Του Νίκου Λακόπουλου
«Δηλαδή ο Λευκός Οίκος δεν έχει συμβούλους της επιλογής του προέδρου των ΗΠΑ;Δηλαδή αμφισβητείται το δικαίωμα ένα πολιτικό πρόσωπο να έχει ένα γραφείο ως Chef de Cabinet;Ο κ. Ολάντ δεν έχει στα Ιλίσια δικούς του συμβούλους;»
Αθήνα 2016
Aναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης
Aς δούμε μόνο τι συνέβη τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Οι «μικροαστοί»- επαγγελματίες κρεμάνε τις γραβάτες τους σε ένα δέντρο στο σύνταγμα. Είναι η Επανάσταση της Γραβάτας. Οι αγρότες βαδίζουν στα Τέμπη με τα τρακτέρ τους από όλη την Ελλάδα. Ο υπουργός βρίσκεται όμηρος σε κάποια Νομαρχία και ματαιώνει την περιοδεία του. Δεν το αισθάνθηκε, όπως είπε μετά, ότι ήταν όμηρος ή εγκλωβισμένος.
Η απειλή ενός αγρότη ‘θα κατέβουμε στην Αθήνα να σας κάψουμε’ ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Μια κότα διασχίζει το Μέγαρο Μαξίμου. Την πέταξε εκεί μια ακτιβίστρια που παρελαύνει από τα δελτία ειδήσεων. «Είναι η εφαρμογή, ηλίθιε» λέει ο Σόιμπλε στο Νταβός στον Αλέξη Τσίπρα. Ο υπερήφανoς Αλέξης δεν το αισθάνθηκε ως προσβολή. (Ευτυχώς, για τον Σόιμπλε, γιατί αν το αισθανόταν, αλίμονό του).
Βρέχει ή μας φτύνουν; Η κυβέρνηση κάνει πως δεν άκουσε, πως δεν βλέπει κι ετοιμάζεται γιορτάσει τα πρώτα της γενέθλια. «Δεν μπορεί ένας υπουργός να έχει ένα Σεφ Ντε Καμπινέ;». Mπορεί, αλλά όχι …ξάδελφο. Mπορεί, αλλά η Ελλάδα παραμένει (Αριστερή) Ψωροκώσταινα. Μπορεί, όπως και η …επόμενη κυβέρνηση.
Θεέ μου, είναι αφελείς, καριερίστες, αφελείς καριερίστες ή κάτι χειρότερο που ο λαός ονομάζει Ψώνια;
Αν ο Τσίπρας δεν έχει σκεφτεί να ζητήσει το 80% των εσόδων- που δηλώνουν- ως φόρο και εισφορές για να παρέμβει ως σωτήρας -για έναν εσωτερικό έντιμο συμβιβασμό- τότε η κατάσταση έχει ξεφύγει. Πάει, την ψώνισε και αυτός. Μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απολέσαι…
Μερικοί λένε πως η κυβέρνηση ετοιμάζεται για ηρωική έξοδο. Οι βουλευτές επαρχίας δεν μπορούν να πάνε στα χωριά τους. Οι νέες δημοσκοπήσεις δείχνουν προβάδισμα στη «Νέα Δημοκρατία». Ίσως έχουμε εκλογές –λένε- πριν το καλοκαίρι. Η επόμενη χρονιά θα είναι η καλύτερη για την Ελλάδα δηλώνει στα πέρατα του κόσμου ο Αλέξης και μια αρθρογράφος της κομματικής Αριστεράς αναρωτιέται;
Tι πίνει;
Tα οικονομικά στοιχεία- δεν καταστραφήκαμε εντελώς, όπως περιμέναμε- δεν δείχνουν να βγαίνουμε από το τούνελ, αλλά είμαστε μια «ωραία ατμόσφαιρα». Δεν μας απασχολεί τόσο πολύ πως θα βγούμε από την κρίση, αλλά η συνταγματική αναθεώρηση. Ο νέος ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας, ο πρίγκηπας Κυριάκος, λέει πως εδώ, ναι, θα υπάρξει συναίνεση.
Αν κάθε κόμμα χωριστά δεν μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση, όλα μαζί μπορούν; Aν ένα πλοίο κάνει από Κρήτη οχτώ ώρες πόσο θα κάνουν δύο πλοία; Το θέμα συζήτησης δεν είναι αν θα υπάρξει οικουμενική –ή συναινετική- κυβέρνηση, αν θα καταργηθεί το μπόνους των 35 εδρών και η απλή αναλογική. Το πολιτικό σύστημα δεν ασχολείται με την ενδεχόμενη κι επερχόμενη καταστροφή, αλλά με το τι θα φορέσει την ώρα αυτή.
