Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Και άργησε. Ποιος δεν διέκρινε, σοβαρός, το τέλος ενός κόμματος και μάλιστα με αυτόν τον ποταπό τρόπο, με αυτή την πέρα του εξευτελισμού κατάντια. Που έφτασε η στιγμή να φανεί με την πρώτη ευκαιρία, αυτός ο μαζικός ξεπεσμός όλων, μα όλων ανεξαιρέτως, των λεγόμενων στελεχών, των επιφανών … αγωνιστών ακόμα, αυτού του αν μη τι άλλο συνονθυλεύματος. Αυτοί, που τα λόγια και οι δημοσιογράφοι, παρουσίαζαν ως θαρραλέους αριστερούς, να μετατραπούν σε ταλαντούχους πρωταγωνιστές φαρσοκωμωδίας. Να μη προλαβαίνεις, το ένα ξεκαρδιστικό νούμερο μετά του άλλου, να παρακολουθείς. Να τρίβεις τα μάτια σου, με όλα αυτά τα καταιγιστικά επιθεωρησιακά νούμερα, να μη σηκώνεσαι από το κάθισμα και χάσεις τη σειρά, αναβάλλοντας ακόμα και την φυσική σου ανάγκη. Η καλύτερη ατραξιόν όμως ήταν και είναι, πως ο όχλος, οι οπαδοί και οι χούλιγκαν, σύντροφοι όλοι, να ξεμαλλιάζονται για το ποιος είναι ο πιο αστείος.
Και κανείς απ’ όλους αυτούς, δεν κατάλαβε, δεν ήθελε να νοιώσει, πως στην πολιτική τίποτα κυριολεκτικά τίποτα, δεν είναι τυχαίο. Πως όλα έχουν τον σκοπό τους και τον τρόπο τους. Πώς αλλιώς μπορεί τάχα να ξεκινήσει κάτι και στον δρόμο να αλλάξει γραμμή και στόχο, με τέτοιο μάλιστα τρόπο, που πρέπει να φανεί σαν ατύχημα. Πείστηκαν οι πολλοί, πως επρόκειτο για ένα ατύχημα, που ευτυχώς ο οδηγός με μια επιδέξια αντίδραση, απέφυγε να σκοτώσει κόσμο, αφήνοντας πίσω του θύματα ανάπηρα και με αιμορραγία επιβάτες. Πατριωτικά υπερήφανος, παρουσιάστηκε ως ο σωτήρας του μεταφορικού μέσου, που με λίγες μηχανικές διορθώσεις και βενζίνα υστερήματος, θα μπορούσε να κάνει και άλλα δρομολόγια, με νέους επιβάτες, που έκαναν ωτοστόπ στον δρόμο του πάω παντού με όλους. Όλοι οι καλοί χωράνε. Μπάταρε το όχημα, έσκασαν τα λάστιχα, χύθηκαν τα λάδια και ο οδηγός πήδηξε έξω από τις τύψεις και τις ήττες, για μια θέση εξωτερικού οχήματος και ένα ινστιτούτο. Τα στελέχη πήραν από μια ρόδα, ένα διθέσιο κάθισμα, χειρολαβές και βγήκαν στην λεωφόρο για νέο αγώι, όπως. Εμφανίστηκε και κάποιος με Uber taxi,προσφερόμενος για νέες προοπτικές μεταφοράς, από αριστερή σε κεντρώα λωρίδα κυκλοφορίας και δεξιάς απόκλισης στις στροφές. Λάκισαν οι επιβάτες τρομαγμένοι από τους σαλτιμπάγκους κι όπου φύγει φύγει, κάπου κάπως να φτάσουν, όπως.
Οι αριστεροί αγύρτες, άφησαν σκόπιμα και τον ραδιοφωνικό σταθμό με τους εργαζόμενους στην “ατυχία” τους. Έναν σταθμό που είχε φτάσει, παρόλα τα τραγελαφικά του κόμματος σε υψηλά επίπεδα ακροαματικότητας. Και άρχισε η φθορά, η ορατή από παντού εκτός των πονηρών υπευθύνων. Στην τύχη τίποτα. Κατεβάζοντας με απραξία και με διάφορα τερτίπια την τιμή, θα τον ξεπουλήσουν τσάμπα σε επιχειρηματίες, γνωρίζοντας την τελετουργία από τις τηλεοπτικές άδειες και έχοντας αποκτήσει εμπειρία. Όχι λοιπόν ανίκανοι, αλλά επιτήδειοι, οι “αριστεροί” παντός είδους καιρού και κερκίδας. Όλοι έχουν την τιμή τους και οι άτιμοι ακόμα, του με το ζόρι πολιτικάντης. “Θα ρωτήσω τους ψηφοφόρους μου αν και πότε θα παραιτηθώ”. Δικό σας!