Υπόθεση Μαυρίκου: Προσοχή, κίνδυνος!

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΑς μην κρυβόμαστε πίσω από μια καμένη Πόρσε στην Αττική οδό. Από το μεσημέρι της Πέμπτης που έγινε γνωστός ο θάνατος του Παν. Μαυρίκου όλοι ένα ερώτημα έχουν: ήταν ατύχημα ή δολιοφθορά. Σκοτώθηκε ή τον έφαγαν;

Το παρελθόν του εκλιπόντος  δεν διευκολύνει  μόνο τη φαντασία να οργιάζει, αλλά  θέτει και πραγματικά ερωτήματα που να ζητούν απάντηση. Στην περίπτωση του,  το “ο νεκρός δικαιώταται” δεν την τηρήθηκε από τη μιντιακή κοινότητα. Και ας μην κρίθηκε από τη Δικαιοσύνη για ότι τον βάρυνε.

Παντού αναφέρεται ως μέλος του “κυκλώματος των εκβιαστών”, πρωταγωνιστής της υπόθεσης που ταρακούνησε προ καιρού τον πολιτικό βίο και παρήγαγε υλικό ακόμη και για μια αναμέτρηση πολιτικών αρχηγών στη Βουλή.

Με τη φαντασία φτάνει κανείς σε απίθανα σενάρια και θα τα δούμε όλα να περνούν τις επόμενες ημέρες στην οθόνης της ιντερνετικής ενημέρωσης  και παραενημέρωσης. Και, ίσως, όχι μόνο εκεί.

Από το ότι “ο νεκρός  δεν είναι Μαυρίκος, αλλά σκηνοθέτησε τον θάνατο του χρησιμοποιώντας κάποιον άλλο” – έναν μετανάστη ας πούμε- και αυτός τώρα βρίσκεται σε κάποιο εξωτικό νησί και το κρύβουν. Μέχρι ότι “τον έβγαλαν από τη μέση για να μη μιλήσει”. Από εκεί και πέρα ο καθένας θα βλέπει τον δράστη της αρεσκείας τους, αλλά θα εικάζει και την αποκάλυψη της αρεσκείας του -που δεν έγινε και θα την κάνει ο ίδιος.

Με τη λογική φτάνει κανείς σε πραγματικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν  άμεσα, προτού πάρει το πάνω χέρι η φαντασία. Αν ήταν ατύχημα το θέμα κλείνει, ή έστω μένει στην  υπερβολή του διαδικτυακού περιθωρίου.

Αν όμως υπάρξουν ευρήματα -ή και βεβαιότητα- ότι το πολυτελές αυτοκίνητο δεν πήρε μόνο του φωτιά, αλλά κάποιος φρόντισε γι΄αυτό τα πράγματα αλλάζουν. Εκ των πραγμάτων οι έρευνες πρέπει να στραφούν στους δράστες. Και αν τους βρουν καλώς, η υπόθεση πάλι κλείνει.

Αν όμως δεν τους βρουν ούτε ψύλλος στον κόρφο μας. Ήδη κάποια δείγματα έκαναν την εμφάνισή τους.

Μια θεωρητική εκδοχή θα είναι να πρόκειται για τυπική ποινική υπόθεση ξεκαθαρίσματος. Και αυτό μπορεί να είναι κάτι που θα ξεχαστεί, έστω θα παραμείνει στους φακέλους της αστυνομίας προς διαρκή διερεύνηση.

Μια άλλη όμως θα είναι να αναζητηθεί πολιτικός δάκτυλος- λόγω της προηγηθείσης εμπλοκής στο κύκλωμα των εκβιαστών που εφάπτεται της πολιτικής.

Η εικασία δηλαδή ότι πρόκειται για “πολιτική δολοφονία για να κλείσει ένα στόμα” που θα ενοχοποιούσε κάποιους. Καταλαβαίνει κανείς τι είδους βόμβα θα μπει στα θεμέλια του πολιτικού συστήματος, καθώς ο ένας θα προσπαθεί να στρέψει τις υπόνοιες στον άλλον. Όπως ακριβώς έγινε και με την υπόθεση των δημοσιογραφικών εκβιασμών όταν βγήκαν στον αέρα.

Εδώ ανάβουν τα κόκκινα φώτα του κίνδυνου και ηχούν οι σειρήνες της αυτοπροστασίας της πολιτικής. Αυτή την κατάσταση των αλληλοενοχοποιησεων πρέπει πάση θυσία να την αποφύγουμε. Θα μας τινάξει στον αέρα,  καθώς θα μεταφέρει στη χώρα υπόνοιες για πρακτικές από άλλες περιοχές του πλανήτη: από τη Ρωσία ως τη Λατινική Αμερική.

Αυτή η υπόθεση δεν πρέπει να αφήσει καμιά εκκρεμότητα, κανένα αναπάντητο ερώτημα, καμιά υποψία. Ο αρχές πρέπει να βρουν τον τρόπο να την ξεκαθαρίσουν πλήρως. Και το σημαντικότερο: τα πολιτικά κόμματα να μείνουν μακριά. Ειδικά κάποιοι ανόητοι πολυλογάδες από όλες τις πλευρές. Όσο για τα ΜΜΕ ο Θεός και η συνείδηση τους. Το θέμα είναι να μη συμβάλουν στο να γίνουμε ζούγκλα.