Του Μελέτη Ρεντούμη
Σύμφωνα με την κυβέρνηση, η οικονομία ομαλοποιείται, η ανάπτυξη ισχυροποιείται και η χώρα εξέρχεται των Μνημονίων δυνατή, έτοιμη να σαρώσει τις διεθνείς αγορές φέρνοντας άμεσες ξένες επενδύσεις.
Δυστυχώς όμως η καθημερινότητα της πραγματικής οικονομίας είναι τελείως διαφορετική και αυτό καταδεικνύει μία προσεκτική και αναλυτική ματιά στα οικονομικά δεδομένα της χώρας.
Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το μεγάλο λάθος της κυβέρνησης είναι η απουσία ενός σημείου αναφοράς, καθώς η οικονομία έχει σαφώς βελτιωθεί, όχι όμως γενικά αλλά από την περιβόητη διαπραγμάτευση του 2015 και την αρχική επιβολή των capital controls.
Η οικονομία της Ελλάδας ενώ θα έπρεπε ήδη εδώ και τουλάχιστον 2 χρόνια να βρίσκεται εκτός Μνημονίων, να δανείζεται με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές και να έχει ήδη προσελκύσει σημαντικές μεγάλες επενδύσεις με ταυτόχρονα έργα υποδομής, τελικά βρίσκεται ξανά σε ένα σημείο αφετηρίας, όπου σχεδιάζουμε ξανά και ξανά τα αυτονόητα και επαναλαμβάνουμε την λέξη μεταρρύθμιση σαν κάτι ξένο που μας επιβάλλεται και οφείλουμε να το τηρήσουμε ως προαπαιτούμενο της εξόδου από τα Μνημόνια και όχι ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ανάκαμψη και ανάπτυξη της χώρας με βάση τις πραγματικές της δυνατότητες.
Παρά λοιπόν τις αιματηρές θυσίες του ελληνικού λαού, την καθίζηση της μεσαίας τάξης, και την συνεχή υπερφορολόγηση, η χώρα δεν έχει διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης, τέτοιους ώστε να μπορεί να συντηρήσει μία ταχεία αποκλιμάκωση του χρέους μεσοπρόθεσμα, καθώς τόσο οι διαρθρωτικές παρεμβάσεις στην οικονομία και στην δημόσια διοίκηση είναι χαμηλού βεληνεκούς όσο και η ελάφρυνση του δημοσίου χρέους είναι πρακτικά ανύπαρκτη, πέραν της επιμήκυνσης των πληρωμών με βάση την ωρίμανση των ομολόγων.
Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας την κατάσταση της οικονομίας που αποτελείται από μείωση στην ιδιωτική κατανάλωση σε ετήσια βάση και αρνητική αποταμίευση, προσπαθεί να επιβληθεί στον δημόσιο λόγο πότε με την σκανδαλολογία για να πλήξει τους αντιπάλους της και πότε με την ανάδειξη εθνικών θεμάτων όπως το Σκοπιανό, τα οποία παρουσιάζει σαν μεγάλες επιτυχίες, έτσι ώστε να αποπροσανατολίσει από την λαίλαπα των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών.
Ποια είναι άραγε η στόχευση της κυβέρνησης για την χώρα; Υπάρχει κάποιο σχέδιο πέραν της προσπάθειας επανεκλογής της;
Τα εκατοντάδες προαπαιτούμενα που έχει να τρέξει η κυβέρνηση, τα νέα μέτρα περικοπών που καλείται να εφαρμόσει στις συντάξεις, η σφιχτή επιτήρηση των δανειστών ανά τρίμηνο για τα επόμενα χρόνια και τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3.5% του ΑΕΠ, δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και δυστυχώς δεσμεύουν στην υλοποίηση και την επόμενη κυβέρνηση όταν αυτή έρθει.
Επίσης σε κανένα τομέα που αφορά την προάσπιση των δημοσίων αγαθών όπως η υγεία, η παιδεία, η δημόσια ασφάλεια, η άμυνα, δεν υπάρχει πρόοδος αλλά πισωγυρίσματα και κομματική εκμετάλλευση θέσεων.
Να μην αναφέρουμε βέβαια και το προσφυγικό, που αντί η κυβέρνηση να κινητοποιήσει όλο τον κρατικό μηχανισμό για την εφαρμογή των διεθνών συμφωνιών αλλά και την αξιοπρεπή φιλοξενία των αιτούντων άσυλο σε όλη την επικράτεια, κάνει υπόγειες ανταλλαγές και διευκολύνσεις με στόχο αφανή οφέλη, τα οποία προσδοκά να τα χρησιμοποιήσει ως όπλα για την προεκλογική περίοδο.
Σε κάθε περίπτωση, οφείλουμε να πούμε ότι η πορεία της χώρας αν και βελτιωμένη, δεν έχει καμία σχέση με την δυνητική θέση στην οποία θα έπρεπε να βρίσκεται δεδομένων των διεθνών συσχετισμών, με αποτέλεσμα να αναζητείται άμεσα και επιτακτικά πυξίδα για την επόμενη μέρα.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός
