Του Γ. Λακόπουλου
Στο επίσημο βιογραφικό του Βαγγέλη Βενιζέλου υπάρχει εγγραφή ότι υπήρξε υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού την περίοδο 1996-1999 και για δεύτερη στο ίδιο αξίωμα από το 2000, ως ” αρμόδιος για το συντονισμό της προετοιμασίας των Ολυμπιακών Αγώνων ΑΘΗΝΑ 2004,”
Το θυμήθηκε τώρα και 18 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες και εμφανίζεται ως …πρωτεργάτης της επιτυχούς διοργάνωσης. Χωρίς την παραμικρή αναφορά στη Γιάννα Αγγελοπούλου.
Ο «Κύκλος Ιδεών», δια του οποίου υπάρχει στο δημόσιο χώρο μετά τον – άδικο- εξοβελισμό του από το Κοινοβούλιο από τη Γεννηματά, πραγματοποίησε εκδήλωση με θέμα : «Η οργάνωση του κράτους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 ως μοντέλο διαχείρισης κρίσεων».
Το κάνει για “να το αντιπαραβάλλει με το σημερινό μοντέλο κρίσεων του Κυριάκου Μητσοτάκη, το οποίο και δεν κρύβει ότι θεωρεί ανεπαρκέστατο” εκτίμησε ο Βασίλης Σκουρής στο ieidiseis.gr.
Για τον Βενιζέλο δεν φαίνεται επαρκής λόγος. Περισσότερο ισχύει η επόμενη εκτίμηση Σκουρή ότι ο “Μπένυ” “ως βαθύτατα πολιτικό ον «οσμίζεται» ότι έρχονται, με τη ρευστότητα που καταγράφεται ήδη στην πολιτική ζωή της χώρας και δηλώνει «παρών»- με αυτή την εκδήλωση”.
Δικαίωμα του. Αλλά το παρατράβηξε”. Περιστοιχιζόμενος από ένα κύκλο φίλων του, εμφανίστηκε ως ο στυλοβάτης της διοργάνωσης από την πλευρά του κράτους.
Κανείς δεν θυμάται ότι ο ίδιος ως “εποπτεύων” υπουργός είχε παίξει σ’ αυτή την υπόθεση, ρόλο σαν αυτόν που περιγράφει σήμερα. Δηλαδή πρωταγωνιστικό.
Οι σχέσεις του με την επιτροπή “Αθήνα 2004” ήταν μάλλον τυπικές, με διαστήματα υπόγειας έντασης. Και η δραστηριότητα του εξαντλήθηκε κυρίως στην Διυπουργική Επιτροπή που συντόνιζε όμως ο Σημίτης.
Στη σημερινή εκδήλωση του “Κύκλου” όλα επιστράφηκαν γύρω του. Οι συνομιλητές του τον αγιογραφούσαν και αυτός… υπερθεμάτιζε.
Ωστόσο από τους μετέχοντες στη συγκεκριμένη διαδικτυακή συζήτηση μόνο ο Κώστας Καρτάλης, ως Γενικός Γραμματέας Ολυμπιακής Προετοιμασίας, είχε άμεση εμπλοκή και λειτουργική εμπλοκή στη διοργάνωση εκ μέρους του κράτους.
Ούτε ο Νάσος Αλευράς, υφυπουργός του Βενιζέλου τότε, αλλά ούτε και Γ. Φλωρίδης -από τα υπουργεία Αθλητισμού και Δημόσιας Τάξης- μεγαλούργησαν στην προετοιμασία, όπως αυτοπαρουσιάζονται σήμερα.
Ούτε ο Βενιζέλος που δεν ήταν Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης εκείνη την εποχή, όπως εμμέσως αφήνει να υπονοηθεί στην πρόσκληση της εκδήλωσης. Αυτά τα μεγαλεία ήλθαν αργότερα.
Φυσικά στο πλαίσιο των κυβερνήσεων Σημίτη, είχαν αρμοδιότητες και ρόλους, ο καθένας στον τομέα του. Αλλά ουδείς τους υπήρξε ούτε κεντρικός συντονιστής, ούτε κεντρικός μοχλός της προετοιμασίας.
