Του Νίκου Λακόπουλου
Η δίκη της «Χρυσής Αυγής» άρχισε- με πολλές καθυστερήσεις. Ο κύκλος των κατηγορουμένων πιθανόν δεν έχει κλείσει, αφού στη διάρκεια της δίκης θα προκύψουν νέα στοιχεία και πολλά στόματα θα ανοίξουν. Ίσως αυτό να εξηγεί την απόλυτα κοινοβουλευτική στάση των βουλευτών του κόμματος που έπαψε να είναι «λαϊκός επαναστατικός σύνδεσμος».
Η δήλωση του Μιχαλολιάκου ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη ήταν ένα λάθος- που προσπάθησε να διορθώσει και για πολλούς ομολογία. Οι κατηγορούμενοι που αντιμετωπίζουν κατηγορίες για ανθρωποκτονίες πρόθεση και κακουργήματα θα ακούσουν την λέξη ισόβια. Το κρίσιμο θέμα στην δίκη είναι –πέρα από τον δράστη που συνελήφθη καθ΄υπόδειξη του Παύλου Φύσσα πριν ξεψυχήσει, ποιος ήταν ο ρόλος των «ανωτέρων του» όπως ο Πατέλης, ο Λαγός και ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος. Tα στοιχεία- κινητά, καταθέσεις μαρτύρων- βίντεο και υλικό για την οργάνωση- “καίνε” τον γραμματέα του “επαναστατικού συνδέσμου”, που σπεύδει να κάνει αγωγές σε όσους τον αποκαλούν ναζί.
Το βασικό αδίκημα για το οποίο κατηγορούνται οι ηγέτες της «Χρυσής Αυγής» είναι το κακούργημα της ένταξης σε εγκληματική οργάνωση και της διεύθυνσης αυτής που τιμωρείται με ποινές κάθειρξης που αρχίζουν από δέκα χρόνια. Το ερώτημα αυτό δεν αφορά μονάχα βέβαια τους βουλευτές αφού με κάθειρξη μέχρι 10 ετών τιμωρούνται όσοι συγκροτούν και εντάσσονται ως μέλη σε εγκληματική οργάνωση. Το πόρισμα που μετατράπηκε σε κατηγορητήριο έχει αρκετά στοιχεία που αποδεικνύουν ότι πίσω από το κόμμα που λειτουργεί νόμιμα έχει συγκροτηθεί μια εγκληματική οργάνωση. Η οργάνωση έκανε χρήση σωματικής ή ένοπλης βίας και απειλών κατά της ανθρώπινης ζωής και αποσκοπούσε όχι μόνο στην διασάλευση της δημόσιας τάξης, αλλά και στην ανατροπή του πολιτεύματος.
Η απόφαση του δικαστηρίου θα δημιουργήσει θέμα για την λειτουργία της οργάνωσης. Η απλή υποστήριξη της οργάνωσης δεν καθιστά κάποιον μέλος εγκληματικής οργάνωσης, αλλά τι θα συμβεί με την οργανωτική δομή και τα όργανα μιας εγκληματικής οργάνωσης που μετέχουν π. Χ. στην Κεντρική Επιτροπή ή έχουν άλλο οργανωτικό ρόλο; O νόμος με τον οποίο δικάζεται η «Χρυσή Αυγή» είναι ο ίδιος νόμος με τον οποίο δικάστηκε η 17 Νοέμβρη και άλλες οργανώσεις τρομοκρατικές. Ως εγκληματική οργάνωση, σύμφωνα με την πρώτη παράγραφο του άρθρου 187 του Π.Κ., ορίζεται η συγκρότηση ή η ένταξη σε δομημένη και με διαρκή δράση ομάδα ανθρώπων, που αποτελείται από τρία τουλάχιστον ή περισσότερα άτομα με σκοπό τη διάπραξη περισσότερων κακουργημάτων (όπως ανθρωποκτονία με πρόθεση, βαριά σωματική βλάβη κ.α. που προβλέπονται στη νομοθεσία περί ναρκωτικών, όπλων, εκρηκτικών υλών. Πλην του άρθρου187 του Ποινικού Κώδικα υπάρχει ακόμη το 187Α περί «τρομοκρατικών ενεργειών» και «τρομοκρατικής οργάνωσης» που έχει προκαλέσει αντιδράσεις ως νόμος που δεν τιμωρεί μόνο πράξεις εγκληματικές, αλλά και επιδιώξεις.
