Γράφει ο Κώστας Πρώιμος

Έθνος ανάδελφων. Κράτος ωχαδερφισμού.

Αποτυπώνουν αμφότερα μια αρμονικά αρρωστημένη συνύπαρξη. Υποκρισία στον μέγιστο βαθμό.

Καίγεται πάλι όλη χώρα, Ε και; Εμείς όσο δεν βλέπουμε φλόγες στην γειτονιά ή στην αυλή μας συνεχίζουμε το φαγητό μας με την ίδια όρεξη στην κουζίνα μας.

Νομίζουμε πως μας προστατεύει μια μοναδική τύχη. Μπα. Ένας τυφλός εγωισμός μας προστατεύει, εκτιμώντας πως εμάς συμφορές και αρρώστιες δεν θα μας βρουν. Έτσι νόμιζαν και οι άλλοι και στο τέλος κάηκαν ως διασωθέντες…

Αυτονόητο πως προτεραιότητα έχει η ανθρώπινη ζωή, αλλά όχι χορεύοντας στο Ζάλογγο, σε έναν πλανήτη χωρίς υγιή οικοσυστήματα. Τι να την κάνεις μια ολάκερη αρρωστημένη ζωή μέσα σε αποκαΐδια και μαύρους καπνισμένους τάφους;