Της Ιωάννας Λάκκα
Το βιβλίο του δημοσιογράφου- ομήρου
Το βιβλίο του δημοσιογράφου- ομήρου
«Είναι τύποι που έχουν δει τις ίδιες ταινίες με εμάς, που έχουν παίξει τα ίδια video games με εμάς, που έχουμε διαβάσει τα ίδια βιβλία, η γενιά του Twitter και του Facebook».
Ο Γάλλος δημοσιογράφος Nicolas Hénin, που απήχθη από το ISIS και κρατήθηκε όμηρος επί δέκα μήνες αλυσοδεμένος έκανε τότε ρεπορτάζ για το περιοδικό Le Point. Bρέθηκε σε ένα κελί- υγρό και μικρό- με εντολή του δήμιου Τζιχάνρ Τζο- κι όταν απελευθερώθηκε έγραψε ένα βιβλίο με βασικό συμπέρασμα πως «δεν μπορούμε να τους νικήσουμε με βόμβες».
Σήμερα μιλά στο «Τwitter” με τους δεσμοφύλακες του, λέει. «Ο τρόπος που προμοτάρουν τους εαυτούς τους είναι πολύ συγκεκριμένος: θέλουν ο κόσμος να πιστεύει πως είναι υπερήρωες. Βέβαια, μακριά από τις κάμερες η κατάσταση τους είναι κάπως τραγική. Θα έλεγα ότι περισσότερο είναι ηλίθιοι και όχι διαβολικοί, χωρίς αυτό να υποτιμά τη δολοφονική δυνατότητα της ηλιθιότητας”.
Ο Νικόλας με την μεσολάβηση μυστικών υπηρεσιών πολλών χωρών βρέθηκε με άλλους φυλακισμένους από Τούρκους στρατιώτες στα σύνορα με την Συρία με καλυμμένα μάτια και χειροπέδες. Τους δέκα μήνες που ζούσε περιμένοντας να τον σκοτώσουν έκανε τροχάδην επί τόπου στο κελί του για να κρατιέται σε φόρμα.
Ανάμεσα στους κρατούμενους ήταν πολλοί μουσουλμάνοι, όπως λέει. Ο αμερικάνος Peter Kassig, ο οποίος μετονομάστηκε σε Abdul-Rahman Kassig. Ο Alan Henning αποκεφαλίστηκε και έδειξαν το βίντεο στους άλλους. “Ήταν ένας άνθρωπος που επίσης, είχε ασπαστεί το Ισλάμ, γιατί πίστευε πως θα του δώσει τη δύναμη που χρειαζόταν για να διαχειριστεί τις δυσκολίες της αιχμαλωσίας”.
“Δεν μπορείς να τους πολεμήσεις, αν δεν καταλάβεις ποιοι είναι. Υπάρχουν πολλοί που είναι χαμένες ψυχές, άνθρωποι που ζουν σε μια έρημο κουλτούρας και κάλυψαν αυτό το κενό με την ιδέα ότι έχουν έναν προορισμό. Πως μπορούν να επιτύχουν κάτι, ότι μπορούν να πάρουν τον έλεγχο 
της ζωής τους στα χέρια τους και να βοηθήσουν πραγματικά. Πιστεύω ότι πολλοί τζιχαντιστές που είναι στη Συρία, πήγαν γιατί πίστευαν πως μπορούν να βοηθήσουν. Έπειτα από λίγο καιρό, ήταν σαν τους ψαράδες που παίρνουν το καλάμι τους και προσπαθούν να πιάσουν ένα ψάρι, αρνούμενοι να το αφήσουν. Πολύ γρήγορα, αφότου στρατολογηθούν, τους “χτυπά” η πραγματικότητα και τους γίνεται πλύση εγκεφάλου. Είναι πολλοί εκείνοι που όταν αντιλαμβάνονται τι πραγματικά συμβαίνει, θέλουν να φύγουν, αλλά έχουν μπλοκαριστεί”.
