Του Γ. Λακόπουλου
Το επανέλαβε ο Πρωθυπουργός στην τελευταία ομιλία του και είναι ένα από τα επιχειρήματα που προβάλει η κυβέρνηση από την αρχή των διαπραγματεύσεων στην Ευρώπη. Για την ακρίβεια αναφέρει ότι οι εταίροι και οι δανειστές οφείλουν να δεχθούν τις προτάσεις της για λόγους σεβασμού στη Δημοκρατία. Στην άλλη όψη του το ίδιο νόμισμα έχει το επιχείρημα για τη λαϊκή εντολή .
Το πρώτο που αναρωτιέται κανείς: τι δουλειά έχει ο Φάντης με το ρετσινόλαδο; Που κολλάει η Δημοκρατία με τις διαπραγματεύσεις για μια νέα δανειακή σύμβαση;
Η Δημοκρατία αφορά την ανάδειξη της κυβέρνησης. Δεν πρόκειται για κάτι ιδιαίτερο. Σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα κοινοβουλευτικά καθεστώτα οι πολίτες ψηφίζουν και εκλέγουν δημοκρατικά την κυβέρνηση τους. Εδώ σταματάει η συζήτηση. Καμία κυβέρνηση δεν θεωρεί ότι στις διεθνείς επαφές της έχει προβάδισμα επειδή εξελέγη δημοκρατικά.
Σε καμία περίπτωση λαϊκή εντολή που δόθηκε σ’ έναν Πρωθυπουργό δεν είναι επιχείρημα όταν εκπροσωπεί τη χώρα του.
Κατά τη λογική του ΣΥΡΙΖΑ η υποχρέωση σεβασμού προς τη Δημοκρατία νοείται ως αποδοχή της πολιτικής που προβάλει η σημερινή ελληνική κυβέρνηση.
Ποια σχέση έχε αυτό με την διαπραγμάτευση; Από πότε το προεκλογικό πρόγραμμα ενός κόμματος, γιατί περί αυτού πρόκειται, καθίσταται υποχρέωση, άλλων …χωρών; Με μια έννοια η <λαϊκή εντολή> προς τον ΣΥΡΙΖΑ, με όποιο περιεχόμενο και αν της δοθεί, υποκαθιστά τις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τους κανόνες λειτουργίας των κοινοτικών οργάνων και τους νόμους της λογικής και της συναλλακτικής πρακτικής;
Η Ελλάδα – μια χώρα που ενισχύθηκε επί δεκαετίες και με πολλούς τρόπους από την κοινοτική Ευρώπη, δηλαδή από τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων, έφτασε στην χρεωκοπία. Αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η ίδια και οι κυβερνήσεις της.
Λίγο προ του τέλους η χώρα προσέτρεξε δια της νόμιμης κυβέρνησής της στους εταίρους τους και ζήτησε δάνεια με ευνοϊκούς όρους για να αποφύγει το μοιραίο. Η ίδια δηλαδή ζήτησε από τους εταίρους της να τη διασώσουν. Επειδή είναι εταίροι, να μετατραπούν σε δανειστές και να της διαθέσουν κονδύλια από τους κρατικούς προϋπολογισμούς τους, δηλαδή από τους φόρους των πολιτών τους.
Το έκαναν δυο φορές, παρ ότι σε ορισμένες από αυτές τις χώρες οι μισθοί είναι χαμηλότεροι, οι συντάξεις μικρότερες και το επίπεδο ζωής υποδεέστερο.
Η Ελλάδα παρά το δανεισμό δεν κατάφερε να βγει από το αδιέξοδο. Και για λόγους που αφορούν αποκλειστικά και μόνο το εσωτερικό της άλλαξε κυβέρνηση . Με ποιό πρόγραμμα και με ποιές υποσχέσεις επικράτησε το κόμμα που έχει σήμερα την εξουσία αφορά αποκλειστικά τους Έλληνες πολίτες- και σε καμία περίπτωση τους Ευρωπαίους. Πόσο μάλλον τις άλλες κυβερνήσεις κάτι τα ευρωπαϊκά όργανα.
Το ταμπελάκι στα τραπέζια των ευρωπαϊκών συνεδριάσεων γράφει GREECE – δεν γράφει σήμερα Τσίπρας και χθες Σαμαράς.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση ,όπως έχει κάθε δικαίωμα , προβάλει τις δικές της θέσεις. Αλλά αν θα γίνουν δεκτές από τους άλλους αυτές οι θέσεις δεν σχετίζεται με τη Δημοκρατία και τη λαϊκή εντολή που έχει. Σχετίζεται με την επιχειρηματολογία της και με την ικανότητα της να πείσει άλλες κυβερνήσεις που έχουν και αυτές λαϊκή εντολή και εξελέγησαν και αυτές με βάση τη δημοκρατία.
Αυτές οι κυβερνήσεις έχουν υποχρέωση να συνδράμουν έναν εταίρο που βρίσκεται σε δύσκολη θέση και το κάνουν. Αλλά έχουν και υποχρέωση να υπερασπίζονται τα συμφερόταν των λαών που τις ανέδειξαν και στους οποίους απολογούνται. Έχουν κοινοβούλια και κοινή γνώμη όπου λογοδοτούν.
Που κολλάει το επιχείρημα της Δημοκρατίας, ιδίως όταν η Ελληνική κυβέρνηση επιμένει να τους αντιμετωπίζει πρωτίστως ως δανειστές; Δεν είναι υποχρεωμένες να διασφαλίσουν τα δάνεια που δίνουν από τους φόρους των πολιτών τους; Δεν είναι λογικό να θέτουν όρους για να ξαναδανείσουν;
Επιπλέον ως χώρες που υπάγονται στους όρους και κανόνες που συγκροτούν την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, δεν οφείλουν να ζητούν από την Ελλάδα να τηρεί αυτούς της όρους όπως κάνουν και η ίδιες;
Με ποια έννοια η επίκληση της Δημοκρατίας μπορεί να οδηγεί την Ελλάδα στο δικαίωμα να παραβιάζει αυτούς τους όρους; Με ποια έννοια η <λαϊκή εντολή> της σημερινής ελληνικής κυβέρνησης καταλύει ό,τι ισχύει στην κοινοτική Ευρώπη;
Πολύ περισσότερο όταν ο Έλληνας Πρωθυπουργός ανέχεται στους κόλπους της κυβέρνησής του πρόσωπα που επιδιώκουν να αποσπάσουν την Ελλάδα από την κοινοτική Ευρώπη και να την εντάξουν σε άλλα συστήματα- τρομάρα τους.
