Ώρα να επιστρέψει την εντολή ο Τσίπρας  

 

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΟι κυβερνητικοί χειρισμοί στο προσφυγικό  -ανεξάρτητα από τη συμφωνία στις Βρυξέλλες-, τα αδιέξοδα στις συζητήσεις με την τρόικα για την  πρώτη αξιολόγηση του Μνημονίου που σέρνεται από το Νοέμβριο, οι τριγμοί στο εσωτερικό της κυβέρνησης και η προφανής ανεπάρκεια των υπουργών σε κάθε τομέα που διαχειρίζονται έφτασαν τον κόμπο στο χτένι.

Η Ελλάδα βρίσκεται στο κόκκινο. Η κυβέρνηση, έχοντας στους κόλπους της  την τοξικότητα του Καμμένου, κατέστη πλέον ολόκληρη τοξική. Η ίδια η λειτουργία της δρομολογεί περιπέτειες στο εξωτερικό και αστάθεια  στο εσωτερικό.  Απέτυχε να λύσει τα παλιά προβλήματα και δημιούργησε καινούργια σε όλα τα  μέτωπα, κάνοντας το αντίθετο από αυτό που έπρεπε από την πρώτη στιγμή που  ανέλαβε.

-Στις σχέσεις με τους εταίρους και  δανειστές το κενό εμπιστοσύνης, πίσω από τα χαμόγελα, διευρύνεται. Ο Πρωθυπουργός αντί να διαπραγματευτεί αμέσως μετά την εκλογή του πως θα βελτιώσει το περίφημο mail Χαρδούβελη και να εκδιώξει αμέσως από την κυβέρνησή του όσους σχεδίαζαν να βγάλουν τη χώρα από την Ευρωζώνη, την έβαλε ο ίδιος σε περιπέτειες με τους Βαρουφάκηδες και κατέστρεψε το τραπεζικό της σύστημα με το Δημοψήφισμα.

Τελικά, αφού αποδέχθηκε ένα βαρύ Μνημόνιο και παρ’ ότι αναγκάστηκε να διώξει τους σαλεμένους, διατήρησε τη συγκρουσιακή λογική με την Ευρώπη και τη διγλωσσία, αδυνατώντας να υλοποιήσει όσα υποσχέθηκε. Π.χ. στο ασφαλιστικό, προσπαθώντας να παραπλανήσει και τους Έλληνες και τους εταίρους, θα αποτελειώσει τους συνταξιούχους χωρίς να κάνει βιώσιμο το ασφαλιστικό σύστημα. Οι υπουργοί του προαναγγέλλουν πλέον τα χειρότερα. Ήτοι νέους φόρους. Δεν προβλέπεται ανάπτυξη.

-Στο προσφυγικό, αντί να ενισχύει τη φύλαξη των συνόρων ζητώντας την ευρωπαϊκή συνδρομή και να εντάξει την πολιτική του στην πολιτική των εταίρων έκανε τα αντίθετα με την Αμυγδαλέζα και την αφασία της Χριστοδουλόπουλου. Αθέτησε υποσχέσεις στην Ευρώπη, είπε ψέματα στους πολίτες και αφού έφτασε στην Ειδομένη προσπάθησε να  ανταλλάξει τη διαμονή προσφύγων στην Ελλάδα, με οικονομικές διευκολύνσεις στο Μνημόνιο.

Τώρα πρέπει να εφαρμόσει τη συμφωνία των Βρυξελλών αφού απέτυχε στην εφαρμογή πιο απλών μέτρων –εξ ου και θα κατακλυστεί η χώρα από ξένους τοποτηρητές, δίκην βοηθείας.

Εν τω μεταξύ έχει υπονομεύσει την πάγια πολιτική της χώρας απέναντι στους Τούρκους και έχει δημιουργήσει ποικίλα προβλήματα με την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική του.

Η παραβίαση των ιερών και των οσίων της Δημοκρατικής παράταξης και της Αριστεράς -με την τυχοδιωκτική και προσχεδιασμένη σύμπραξη με τον Καμμένο που τώρα του βάζει τη  θηλιά στο λαιμό- δηλητηρίασε κάθε έννοια αριστερής διακυβέρνησης και παρέδωσε τη διεύθυνση της εθνικής άμυνας στα χειρότερα χέρια. Τελικά  γίνεται ο ίδιος θύμα του εκλεκτού του με τον οποίο δεν είχε  κανένα δισταγμό να εναγκαλίζεται δημοσίως, όταν και ο τελευταίος Ευρωπαίος ηγέτης που συναντάει του επισημαίνει ότι όσο συγκυβερνά μαζί του θα έχει πρόβλημα στη δημοκρατική Ευρώπη.

Οι  αποτυχίες  ακόμη και στα θέματα τρέχουσας διαχείρισης, η υπουργοποίηση ακατάλληλων προσώπων, η επιχείρηση ελέγχου του κράτους, του χρήματος και της ενημέρωσης, η ακύρωση του ηθικού πλεονεκτήματος της Αριστεράς από τη δραστηριότητα συγκεκριμένων Συριζαίων και η συναλλαγή με τμήμα της διαπλοκής, έκλεισαν οριστικά τον κύκλο της προσδοκίας που μπορεί να είχε ένας καλοπροαίρετος πολίτης που έδωσε την ψήφο του δύο φορές.

Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να παραδεχτεί ότι τα θαλάσσωσε και με τη δεύτερη εντολή διακυβέρνησης που πήρε το Σεπτέμβριο. Τα αδιέξοδα στα οποία ο ίδιος οδηγήθηκε και οδήγησε και τη χώρα είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού και εγκυμονούν κινδύνους. Είναι καλύτερα να πάρει ίδιος την ευθύνη απεμπλοκής,

Αυτή τη στιγμή ο Πρωθυπουργός σηκώνει περισσότερα αμαρτήματα από όσα μπορεί να αντέξει, παρά τον πολυσυζητημένο κυνισμό του. Από αυτά τα βάρη πρέπει να απαλλαγεί μεταφέροντας στη Βουλή την ευθύνη να αναδείξει νέα κυβέρνηση.