Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα σου γύρει ο κλώνος

Του Γ. Μαρκάκη

ΜΑΡΚΑΚΗΣ Σήμερα η ιστορία γράφεται και δημοσιεύεται γρηγορότερα από τους πρωταγωνιστές, δευτερο-αγωνιστές ακόμα και κομπάρσους, απ’ ότι κυκλοφορούν άρθρα σχετικά με τα ίδια θέματα και ζητήματα, γραμμένα από δημοσιογράφους αλλά και ειπωμένα από δαχτυλοπρησμένους δημοσιολόγους που καλύπτουν τους σχετικούς τομείς ζώντας τάχα αναμάρτητα σαν σύγχρονοι προφήτες.

Αν ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν έργο μιας ζωής για τον πρώτο συστηματικό Πολιτικό επιστήμονα και καταγραφέα Θουκυδίδη, σήμερα υπάρχουν πολιτικοί που ονειρεύονται πως ακόμα και ο μερικών μηνών σύντομος πολιτικός βίος τους, θα αποτελεί θέμα σοβαρής έρευνας ανάλυσης και καταγραφής αγνοώντας ότι αυτή τους η έπαρση πράγματι μπορεί να διδάσκεται στα σχολεία του μέλλοντος στο μάθημα της πολιτικής ιστορίας μόνο και μόνο σαν ο απόλυτος ορισμός της Αρχαϊκής Ύβρεως.

Απουσία “Αιδούς και Νεμέσεως” το σύγχρονο Επικό Δράμα μας κορυφώνεται.

Άλλο ο συμβολισμός της σημαίας ακόμα και αν σκιστεί και συρθεί στις λάσπες και άλλο αν το κοντάρι ορθώσει υπεροπτικά βέβηλα μονάχο απέναντι στον Ήλιο.

Η θεώρηση της Ιστορικής Επιστήμης ως ιδιωτικό αναβατόριο προώθησης των ίδιων πράξεων ανύψωσης από την ουσιαστικά πραγματικά πεζή καθημερινότητα τους, θεωρώντας πως οι πράξεις τους αξίζουν να μνημονεύονται από τον Λαό, φανερώνει υπερφίαλους πομπώδεις και κακομαθημένους χαρακτήρες που μόνο η Ιστορία των τοπικών Comics και το Μουσείο των Cartoons μπορεί να τους δικαιώνει παρουσιάζοντας τους δίπλα στους τοπικούς ήρωες Τόμπι και Μικρή Λουλού.

Αν ο Andy Warhol πολύ εύστοχα όρισε και περιέγραψε τη μισή ώρα δημοσιότητας που αναλογεί σε κάθε φαντασμένο στο διάβα μιας ζωής, τότε στην Ελλάδα μας σήμερα το φαινόμενο που θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι η βουλευτική περίοδος δημοσιότητας του κάθε τυχάρπαστου που θα σημαδεύεται από τα σύγχρονα δοξαστικά μι-πι-κρόφωνα της Ελληνικής τηλεοπτικής κοπρολαγνείας που συνεισφέρουν καθημερινά απλόλογα στον Εθνικό μας Κρότο και εμπίπτουν στον πλέον νομοτελειακό κανόνα.

Όσο πιο γρήγορα και εύκολα αναρριχήθηκες στα ψηλά αλλά τόσο πιο γρήγορα και οδυνηρά θα πέσεις στο κενό.

Όσο, μα όσο, ψηλές και να είναι οι τιμές τηλεθέασης το κενο-φανές δεν γίνεται καινοφανές.

Η δικαίωση της Ιστορίας όντως μπορεί να ‘ρθει κάποτε αλλά δεν παραγγέλνεται ποτέ a la carte από το σπίτι μας, λες και είναι home delivery που θα μας έρθει σπίτι μόνη της καβαλώντας το ιππικό παπάκι με την τεράστια XL μπαγκαζιέρα αφού ακόμα και το παιδί για τα θελήματα δεν μπορεί να πλησιάσει κει ψηλά.

Όπως με’ μαθε ο φίλος και συνάδελφος Ε. από την Κρήτη.

 “Ψηλά τη χτίζεις τη φωλιά και θα σου γύρει ο κλώνος”

 

γμ