Οι εκατοντάδες καταθέσεις και πλήθος στοιχείων –και ιδιαίτερα οι προστατευόμενοι μάρτυρες- περιγράφουν αξιόποινες πράξεις και συμπεριφορές που συνιστούν μια οργάνωση με στρατιωτικά πρότυπα, με κάθετη ιεραρχική δομή, τυφλή υπακοή σε συγκεκριμένες απαράβατες αρχές και στον αρχηγό, σκληρή στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία, ομοιόμορφη εμφάνιση και σχηματισμό. Στις δικογραφίες έχει ενσωματωθεί υλικό που βρέθηκε στους σκληρούς δίσκους των υπολογιστών των κατηγορουμένων, τα κινητά τους τηλέφωνα, φωτογραφίες, βίντεο, καταθέσεις, έντυπο υλικό, ακόμα και όπλα. Πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση που «εμφορείται από ναζιστικά, φασιστικά και ρατσιστικά ιδεώδη». Πολλές από αυτές τις κατηγορίες είναι πλημμελήματα, αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον η αποδιδόμενη στην ηγετική ομάδα, κατηγορία για κατοχή όπλων και πυρομαχικών. Όχι τόσο, αυτά που βρέθηκαν στα σπίτια των Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Παππά κ.α- αλλά αυτά που μπορεί να υπάρχουν κρυμμένα κάπου –κοντά στα στρατόπεδα που έκανε εκπαίδευση- ή σε ένα φημολογούμενο – με διαστάσεις μύθου- πλοίου. Αν αυτά τα όπλα υπάρχουν- ο μύθος μιλάει για 4.000 όπλα- και βρεθούν η υπόθεση της οργάνωσης θα πάρει μια άλλη μορφή. Αν δεν υπάρχουν, τότε έχουμε μια οργάνωση στρατιωτική, με εκπαιδευτές και ταγματάρχες, στρατόπεδα εκπαίδευσης σε όπλα, που δεν διέθετε όπλα, αν και είχε διακηρύξει τον σκοπό της για βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος υπέρ μια εθνικοσοσιαλιστικής πολιτείας.
Το πλαίσιο της ποινής γι’ αυτούς που συγκροτούν ή εντάσσονται σε εγκληματική οργάνωση είναι πέντε έως δέκα έτη. Το πλαίσιο της ποινής γι’ αυτούς που διευθύνουν την οργάνωση είναι δέκα έως είκοσι χρόνια κάθειρξης. Αλλά ποιοι διευθύνουν την οργάνωση; Kαι τι θα συμβεί με το κόμμα αν αποδειχθεί πως είναι εγκληματική οργάνωση; Όσοι παρακολουθούν τη στάση της «Χρυσής Αυγής» μετά τις συλλήψεις στην Βουλή θα πρόσεξαν πως έχει σταματήσει η χρήση βίας και τα πογκρόμ, εκτός από μεμονωμένα περιστατικά. Πολλά από αυτά τα περιστατικά προέρχονται από άλλες ακραιφνείς εθνικοσοσιαλιστικές οργανώσεις που κατηγορούν την «Χ.Α». για …κοινοβουλευτισμό. Το φαινόμενο του νεοφασισμού δεν περιορίζεται στην «Χρυσή Αυγή» και τα ναζιστικά ιδεώδη της. Μετά τις συλλήψεις πάντως, πολλές δεκάδες “μαχητών” έσπευσαν να απαλλαγούν από τα τατουάζ τους με αγκυλωτούς σταυρούς και άλλα σύμβολα.
Η δήλωση του “αρχηγού” ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη- που αναίρεσε αμέσως- είναι για πολλούς ομολογία. Μια ομολογία που δεν χρειάζεται, όταν πρόκειται για τόνους υλικού- βίντεο, κείμενα, φωτογραφίες, κινητά- που μπορεί να εξηγεί γιατί αργεί η Δικαιοσύνη. Η δίκη αυτή, μπορεί να οδηγήσει και σε άλλη- πολιτική δίκη. Ο ηγέτης ανέλαβε- για λίγο- την πολιτική ευθύνη- για να αποσείσει τις ποινικές ευθύνες στην δολοφονία Φύσσα. Αλλά άρχισε να αναιρεί, όταν κατάλαβε πόσα βαριά -και αξιόποινη- είναι αυτή η ευθύνη.
Η δίκη που άρχισε έχει πολιτικές συνέπειες -ιδιαίτερα αν ηγεσία της “Χρυσής Αυγής” αθωωθεί. Οι υπόδικοι πήραν στις εκλογές 7% -ίσως να έπαιρναν περισσότερους ψήφους, αν δεν είχε υπάρξει η δολοφονία Φύσσα. Το ερώτημα αν το φαινόμενο του νεοναζισμού- που αναπτύσσεται σ΄όλη την Ευρώπη- μπορεί να αντιμετωπιστεί, μόνο με δίκες. Κι αν η σημερινή νομοθεσία αντιλαμβάνεται τι είναι ο φασισμός και πως γεννιέται.
*Ο Νίκος Λακόπουλος έχει γράψει το βιβλίο ‘Το Μυθιστόρημα του Ναζισμού – Οι Ιππότες της Χρυσής Αυγής και η λατρεία του Εωσφόρου” -Εκδόσεις Καστανιώτη.
