Του Γ. Λακόπουλου
“Θα προσπαθήσω στο μέγιστο βαθμό να σταματήσω αυτό τον πόλεμο και να ξανακτίσω την ειρήνη, συνεπώς δεν είμαι σίγουρος πως η λεκτική κλιμάκωση εξυπηρετεί την υπόθεση”.
Είναι η πιο πρόσφατη δήλωση του προέδρου της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρον, ως απάντηση σε μια αλληλουχία ακραίων δηλώσεων που έχει κάνει ο Αμερικάνος πρόεδρος Μπάιντεν προσωπικά κατά του Πούτιν.
Είναι προφανές ότι αν το ζητούμενο αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία είναι η ειρήνη, ο Γάλλος πρόεδρος έχει δίκιο απέναντι στην αμερικανική φλυαρία. Εχει όμως περισσότερο δίκιο απέναντι στην ακατάσχετη ρητορεία του Ζελένσκι. Είναι κάτι περισσότερο από “λεκτική κλιμάκωση”. Είναι θράσος.
Ο πρόεδρος της χώρας που αμύνεται αυτή τη στιγμή στην παράνομη ρωσική εισβολή περισσότερο χρόνο αφιερώνει σε δημόσιες σχέσεις παρά στην οργάνωση της άμυνας. Την έχουν αναλάβει Αμερικανοί αξιωματούχοι, σύμφωνα με αξιόπιστες μαρτυρίες.
Ο Ζελένσκι έχει την αμέριστη συμπαράσταση του δυτικού κόσμου, στην υπεράσπιση της πατρίδας του. Κράτη και κυβερνήσεις εκτός από την πολιτική, την ηθική και την υλική υποστήριξη του έχουν δώσει βήμα, ακόμη και στα κοινοβούλιά τους για να προωθήσει τον αγώνα του.
Αλλά ο άνθρωπος αρχίζει πλέον να ξεφεύγει. Μιλάει σαν κοσμοκράτορας, δίνει εντολές και προσβάλλει αυτούς που του δίνουν χέρι βοήθειας.
Προτελευταίο παράδειγμα ήταν η αθλιότητα με τους Αζοφίτες στην ελληνική Βουλή- από την οποία΄ κάθε άλλο παρά ζήτησε συγγνώμη- και η απαράδεκτη συμπεριφορά του στη Κυπριακή Βουλή, στη οποία δεν ανέφερε λέξη για την τουρκική εισβολή.
Γνώριζε και στις δύο περιπ΄τώσεις τι ήθελαν οι οικοδεσπότες του
Πιο πρόσφορη η χονδροειδή προσβολή του προς τον πρόεδρο της Γερμανίας Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ. Λίγο πριν επισκεφθεί το Κίεβο, ως ένδειξη αλληλεγγύης του διαμηνύθηκες ότι είναι ανεπιθύμητος- από τον Ζελένσκι.
Την ώρα που η Γερμανία κινητοποιείται υπέρ της Ουκρανίας ο πρόεδρος της δεύτερη εξαντλεί κάθε απρέπεια στον επικεφαλής μιας χώρας που τον στηρίζει.
Με γελοία δικαιολογία: Τη στάση της Γερμανίας απέναντι στον Πούτιν στο παρελθόν, όπως την ερμηνεύει ο ίδιος με την αυθεντία του.
Σήμερα μάλιστα θεωρεί ότι η ισχυρότερη ευρωπαϊκή χώρα, της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν είναι αρκετά πρόθυμη για πιο σκληρά μέτρα εναντίον της Μόσχας -όπως θα τα ήθελε ο ίδιος.
Ξεπερνώντας τα συνήθη διπλωματικά όρια ο Ουκρανός πρόεδρος έφερε πάλι το προσκήνιο τις επιφυλάξεις που προκαλεί το ποιον του, παρότι όσοι θέλουν να συνδράμουν τον ουκρανικό λαό το παραβλέπουν μετά την εισβολή.
Η Δύση τον δέχεται ακόμη και σε μουσικούς διαγωνισμούς- για να προβάλλει την ανάγκη στήριξης της χώρας του -και αυτός προκαλεί συστηματικά. Απειλώντας κυβερνήσεις γιατί δεν προκαλούν πυρηνικό πόλεμο, ή λοιδορώντας τους δυτικούς ηγέτες ότι “φοβούνται τον Πούτιν”. Πλην Μπάιντεν φυσικά.
Απαιτεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είτε να διώξει τη Ρωσία από τους κόλπους του, είτε να… διαλυθεί.
Αφού έβρισε πρόσφατα την Μέρκελ γιατί κινήθηκε παλιότερα με βάση το συμφέρον της Γερμανίας και της Ευρώπης, τώρα προσβάλλει τον Προέδρο της Γερμανίας με αναίδεια.
Σαν αυτή που έδειξε όταν έβαλε τον πρέσβη του τη Βουδαπέστη να… εκφράσει τη λύπη του για τον τρόπο που ψήφισαν οι Ούγγροι.
Λες και του πέφτει λόγος τι θα ψηφίζουν οι λαοί της Ευρώπης στις χώρες τους, σε ποιους θα αναθέτουν να τους κυβερνήσουν. ΄΄Ή πώς θα αντιλαμβάνονται οι κυβερνήσεις τα συμφέροντά τους.
Εχοντας κατοχυρώσει για τον εαυτό του να λέει ό,τι θέλει για τον πόλεμο, χωρίς να δέχεται ανεξάρτητη διασταύρωση των ισχυρισμών του, επιτίθεται σ’ αυτούς που οφείλει να ευχαριστεί.
Ο Ζελένσκι έχει καθολική υποστήριξη, όχι γιατί η διεθνής κοινότητα είχε σε υπόληψη την πολιτική του υπόσταση. Αλλά γιατί αυτός είχε πρόεδρο η Ουκρανία όταν δέχθηκε επίθεση από μια μεγαλύτερη δύναμη που παραβίασε τα σύνορά της κουρελιάζοντας το διεθνές δίκαιο και σακατεύει τον πληθυσμό της.
Τον υποστηρίζουν οι δυνάμεις της Δύσης -ως αμυνόμενο για να υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της χώρας του- και καταδικάζουν τον εισβολέα ,παίρνοντας μέτρα εναντίον του -άσχετα από τις επιμέρους σκοπιμότητες τους. Αλλά αυτό δεν του δίνει δικαίωμα να τους υπαγορεύει εξωτερική πολιτική.
Οι κυβερνήσεις ελέγχονται από τα κοινοβούλια τους, όχι από τον ίδιο.
Στην Ελλάδα κάποιοι να επιμένουν ότι στην περίπτωση Ζελένσκι η αναζήτηση της αλήθεια συνιστά … φιλική στάση προς τον Πούτιν. Δικαίωμά τους και … συνήθειά τους!.
Αλλά η συμπεριφορά του Ουκρανού προς αυτούς στους οποίους οφε΄ίλει βλάπτει κυρίως τον λαό του. Κάποιος να τον μαζέψει.