(Ψευδο) επαναστατική μέθη

Φωτό: AΠΕ

Του Αντώνη Παπαγιαννίδη

ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ  Μόνο με ημέρες Γαλλικής Επανάστασης -με την Ζωή σε ρόλο Ροβεσπιέρου, φυσικά- θα μπορούσε κανείς να συγκρίνει το κλίμα αυτών των ημερών, έτσι όπως δείχνουν να το βιώνουν οι καλοί φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι το πώς το βιώνουμε εμείς, είναι άλλη ιστορία εντελώς!

Το γεγονός ότι οι πολιτικοί πρωταγωνιστές (και οι δευτεραγωνιστές, και οι τριταγωνιστές και οι κομπάρσοι: άντε τώρα να τους χωρίσεις, χωρίς να κάνεις εχθρούς!) θεωρούν ότι συνομιλούν με την Ιστορία, την μεγάλη, ενώ εμείς οι κοινοί θνητοί πασχίζουμε να ζήσουμε την μικρή ζωή μας (με τα κλειστά ΑΤΜ, με την νέα ανασφάλεια, με την ασάφεια του ποιος ανήκει που στο πολιτικό σκηνικό), είναι εκείνο που δημιουργεί την άβολη αίσθηση πορείας σε κινούμενη άμμο.

Έτσι όπως η Ζωή επιχειρούσε στην Βουλή “της” να δείξει ότι Εκείνη οδηγεί τα βήματα της Ιστορίας, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας περιοριζόταν στο να έχει κάνει την δική του κατάθεση, ότι δηλαδή πιεζόμενος και εκβιαζόμενος (παραχρησιμοποιήθηκε η λέξη αυτή, θα κάνει κακό από δω και πέρα!), και ενώ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης συνειδητά – νομίζουμε – “κατέβαζε” το προφίλ του, το παιχνίδι στον χώρο της Κυβέρνησης αφέθηκε στην επιλογή του Τσίπρα. Ή, πάλι, στις δυνάμεις της πολιτικής αδράνειας (αν μη την εντροπίας) που λειτουργούν στον πολύπλοκο εκείνο μηχανισμό που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα πει αυτό; Ότι προς στιγμή, δεν εκβιάστηκαν εξελίξεις – πχ. εκδοχές Οικουμενικής ή Κυβέρνησης ειδικού σκοπού – κι ας παρεκλήθη ο ΠτΔ να ξενυχτήσει στην Ηρώδου του Αττικού.

Αλλά και η αίσθηση του ότι η επανάσταση θα ξεκινούσε – κάτι με Λαφαζάνη να μηχανεύεται το αντίστοιχο της Μεγάλης Ληστείας του Τραίνου στον Χολαργό, κάτι με Βαρουφάκη να βλέπει κατάληψη της Τράπεζας της Ελλάδος – έμεινε στην ψευδοεπαναστατική μέθη. (Τον όρο χρωστούμε στον Λευτέρη Κουσούλη).

Όμως, να, το γεγονός ότι οι συντελεστές του πολιτικού παιχνιδιού ονειρεύονται ρόλους για τον εαυτό τους δεν σημαίνει  και ότι η Ιστορία θα τους δίνει, τους ρόλους αυτούς, σε όποιον/σε όποιαν φωνάζει περισσότερο ή απειλητικότερα. Όθεν το “ψευδο” στο ψευδοεπαναστατική. Το “μέθη” εξηγείται από μόνο του.