Ο Γιάννης Βαρουφάκης αποφάσισε. Φόρεσε -όπως πάντα σαν κοκέτα- ό,τι επίσημο είχε για να πάει στον Παπαχελά να τηγανίσει τον Τσίπρα, λίγο πριν ανακοινώσει το πανευρωπαϊκό του κόμμα:
“Σκέψου τοπικά, δράσε παγκόσμια” για να αντιστρέψουμε ένα σύνθημα των Πράσινων. Ή “δράσε και μη σκέφτεσαι καθόλου”. Aύριο, όπως θάλεγε και η Σκάρλετ Ό Χάρα στο “Όσα παίρνει ο Άνεμος”, “είναι μια άλλη μέρα”.
Όλα γίνονται για την κάμερα. Κανένας δεν ξέρει ποιος είναι και που πάει σ΄αυτή τη χώρα. Ξέρει πολύ καλά τι θα φορέσει on camera. Kαι σιγά-σιγά, με την καθοδήγηση του υπουργού- απροσδιορίστου επαγγέλματος- αποχτάμε ταξική συνείδηση. Live.
Μόνο που δεν ξέρουμε ποιας τάξης.
Ο καιρός θα επιδεινωθεί, έρχεται χιονιάς –κακοκαιρία. Η Άνοιξη όμως θα έρθει και αυτό το ξέρουμε καλά καθώς οργανώνουμε τις νέες εθνικές μας φαντασιώσεις. “Δηλαδή ο Λευκός Οίκος δεν έχει συμβούλους της επιλογής του προέδρου των ΗΠΑ; Δηλαδή αμφισβητείται το δικαίωμα ένα πολιτικό πρόσωπο να έχει ένα γραφείο ως Chef de Cabinet; Ο κ. Ολάντ δεν έχει στα Ιλίσια δικούς του συμβούλους;»
Με τρεις λέξεις ο φίλος και σύντροφος Χριστόφορος τα είπε όλα. “Καλὸ ταξίδι, ἀλαργινὸ καράβι μου, στοῦ ἀπείρου/καὶ στῆς νυχτὸς τὴν ἀγκαλιά, μὲ τὰ χρυσά σου φῶτα! Νά ῾μουν στὴν πλώρη σου ἤθελα, γιὰ νὰ κοιτάζω γύρου/σὲ λιτανεία νὰ περνοῦν τὰ ὀνείρατα τὰ πρῶτα” έλεγε ο Κώστας Καρυωτάκης μιλώντας για μια τρικυμία στο πέλαγος- όχι εν κρανίω.
“Τί νέοι ποὺ φτάσαμεν ἐδῶ, στὸ ἔρμο νησί, στὸ χεῖλος /τοῦ κόσμου, δῶθε ἀπ᾿ τ᾿ ὄνειρο καὶ κεῖθε ἀπ᾿ τὴ γῆ!
Ὅταν ἀπομακρύνθηκεν ὁ τελευταῖος μας φίλος, ᾔρθαμε ἀγάλι σέρνοντας τὴν αἰώνια πληγή”.
Πόση αφέλεια, πόσος ναρκισσισμός, πόση αλαζονεία και πόση ξιπασιά! Μια ακόμα κυβέρνηση που πάει λαϊκή με ψηλοτάκουνα. Που σκέφτεται τι θα φορά στην λαιμητόμο. Μια ακόμα χαμένη άνοιξη, μια ακόμα προδοσία. Ο γραμματέας της Νεολαίας του Κόμματος ανταλλάσσει τα κόκαλα των προγόνων του με μια- ή τέσσερις!- θέση στο δημόσιο. Ο γραμματέας που παραιτήθηκε ανέβασε στον τοίχο του μια αφίσα για το λιμάνι του Πειραιά που λέει δεν πουλάμε κάτι που δεν μας ανήκει. Κι ο υπουργός Ναυτιλίας λέει πως δεν κατάλαβε. Δεν τον ενημέρωσαν για την πώληση. Δεν ήταν αυτός, δεν ήταν εκεί.
Βρέχει ή μας φτύνουν;
Τον Απρίλιο του 1823 ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, ο ραδιούργος Φαναριώτης, εκλέχτηκε πρόεδρος του Βουλευτικού. “Ρε Μαυροκορδάτο, είσαι ξένο παραμύθι, ανάμεσό μας. Τουλάχιστο ο Πρίντζηπας ( ο Δημήτριος Υψηλάντης) φοράει στολή” θα του πει ο Κολοκοτρώνης. “Μην καθίσεις πρόεδρος, διότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες”.
Υ.Γ. Όπως και νάχει, σύντροφοι, μη ξεχάσετε να ξεκρεμάσετε τον καημένο τον Καμμένο από το Κούγκι.
