Του Ιωάννη Δαμίγου
Υποψήφιοι δήμαρχοι, αμέτρητοι σύμβουλοι, χορηγούμενες διαφημίσεις, πληκτικά βιντεάκια ανούσια και υποσχόμενα, χωρίς πειθώ, έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο και όχι μόνο. Τηλεοπτικά κανάλια να μην προλαβαίνουν να παρουσιάζουν υποψήφιους, ραδιοφωνικοί σταθμοί να μπερδεύουν ονόματα, δήμους και περιφέρειες.
Ένα ανόητο πανηγυράκι ανάλογο των παρόντων αλλά και των προσδοκώμενων “απαιτήσεων”, χωρίς αρχή και τέλος, μα κυρίως απελπιστικά όμοιο με το προηγούμενο. Με “επιτυχείς” επιλογές αρχόντων, που απορεί κανείς, ελάχιστοι δηλαδή, πως συμβαίνει μια τέτοια σωρευτική δυνατότητα ανικανότητας, σε έναν τόσο μικρό τόπο. Οι αναφορές και οι σημειώσεις σε αυτονόητα, παρουσιάζονται, αλίμονο, ως καινοτόμες ιδέες με στείρα λόγια και μέχρι εκνευρισμού ακριβείς επαναλήψεις παρελθόντος, απευθυνόμενες αν μη τι άλλο, σε ανάλογο ακροατήριο στερούμενο σκέψης και κριτικής, τουλάχιστον.
Και για να μην υποτιμώ εντελώς το κοινό, να το αναβαθμίσω σε αδιάφορο, πάλι όμως με δική ευθύνη, λόγο έλλειψης αξιόπιστων εκπροσώπων.Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων δημάρχων σε θητεία, που έχουν αποδείξει τουλάχιστον με την προσπάθειά τους, αλλά και με τα έργων των, τον σεβασμό στην ψήφο των δημοτών των, οι υπόλοιποι απλώς οικειοποιούνται τον τίτλο. Η αυστηρή κομματική επιλογή, ως μοναδικό κριτήριο επιλογής κοινοτικών εκπροσώπων, ακολουθώντας κατά πόδας την πολιτική, έχει επιφέρει με τη σειρά της, την ανάλογη επιβαλλόμενη απαξίωσή της.
Οι συνεχείς επισκέψεις πολιτικών, στήριξης ομοϊδεατών ανίκανων υποψηφίων, καταδεικνύει την προσβολή στον θεσμό της αυτοδιοίκησης, που οδηγεί σε φανατική και όχι αξιοκρατική επιλογή. Είναι ξεπεσμός να θέλουν κάποιοι αθροιστικά, αν είναι δυνατόν, να βαφτεί μπλε ή άλλου κομματικού χρώματος ο χάρτης, ενώ ψηφίζει ή πρέπει να ψηφίζει ο καθείς, για πιθανές λύσεις στα προβλήματα του τόπου του, του δήμου του, της γειτονιάς του. Το αντίθετο, παράγει τα γνωστά τραγικά και κατ’ επανάληψη συμβάντα, πλημμυρών, πυρκαγιών, δυστυχημάτων και άλλων δεινών, που προσέρχονται από εγκληματικές παραλήψεις δημάρχων.
Αλλά πότε αποτιμήθηκε η ψήφος, ως μέσον επίτευξης καλύτερης και ανθρώπινης επιβίωσης πολιτών, για να συμβεί αυτό τώρα; Τα ιδιωτικά συμφέροντα είναι τελικά εκείνα, που καθοδηγούν τον όχλο σε κομματικές στυγνές επιλογές. Αν είχε την ικανότητα ή τη δυνατότητα, να ψήφιζε έστω μια φορά με απλή λογική, θα μιλούσαμε για έναν άλλο κόσμο, μια άλλη χώρα, μια άλλη πόλη και μια καλύτερη γειτονιά τέλος. Γι’ αυτό ας αρκεστούμε λοιπόν, στα απελπιστικά ίδια.