Πλην του Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη μετά το 2000 όλα άρχιζαν και τέλειωναν στη Γιάννα Αγγελοπούλου, ως επικεφαλής της Επιτροπής ” Αθήνα 2004″, που εμπιστευόταν η ΔΟΕ..
Η κυβέρνηση είναι μόνο για τα “μπετά”- τα έργα των Αγώνων. Για τη διοργάνωση καμία πρόταση της Αγγελοπούλου- που καθόταν δίπλα στον Πρωθυπουργό στις συνεδριάσεις της Διυπουργικής- δεν μπορούσε να απορριφθεί και καμία πρόταση άλλων που δεν δεχόταν προχωρούσε.
Ήταν το “αφεντικό” συμφωνημένο εξ αρχής και χάρη σ’ αυτό δούλεψε ο κρατικός μηχανισμός και έγιναν οι Αγώνες κι όχι γιατί ο Φλωρίδης είχε συντονίσει τη μετασεισμική κατάσταση στην Αθήνα στο παρελθόν.
“Φτιάξαμε μεταξύ 1998-2004 ένα σχήμα διυπουργικής συνεργασίας” είπε ο Βενιζέλος. Μόνο που δεν οφείλεται σ’ αυτό η επιτυχία των Αγώνων.
Απόδειξη ότι όσο τα πράγματα κινούνταν από την “διυπουργική συνεργασία”, όλα πήγαιναν άσχημα.
Κανείς στη συζήτηση του “Κύκλου” Βενιζέλου δεν ανέφερε την “κίτρινη κάρτα” του 2000 από τον τότε προέδρου της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ. Ακριβώς γιατί η Διυπουργική δεν απέδιδε στην ολυμπιακή προετοιμασία.
Αν δεν είχε μπει στη μέση η Γιάννα Αγγελοπούλου, Αγώνες δεν θα βλέπαμε.
Η Ελλάδα θα έμπαινε σε περιπέτεια αν ο Κώστας Σημίτης δεν έριχνε τα μούτρα του στους Αγγελόπουλους- στους οποίους είχε γυρίσει τη πλάτη αφού του έφεραν τους Αγώνες στο πιάτο το 1997- για να αναλάβει τη διοργάνωση η Γιάννα.
Δούλεψε αποφασιστικά και πιστώθηκε από όλους με την καλύτερη διοργάνωση όλων των εποχών και η Ελλάδα τη μεγαλύτερη μεταπολεμική επιτυχία της. Για Βενιζέλο, Αλευρά και Φλωρίδη δεν ακούστηκε τίποτε…
Περασμένα, ξεχασμένα; Όχι. Προφανώς το θέμα θα έχει ενδιαφέρον όσα χρόνια και αν περάσουν.
Αλλά τι νόημα είχε μια εκδήλωση του Βενιζέλου γι’ αυτό το θέμα χωρίς την Αγγελοπούλου;
Έδειχνε περισσότερο σαν εκδήλωση βουλιμίας του πρώην προέδρου τού ΠΑΣΟΚ να παίρνει όλες τις δόξες-. ακόμη και αν ανήκουν σε άλλους. Όπως έκανε με την κυβέρνηση Παπαδήμου, την οποία αντιμετωπίζει ακόμη σαν να μην είχε Πρωθυπουργό.
Ενώ όχι μόνο οι Έλληνες, αλλά και ο πλανήτης ολόκληρος γνωρίζουν ότι η ευτυχία των Αγώνων του 200 είναι έργο της Αγγελοπούλου, οι ομιλητές της εκδήλωσης αναφέρονταν με στόμφο στη λειτουργία του κράτους που οι ίδιοι είχαν εξασφαλίσει.
Ακόμη και επικαλούμενοι το κράτος, πάλι ήταν εκτός θέματος. Ούτε το κράτος θα λειτουργούσε αν δεν το συντόνιζε η Αγγελοπούλου με τα Μνημόνια που υπέγραψε με κάθε υπουργείο ξεχωριστά. Ως υπουργοί με το δικό της μοντέλο μάνατζμεντ λειτουργούσαν.
Με απλά λόγια το κριτήριο της δουλείας τους ήταν η ίδια η Επιτροπή “Αθήνα 2004”. Τις επιλογές της υλοποιούσαν σε ό,τι αφορά τη διοργάνωσης και σ’ αυτό ήταν ενταγμένη και η λειτουργία του κράτους.
