Του Γ. Λακόπουλου
Η χώρα κάθεται πάνω σε μια πολιτική βόμβα. Την τοποθέτησε- αφού δεν έχει πλέον το 45άρι- ο ισοβίτης της 17Ν Δημ. Κουφοντίνας και όπλισε με υπολογισμούς κομματικής ιδιοτέλειας ο τυχοδιωκτισμός του Μεγάρου Μαξίμου.
Η βόμβα πλησιάζει στη στιγμή της έκρηξης που θα ανατινάξει το πολιτικό σύστημα και θα διαλύσει την κοινωνία.
Αυτή η τρομακτική εξέλιξη εντάσσεται στη στρατηγική της όξυνσης που προωθεί προσωπικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ανάμεσα στη γραμμή της λογικής και της επιδίωξη εκλογικού κέδρους, που συγκρούονται στο περιβάλλον του, επιλέγει το δεύτερο- ως σανίδα σωτηρίας του.
Προκύπτει εναργώς από τις δηλώσεις της κυβερνητικής εκπροσώπου που έριξε λάδι στη φωτιά μιλώντας για «αυτόκλητους συνήγορους» του απεργού πείνας και για «εκβιασμό» εκ μέρους του, στον οποίο “δεν υποκύπτει” η κυβέρνηση.
Αδίστακτοι εγκέφαλοι στο Μέγαρο Μαξίμου θεωρούν ότι ο θάνατος του Κουφοντίνα θα είναι μάννα εξ ουρανού για την κλυδωνιζόμενη κυβέρνηση. Η ένταση που θα ακολουθήσει, θα αλλάξει πλήρως την ατζέντα στο δημόσιο χώρο και θα ανακουφίσει τον πιεζόμενο από παντού Πρωθυπουργό.
Το πιο ανατριχιαστικό είναι ο υπολογισμός, των ίδιων παραγόντων, ότι ο θάνατος θα παγιδεύσει τον ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ. Πολλά στελέχη του και ένας συγκεκριμένος θα μετέχουν στις αντιδράσεις που θα προκληθούν και η κυβέρνηση θα «στοιχειοθετήσει» εναντίον του Αλέξη Τσίπρας ότι «στηρίζει τους τρομοκράτες».
Ο κυβερνητικός ρεβανσισμός
Το επιχείρημα θα αξιοποιηθεί προεκλογικά με τις ίδιες μεθόδους που είχε αξιοποιηθεί η «προδοσία» που διέπραξε πρώην Πρωθυπουργός με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Η επικράτηση αυτής της γραμμής παραμέρισε την προσπάθεια εκτόνωσης, που είχε διαφανεί όταν από την κυβέρνηση και άλλες πλευρές καταλογίσθηκε στον Κουφοντίνα ότι δεν υποβάλει τις ενστάσεις που δικαιούται για το αίτημα. Έτσι άνοιγε ο δρόμος για να βρεθεί η λύση της τελευταίας στιγμής.
Η σκλήρυνση της κυβερνητικής θέσης που επικράτησε κόβει στη μέση τη ΝΔ και τη συντηρητική παράταξη γενικότερα.
Πλήθος βουλευτών και υπουργών συντάσσονται στις συζητήσεις τους με τον βουλευτή και πρώην υπουργό Κ. Τζαβάρα ζήτησε να «μην υπάρξει νεκρός από απεργία πείνας στην Ελλάδα» και τον Γιώργο Κουμουτσάκο, που έχει την ίδια γνώμη.
Η θέση να μην γίνουμε Τουρκία τέμνει τον κομματικό μηχανισμό, αλλά και τους πολίτες που αυτοτοποθετούνται στην Κεντροδεξιά. Έτσι ανοίγει εσωτερικό μετωπο κατά των Ακροδεξιών του κόμματος και των ιεράκων του Μεγάρου Μαξίμου, που προωθούν έναν ιδιότυπο κυβερνητικό «ρεβανσισμό» στο πρόσωπο του Κουφοντίνα
Οι πολιτικοί σχεδιασμοί του Μεγάρου Μαξίμου έχουν ως κριτήριο τις εσωτερικές εξελίξεις, αλλά και τις εξετάσεις που θεωρεί ότι δίνει ο Μητσοτάκης στον αμερικανικό παράγοντα.
