϊόντα της Κίνας, αλλά και με τους όρους εμπορίου ανάμεσα σε ΗΠΑ και ΕΕ και ιδιαίτερα με το Βερολίνο που ήδη έχει αρχίσει την απαξίωση των εμπορικών πολιτικών του Τραμπ. Οι θελήσεις των ηγετών έχουν οδηγήσει σε αλλαγές εκτός εάν υπόκεινται σε υπέρτερες πραγματικότητες ή σε πάγια στρατηγικά συμφέροντα των χωρών τους. Αυτό ίσχυσε και για τον Μπαρακ Ομπάμα έναν κεντρώο πολιτικό που τα βιώματα της μειονότητας από την οποία προέρχεται τον οδήγησαν – σε ορισμένες περιπτώσεις -σε αποφάσεις με πρόσημο δημοκρατικό.
Σας θέτω υπόψη τη στάση μου απέναντι στον Κλίντον το 1999. Και δεν είχα τελικά άδικο για το σύστημα Κλίντον και το Ταμείο του Ιδρύματος -όπου με το ίδρυμα συνεργάζονται και πρόσωπα του ελληνικού πολιτικού συστήματος Καθώς επίσης το ότι θεσμοθέτησε την απορρύθμιση του τραπεζικού συστήματος που λεηλάτησε τη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ οικονομία και οδήγησε στη κρίση του 2008.
Αρνήθηκα δε τη πρόσκληση να παρευρεθώ στην ομιλία του τότε προέδρου των ΗΠΑ William Clinton, στην Αθήνα, το Νοεμβρίου 1999. Του απηύθυνα δε επιστολή που έχω αναρτήσει στο blog μου το 2011. Δείτε ορισμένα σημεία από την επιστολή του 1999, με διαχρονική επιβεβαίωση:
“Το πρόβλημα δεν είναι μεταξύ καλών και κακών χωρών, αλλά αφορά καθοριστικά στο σύστημα δύναμης, κυριαρχίας και συμφερόντων. Η θεωρία του καλού και του κακού είναι το πρόσχημα. Εμφανίζονται οι ΗΠΑ ως χώρα που υποστηρίζει τις δημοκρατίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Σαν ποιες; Σαν αυτές του αραβικού κόσμου; Δηλαδή ομιλούμε για τη δημοκρατία του πετρελαίου; Στην Άπω Ανατολή το ένα στρατιωτικό πραξικόπημα διαδέχεται το άλλο. Να μη μιλήσουμε για την ξεχασμένη ήπειρο των παλιών και νέων αποικιοκρατών.
Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρόκειται για ρεσιτάλ προσποίησης σε θέματα που αφορούν στην ειρήνη και τον ανθρωπισμό. Πρακτικές συμφερόντων εμφανίζονται ως πεποιθήσεις.
Ιστορικά είχαν προηγηθεί και άλλοι δάσκαλοι αυτών των πρακτικών. Οι Γερμανοί στρατιώτες στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο φορούσαν ζωστήρες που στην πόρπη τους είχαν το επίγραμμα “Μεθ’ ημών ο Κύριος”.
Οι ΗΠΑ το 1898 αποβιβάστηκαν στην Κούβα με το πρόσχημα να την απελευθερώσουν από την ισπανική τυραννία. Κατέστησαν την Κούβα προτεκτοράτο τους και με την ευκαιρία προσάρτησαν και τις Φιλιππίνες. Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Μακίνλυ επικαλέστηκε τον Κύριο (!), ο οποίος του είπε: “Ήταν καθήκον της Αμερικής να εκπολιτίσει τους κατοίκους των Φιλιππίνων”. Τότε ήταν που ο Γερουσιαστής Άλμπερτ Μπέβεριντζ αναγόρευσε την Αμερική σε κατακτητική χώρα, λέγοντας “Πρέπει να υπακούσουμε στο αίμα μας, να καταλάβουμε νέες αγορές και στην ανάγκη νέα εδάφη”.
