Του Ιωάννη Δαμίγου
Κάποιες σκέψεις μου καταθέτω, στερούμενος εξειδίκευσης και αναλυτικών τεκμηριωμένων στοιχείων και χωρίς ιδιαίτερη και λεπτομερή ενημέρωση από διάφορες πηγές. Χρησιμοποιώντας μόνο την επί μέρους γνώση της ιστορίας σε συνδυασμό πάντα με την όποια αυθαίρετη χρήση της λογικής μου.
Διαβάζοντας και αξιολογώντας αυτά που καθημερινά δηλώνει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ, τα σχετικά με τον προκαλούμενο από μεριάς του πόλεμο της Ουκρανίας, αλλά και την επιχειρηματολογία του προς τον “στρατιωτικό”, πέρα του οικονομικού εχθρού Κίνα, αντιλαμβάνομαι πως προδίδει ευθέως την δυσχερή θέση, στην οποία έχει περιέλθει. Η επιλογή των ΗΠΑ να παρασιτούν σε βάρος λαών και Ευρώπης, επιβάλλοντας δικτατορίες για να κλέβουν και να εκμεταλλεύονται χωρίς αντίτιμο πόρους, τις εξανάγκασε σε υπέρ στρατιωτικούς και πολεμικούς εξοπλισμούς. Σε τέτοιο σημείο και βαθμό, που τα χρηματοδοτούμενα έξοδα ξεπέρασαν κατά πολύ τα υποτιθέμενα κέρδη, που ακόμα και αυτή η δυνατότητα ελεύθερης κοπής δολαρίων, τελικά τις οδήγησε στο γιγάντιο νούμερο εθνικού χρέους των 36 και πλέον τρισεκατομμυρίων!
Μέχρι την πανδημία, το χρέος της ήταν περισσότερο από διπλάσιο του μεγέθους της οικονομίας της, μια κατάσταση που μοιάζει με εκείνη των πιο φτωχών και κρίσιμων περιοχών του κόσμου, όπως η Ερυθραία, το Σουδάν και η Βενεζουέλα. Με τον συνδυασμό βαριάς δανειοδότησης του, τις απειλές προς τη Fed και τους εμπορικούς εταίρους, ο Τραμπ μπορεί να καταφέρει να διαλύσει ο ίδιος το δολάριο. Στον αντίποδα και για πολλά χρόνια, η Κίνα και όχι μόνο, δραστηριοποιήθηκε μέσω της οικονομίας στο ελεύθερο πεδίο που άφησαν οι ΗΠΑ απασχολημένες με πολέμους, καταλαμβάνοντας στρατηγικές εμπορικές θέσεις απανταχού. Που της έδωσαν την δυνατότητα να εδραιώνεται οικονομικά όλο και πιο πολύ παγκοσμίως, αμφισβητώντας την κυριαρχία του δολαρίου αλλά ακόμα και αυτής της παγκόσμιας υπερδύναμης. Χώρια που σε στρατιωτικό και πολεμικό εξοπλισμό δεν απέχει από την τεχνική ικανότητα πλησιάσματος αυτής των ΗΠΑ. Γι’ αυτό δικαίως και από ανάγκη ο απελθών πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάιντεν , υπήρξε ο πρώτος που την αναγνώρισε επίσημα ως στρατιωτική απειλή. Ωστόσο, η Ρωσία σε συνεργασία με την Κίνα, ακόμα και οι BRICS, αμφισβητούν πια έντονα και ως μοναδική την παγκόσμια υπερδύναμη των ΗΠΑ. Προσφάτως και μικρές χώρες παρουσιάζουν έμπρακτη αντίσταση, ανατρέποντας αποφάσεις εις βάρος των, σε προσπάθεια αποφυγής της ασφυκτικής και επιβαλλόμενης “αγκαλιάς” των ΗΠΑ. Αν αυτά δεν είναι σημάδια που καταδεικνύουν αλλαγή ισορροπιών, τότε ποια άλλα μπορούν να είναι;
Ασφαλώς η παραδοχή, όχι μόνο ήττας αλλά και μιας συμφωνίας δήθεν win win, ίσως είναι αδύνατο να επιτευχθεί από έναν ξέφρενο καπιταλισμό απληστίας, που έχει καλομάθει και αποτελεί μονόδρομο για τις ΗΠΑ και τις εταιρείες των. Μην ξεχνάμε επίσης τις πολεμικές βιομηχανίες και τα συμβόλαιά τους, που κρατούν όμηρους, με το αζημίωτο αλίμονο, τους Ευρωπαίους “Προθύμους” ηγέτες. Ξέρετε, αυτές οι εταιρείες πολέμου, δεν μπαίνουν σε διαπραγματεύσεις και διάλογο. Είναι οι πραγματικοί killers, που έτσι και σε βάλλουν στο χέρι και στην υπογραφή, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής! Η ιστορία και η γνώση της, που ανέφερα νωρίτερα, έχουν φανερώσει τον τρόπο που ο καπιταλισμός “ξεπερνά” τα άλυτά του προβλήματα και αυτός δεν είναι άλλος παρά και μόνο ο πόλεμος. Γνωστή και η εφαρμόσιμη έσχατη προσφυγή του στην ακροδεξιά, το πάντα χρήσιμο εργαλείο του για την έξαρση των ενστίκτων. Σε αυτή ακριβώς την στιγμή βρισκόμαστε και πάλι, μετά από ογδόντα χρόνια απελευθέρωσης της Ευρώπης, που εορτάσαμε πρόσφατα.
Οι ΗΠΑ θα “πουλήσουν” ακριβά το τομάρι των και θα κάνουν τα πάντα προκειμένου να επιβιώσουν όπως. Ενδεχόμενο να δούμε αντιστροφή όρων και ρόλων, όπως ήδη συμβαίνει με το Ισραήλ να δολοφονεί, να εξολοθρεύει και να εξωθεί σε φυγή από την ίδια την πατρίδα τους Παλαιστίνιους, όμοια και οι ΗΠΑ αυτή την φορά, να προχωρούν σε νέο διαμελισμό της Ευρώπης.
Όταν, ο εδώ και χρόνια διεξαγόμενος οικονομικός πόλεμος δεν αποδίδει τα δέοντα, ενώ αντιθέτως δυσκολεύει ολοένα και περισσότερο την καπιταλιστική συνέχεια, δεν γνωρίζω άλλη προσφερόμενη κατάληξη του ηγεμονικού αυτού συστήματος, από την παγκόσμια σύρραξη. Και πάλι από την αρχή …