Σ’ αυτό το σκηνικό σε δύσκολη θέση περιήλθε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχ. Χρυσοχοΐδης στην αρμοδιότητα του οποίου -και όχι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, όπως ανακριβώς πλανάται- ανήκουν όσα συμβαίνουν στις φυλακές Δομοκού.
Ο υπουργός αντιλαμβάνεται ότι ο θάνατος του Κουφοντίνα θα είναι πολιτικός κόλαφος για τον ίδιο. Αλλά το Μέγαρο Μαξίμου τον έχει παραγκωνίσει πλήρως -παρότι και ο ίδιος προτίμησε αρχικά να απέχει από το προσκήνιο- και ενεργεί με την άπειρη και ανάλγητη, αλλά ακραία και φιλόδοξη, γενική γραμματέα Αντιεγκληματικής Πολιτικής Σοφία Νικολάου.
Η παγίδα για τον ΣΥΡΙΖΑ
Στο απέναντι στρατόπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ περνάει την πιο δύσκολη φάση του από τις εκλογές που έχασε και στην ουσία βαδίζει προς κρίσης ταυτότητας.
Ο Αλέξης Τσίπρας, με όσα είπε στη Βουλή και με την δήλωση που έκανε στη συνέχεια, εξέφρασε το κύμα υπέρ του δίκαιου που διογκώνεται.
Ωστόσο στο εξωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν δυνάμεις – πυρήνες της Νεολαίας του μέχρι επιπόλαια κομματικά στελέχη- που παίρνουν ήδη μέρος στη σύγκρουση με την κυβέρνηση από λάθος θέσεις.
Η ρητορική τους αποφεύγει να καταδικάσει τη δράση του Κουφοντίνα και θα βρεθούν στην πρώτη θέση της αναταραχής που θα ξεσπάσει, αν παρ’ ελπίδα επέλθει το μοιραίο.
Αυτός ο κύκλος στελεχών τείνει να οδηγήσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην ανώριμη συμπεριφορά που του επέβαλαν οι ίδιες εσωκομματικές δυνάμεις τον Δεκέμβριο του 2008. Όταν θεωρούσαν ότι πρόκειται για «λαϊκή επανάσταση» και βγήκαν στους δρόμους για να ενταχθούν στη δυναμική της.
Η συμπεριφορά εκείνων των ημερών ανέκοψε την ανοδική πορεία που είχε ήδη ο Αλέξης Τσίπρας απέναντι στον Γ. Παπανδρέου και ήδη πολλοί μιλούσαν για επικείμενη επανάληψη του θριάμβου της ΕΔΑ το 1958.
Η ακρισία στα γεγονότα των «Δεκεμβριανών» ανέκοψε αυτή τη πορεία και στις εκλογές του 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ κατρακύλησε κάτω από την επίδοση το 2007.
Αν δεν ακολουθούσε το Μνημόνιο και οι συνέπειές του στην κοινωνία, αλλά κυρίως η χαρισματική παρέμβαση το Αλέξη Τσίπρα στους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ που προδόθηκαν από τις ηγεσίες τους, αυτό το κόμμα ίσως να μην υπήρχε καν σήμερα στη Βουλή, ούτε θα είχε στο το ενεργητικό του δύο εκλογικές νίκες.
Οι πολιτικοί παρατηρητές διακρίνουν το ενδεχόμενο να πέσει η αξιωματική αντιπολίτευση στην παγίδα που της στήνει το σύστημα Μητσοτάκη με τον Κουφοντίνα και να χάσει κάθε ελπίδα επιστροφής στην κυβέρνηση.