Παλαιότερα η Αμερική είχε αυτοαναγορευτεί σε ηγέτη του ελεύθερου κόσμου. Ήταν τότε που η αμερικάνικη πολιτική αφενός προώθησε τη διχοτόμηση της Κύπρου για να είναι πιο ελεύθερη (!) και αφετέρου στήριξε ένα αιματοβαμμένο καθεστώς στην Ελλάδα για 7 χρόνια. Κανείς από τη γενιά μας δεν έχει θετική γνώμη για την πολιτική σας. Εδώ, όπως και σε άλλα σημεία του πλανήτη, υποφέραμε πολλοί άνθρωποι από τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τις φυλακές. Εξαιτίας αυτής της πολιτικής.
Ο Γερουσιαστής Φουλμπράιτ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων των ΗΠΑ, είχε αναφερθεί στις δύο Αμερικές. Η μία ήταν του Αβραάμ Λίνκολν και του Αντλάι Στήβενσον, που εκπροσωπούσαν το ρεύμα του δημοκρατικού ανθρωπισμού. Η άλλη ήταν η Αμερική του Ρούσβελτ και του αμερικανικού πατριωτισμού, που εκπροσωπούσε το ρεύμα του μισαλλόδοξου πουριτανισμού και όπως πολύ χαρακτηριστικά ανέφερε ο Άλντους Χάξλεϋ στο βιβλίο του “The politics of ecology” το 1963:
“Η οργανωμένη σφαγή είναι το αποτέλεσμα διχογνωμιών σχετικά με ερωτήματα σαν τα ακόλουθα: Ποιο είναι το καλύτερο έθνος; Η καλύτερη θρησκεία; Η καλύτερη πολιτική θεωρία; Ο καλύτερος τρόπος διακυβερνήσεως; Γιατί οι άλλοι άνθρωποι είναι τόσο κουτοί και ανήθικοι; Για τι δεν μπορούν να δουν πόσο καλοί και ευφυείς είμαστε; Γιατί αντιδρούν στις καλοπροαίρετες προσπάθειές μας να τους βάλουμε κάτω από τον έλεγχό μας και να τους κάνουμε σαν κι εμάς;”
Ο Άλντους Χάξλεϋ είχε προσδιορίσει από τότε το σύνδρομο της νέας εθνικιστικής ιμπεριαλιστικής ηγεμονίας που διακατέχει τις ΗΠΑ και συνήθως με την πρόφαση της υπεράσπισης οικουμενικών αξιών, ατομικών ελευθεριών και ίσων ευκαιριών.
Εμείς στην αριστερά της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας μάθαμε την αυτοκριτική. Υπάρχουν ορισμένες δυνάμεις στην Ελλάδα που τις αρνητικές εξελίξεις σε ορισμένα θέματα της χώρας, τις αποδίδουν συνήθως στον ξένο παράγοντα. Αυτή η πρακτική αποτελεί μια εύκολη προσέγγιση αναφορικά με τις ευθύνες κάθε λαού για την πορεία του. Η χώρα σας έχει ανοιχτή εκκρεμότητα με τη διχοτομημένη Κύπρο. Στην Κύπρο υπάρχουν χιλιάδες πρόσφυγες και καταπάτηση κάθε έννοιας δικαίου. Τι να πείτε για την επόμενη χιλιετία; Οφείλετε συγγνώμη για την Κύπρο και την 7χρονη τυραννία στην Ελλάδα.
Την τελευταία τετραετία 3 Αμερικάνοι συμπολίτες σας απέκτησαν περιουσία ίση με το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν 43 χωρών και οι 200 πιο πλούσιοι άνθρωποι του κόσμου υπερδιπλασίασαν την περιουσία τους. Η αμερικάνικη αριστερά, οι φιλελεύθεροι δημοκράτες στις ΗΠΑ, με τους οποίους είμαστε αλληλέγγυοι, είναι επικριτικοί στις προαναφερθείσες αρνητικές επιλογές. Ασφαλώς και θα ήταν αυθαιρεσία να προσωποποιηθεί μόνο στο πρόσωπο του Προέδρου των ΗΠΑ η σύγχρονη βαρβαρότητα και η διεθνής αταξία της παγκοσμιοποίησης.
Μετά τη λήξη της θητείας σας αξίζει να επισκεφτείτε την ωραία Ελλάδα της ειρήνης, της σταθερότητας, της δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας. Έλαβα την πρόσκληση για την ομιλία σας και δεν θα παρευρεθώ”.