Ο ένας δεσμοφύλακας του ήταν από αυτούς που είχε βάλει φωτιά στο εβραϊκό μουσείο στο Βέλγιο. Κολλημένος με την τηλεόραση, είχε διαμορφώσει την ιδεολογία του από τα απογευματιμά προγράμματα και πήγε στην Συρία για τον δείξει η τηλεόραση και να γίνει διάσημος.
« Όλες οι αναφορές που είχε, ήταν από τα ριάλιτι σόου, τα ψυχαγωγικά προγράμματα. Όλη του η ιδεολογία είχε βασιστεί στη γαλλική τηλεόραση και όχι στο Κοράνι”. Γενικότερα στις συζητήσεις που είχε, ήταν ξεκάθαρο ότι “τα περισσότερα παιδιά δεν είχαν μεγάλη σχέση με την τοπική κουλτούρα. Ήταν παιδιά της δικής μας κουλτούρας, της δικής μας “γλώσσας”, των δικών μας αναφορών. Ήταν προϊόντα του κόσμου μας”.
Οι Ευρωπαίοι Τζιχαντιστές πάνε στην Συρία ξέροντας ότι θα πεθάνουν. “Δεν χρειάζονται πολλά για να κάνεις κάποιον τζιχαντιστή. Αρκεί κάποιος που δεν έχει πολλά στο κεφάλι του. Του γεμίζεις το μυαλό με πλήθος αραβικών λέξεων, κάποιες βασικές αρχές του Ισλάμ, αλλά επί της ουσίας δεν ξέρουν τι είναι το Ισλάμ. Οι περισσότεροι το χρησιμοποιούν ως τρόπο να εκφράζουν το θυμό τους, για να αποκοπούν από την κοινωνία. Συμπεριφέρονται όπως οι γονείς μας έλεγαν στους παππούδες μας “με εκνευρίζεις. Θα γίνω κομμουνιστής και θα καπνίσω μαριχουάνα”.
« Όσο προσπαθούμε δε, να καταστρέψουμε το ISIS θα ήταν χρήσιμο να θυμόμαστε πως 500.000 πολίτες είναι παγιδευμένοι στη Raqqa. Η δική τους ασφάλεια δεν πρέπει να μας νοιάζει; Αντιλαμβάνεστε πως όταν δεν δίνουμε σημασία, κάνουμε αυτό που θέλει το ISIS; Ότι αν δεν ενδιαφερόμαστε για τη ζωή των πολιτών, τους σπρώχνουμε να ενταχθούν στο ISIS;”.
Το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου του, το αφιέρωσε στον Bashar Al-Assad, τον πρόεδρο της Συρίας, από τον οποίον ξεκίνησαν όλα όσα ζει η χώρα την τελευταία πενταετία. Που “έθρεψε” την ανάγκη για επανάσταση και τη δημιουργία ανταρτικών ομάδων, που μετά διασπάστηκαν και φτάσαμε στη δημιουργία του ISIS.
“Είναι άνθρωπος που κυρίως ενδιαφέρεται για τα χρήματα, όπως πολλοί ηγέτες του κόσμου, ειδικά στις αναπτυγμένες χώρες. Ξέρει πολύ καλά πώς να χειραγωγεί. Πάνω από όλα, είναι κάποιος που κληρονόμησε από τον πατέρα του το σύστημα που κυβερνά τη χώρα, το οποίο επί 40 χρόνια απαντούσε
στις κρίσεις, τις οποίες αντιμετωπίζει και τώρα”.
Το ISIS σκότωσε πολλές χιλιάδες ανθρώπων, πριν ανακοινώσει την ίδρυση του χαλιφάτου. Από την αρχή του εμφυλίου στη Συρία, το καθεστώς έχει σκοτώσει τουλάχιστον 200.000 Σύρους, σε μια καμπάνια αντίδρασης. Ειλικρινά λοιπόν, δεν ξέρω αν μπορούμε να πούμε ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον. Βλέπουμε ωστόσο, πως ο μεγαλύτερος εγκληματίας είναι το καθεστώς και όσο είναι στη θέση του, δεν υπάρχει περίπτωση να απαλλαγούμε από το ISIS”.
