Όνομα κι επώνυμο

Του Εμμανουήλ Κ. Ακουμιανάκη

 

photoΔεν είναι όλα μαύρα τελικά. Δεν είναι όλα από χέρι χαμένα. Η εκλογή του Κυριάκου στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας ξεφεύγει από το αναμενόμενο, δεν είναι σάπια, δεν είναι ΠΑ.ΣΟ.Κ. στη νεότερη  έκδοσή του με ξεθωριασμένη κόκκινη προβιά. Είναι μια εξαιρετικά ελπιδοφόρα απόκλιση από το αρρωστημένο κοινωνικό υπόδειγμα  που ταλαιπωρεί τη χώρα από το 1981.

Από την περασμένη Κυριακή το βράδυ, αισθάνομαι περισσότερο αισιόδοξος. Άρχισα να πιστεύω ότι σε αυτή τη χώρα τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Και αυτό γιατί ηττήθηκαν κατά κράτος εκείνες οι δυνάμεις της στασιμότητας που διακαώς επιθυμούσαν να μην αλλάξει τίποτα. Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, της Κυριακής του Κυριάκου, δεν ηττήθηκε κανένας μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κέρδισαν όλοι, ακόμα κι εκείνοι που τώρα νομίζουν πως έχασαν. Ηττήθηκε όμως αυτή η αίσθηση της εύθραυστης παντοδυναμίας των πολιτικών απατεώνων, έγινε σκόνη και θρύψαλα αυτή η αδιανόητη ανοχή του κόσμου για τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., και ξεριζώθηκαν βίαια οι ρίζες του διάχυτου στην κοινωνία  ΠΑ.ΣΟ.Κ. με την οποιαδήποτε του μορφή.

Στη Νέα Δημοκρατία ο συναγερμός βάραγε επίμονα κι εκκωφαντικά τα τελευταία δύο χρόνια. Το γεγονός πως δεν τον άκουγε κανείς είναι μια άλλη ιστορία, η οποία μπορεί να εξεταστεί κλινικά μόνο, διότι δεν μπορεί να ερμηνευτεί με όρους ορθολογισμού. Οι συνεχόμενες ήττες έτειναν να διαμορφώσουν στη συνείδηση των κεντροδεξιών ψηφοφόρων μια αίσθηση ηττοπάθειας, την οποία πολλοί πίστεψαν πως ήταν σχεδόν αδύνατο να υπερβούν. Κι όταν τους δόθηκε  η στερνή ευκαιρία επιβίωσης, την άρπαξαν. Η βάση της Νέας Δημοκρατίας αρνήθηκε να αυτοκτονήσει, δεν υποτάχτηκε στη μοίρα της, δεν θέλησε να γίνει ΠΑ.ΣΟ.Κ.  Έπραξε το αυτονόητο και μάλλον έκανε τη βέλτιστη επιλογή, αν κρίνουμε από τις αμήχανες αντιδράσεις της κυβέρνησης, του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και των γραφικών της Ένωσης Κεντρώων.

Το ένστικτο πολιτικής επιβίωσης λειτούργησε και ο Κυριάκος (τον οποίο επιμένω να αποκαλώ μόνο με το μικρό του όνομα), έκοψε πρώτος το νήμα, αν και ξεκίνησε από την τρίτη θέση. Ο Κυριάκος είναι ίσως η μοναδική περίπτωση πολιτικού που εξελέγη προβάλλοντας το όνομα και κρύβοντας το επώνυμό του. Και είναι πραγματικά συναρπαστικό όταν συμβαίνουν τέτοιες ανατροπές, είναι όμορφο όταν το αδιανόητο γίνεται εφικτό, είναι μαγεία όταν το όνειρο γίνεται πραγματικότητα.

Όλοι οι αγώνες κερδίζονται εφόσον υπάρχει χρόνος και επιμονή. Μέσα από την κρίση η νοοτροπία μας αλλάζει. Ο κορμός της ελληνικής κοινωνίας, η μεσαία τάξη βιώνει μια αργή αλλά σωτήρια ωρίμανση και εξελίσσεται πλέον σε καθοριστικό ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων. Το άδοξο τέλος του τέρατος λαϊκισμού είναι πλέον αναπόφευκτο και δεδομένο. Τα τελευταία τινάγματα του θηρίου τραυματίζουν πλέον θανάσιμα όσους επένδυσαν στα σαγόνια του. Η νέα μορφή του δικομματισμού παίρνει σχήμα και όγκο μέσα από την εκλογή ενός και μόνο προσώπου και τινάζει στον αέρα τις ιδεοληψίες μιας ταχύτατα γερασμένης αριστερής δράκας. Η λογική αντιπαρατίθεται πλέον ανοιχτά με το λαϊκισμό στην μεγάλη αρένα της χώρας με φόντο το κατεστραμμένο κοινωνικό οικοδόμημα. Ο ρεαλισμός στέκεται απέναντι στο ψέμα, η ωμή αλήθεια προσγειώνει τους δημαγωγούς στη πραγματικότητα.

Η Μεταπολίτευση μας πούλησε αρκετά ψέματα και τα τελευταία χρόνια με τα μνημόνια αγοράσαμε τόση πολλή αλήθεια που –εξ αιτίας της γρήγορης πρόσληψής της- δεν ξέρουμε πως να τη χωνέψουμε. Και είναι παράξενο -αν μη τι άλλο- η ελληνική κοινωνία να αναθέτει σε ένα γόνο μεγάλης πολιτικής οικογένειας, σε ένα γιο πρώην πρωθυπουργού, τον άχαρο ρόλο της αντιπαράθεσης με το σάπιο σύστημα που εξέθρεψε την οικογενειοκρατία, τη διαφθορά και τον παρωχημένο λαϊκισμό. Όσο για το επώνυμο «Μητσοτάκης» και τους συνειρμούς που αυτό προκαλεί, θα παραθέσω μια φευγαλέα μου σκέψη: Όση σχέση έχει η σημερινή κυβέρνηση με την Αριστερά, άλλη τόση έχει ο Κυριάκος με το επώνυμο «Μητσοτάκης». Κι αυτός είναι, κατά τη γνώμη μου, ο κύριος λόγος που ο Κυριάκος εξελέγη.

 

 

E-mail: [email protected]

http://soixantedix.blogspot.com/