Το δημόσιο που εκπροσωπούσαν ως υπουργοί΄ σε ό,τι αφορά τους Αγώνες ήταν τα μέρος του γενικού σχεδιασμού και όχι το αντίθετο, όπως το παρουσίασαν. Αλλιώς δεν θα προχωρήσουμε η διοργάνωση..
Στο γνωστό αυτοβιογραφικό βιβλίο της η Γιάννα δεν αναφέρει καν τον Βενιζέλο στους υπουργούς που “υπήρξαν πολύτιμοι σύμμαχοι” στη διοργάνωση.
Αντίθετα μνημονεύει τους Κ. Λαλιώτη, Βάσω Παπανδρέου, Π. Ευθυμίου, Μιχ. Χρυσοχοΐδη, Γ. Αλογοσκούφη. Μαζί με τον Γ. Σγουρό, Γ. Κουράκη και φυσικά τον Κ. Καρτάλη.
Οι περιγραφές της για το “αλαζονικό και πομπώδες ύφος του” στις συνεδριάσεις δεν είναι πολύ κολακευτικές, ούτε και ενδεικτικές για τη συμβολή του στο αποτέλεσμα- την οποία, αρέσει – δεν αρέσει, η Γιάννα ήταν αρμόδια να αξιολογεί.
Όπως δεν ήταν ευχάριστο για τον ίδιο και ότι ο Σημίτης προτιμούσε να εμπιστεύεται την Αγγελοπούλου και τις προτάσεις της, παρά την πολυλογία του “συντονιστή” υπουργού του.
Ένα πάση περιπτώσει δεν ήταν προς όφελος της συγκεκριμένη συζήτησης ότι έλειπε το σημαντικότερο: το όνομα και η συνδρομή της Αγγελοπούλου. Σε βαθμό παραχάραξης των ιστορικών δεδομένων της προετοιμασίας.
Μένει να εξηγηθεί, γιατί σχεδόν δυο δεκαετίες από τότε, ο Βενιζέλος ένιωσε την ανάγκη να καπηλευτεί ένα ιστορικό γεγονός στο οποίο δεν ήταν πρωταγωνιστής. Όσο και αν τον κολάκευσαν με όσα έλεγαν οι συνομιλητές του, όσα έλεγαν τότε οι ξένοι για την κυβερνητική προετοιμασία μάλλον δεν θα ήθελε να τα ξανακούσει…
Προφανώς αισθάνθηκε την ανάγκη να ανακεφαλαιώσει την πορεία του και έστησε αυτή τη συζήτηση. Εκτός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες αναφέρθηκε στα πάντα γύρω από τον εαυτό του και στα υπουργεία που πέρασα- αυτοκολακευόμενος βέβαια.
Ακόμη ότι δεν έβαλε τα προσόντα του στον τόκο, όπως έλεγε παλιότερα, αλλά τα θυσίασε για το έθνος, θυμήθηκε. Με τον Νάσο Αλευρά να τον παρουσιάζει ως… θεσμό που διακόπηκε.
ΥΓ: Μια παρατήρηση για το καλαμπούρια των αδικημένων σωτήρων δεν έχουν πλάκα πλέον.
Σε μια αποστροφή το λόγου του ο Βενιζέλος είπε ότι “επί Ανδρέα Παπανδρέου με υπουργό τον Σκουλαρίκη ενοποιήσαμε την αστυνομία.
Παρντόν; Κανείς δεν τον θυμάται ανάμεσα σ’ αυτούς που ενοποίησαν την αστυνομία ούτε οτιδήποτε άλλο τότε.
Μιλάμε για το 1981-82. Στον απόηχο τη θεωρίας του παλιού κόμματός του: “Κάθε ψήφος στον Ανδρέα είναι σφαίρα στη Δημοκρατία”. Και της αποβολής του από συνεδρίαση της ΕΦΕΕ γιατί έλεγε τον Παπανδρέου “πράκτορα της ΣΙΑ”.
ΥΓ2: Αυτή την εποχή γράφει σημαντικά άρθρα για την επιστήμη του. Γιατί ανακατεύει τα υπόλοιπα;