Του Ιωάννη Δαμίγου
Πολλές απορίες, αστεία δικαιολογημένες από ένα μη σοβαρό κόμμα όπως ο ξεπεσμένος πια ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Που σε τίποτα δεν θυμίζει τον παλιό, πάντα με ελλείματα, αλλά με ενδείξεις μιας κάποιας σοβαρότητας, μιας κάποιας αξιοπρεπούς συμπεριφοράς, ακόμα κι αν “εκβίαζε” το συγχωροχάρτι συχνά πυκνά , στηριζόμενος στο θυμικό των ψηφοφόρων του.
Αίφνης και αυθορμήτως, ο υποψήφιος και τελικά νικητής της προεδρικής εκλογής, υπερίσχυσε άγνωστος τόσο χωρίς πολιτικό ιστορικό, όσο και προσωπικότητας. Το αξιοπερίεργο και το ανιστόρητο, έγκειται στην επιλογή ενός αρχηγού κόμματος, που του προσφέρεται άπλετος χρόνος και χώρος να “μάθει” ως εκπαιδευόμενος, ει δυνατόν, τα καθέκαστα των προεδρικών καθηκόντων του!
Απορία: Στην πιο κρίσιμη στιγμή και μάλιστα σε καθοδική και ταχεία πορεία, μετά από συνεχόμενες και βαριές ήττες, παραδίδεται το κόμμα σε ερασιτέχνη και άπειρο περί πολιτικής άνθρωπο, που αγνοεί την ιστορία του τόπου, μια και υπήρξε κάτοικος των ΗΠΑ; Ανέλαβε δηλαδή μαθητευόμενος, τα ηνία του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, σαν παιδί θαύμα, περνώντας τις τάξεις, λόγω ανεπτυγμένου IQ; Ποιοι και γιατί, προσφέρουν χρόνο εκμάθησης;
Αγγελία να είχαν συντάξει θα ανέγραφαν : απαραίτητη η προϋπηρεσία! CEO να προσλάμβανε κανείς, δεν θα του άφηνε περιθώρια χρόνου προσαρμογής, καθώς θα απαιτούσε άμεση επιτυχία. Ή μήπως ισχύει αυτό που τελευταία προβάλλεται ως ακόμα μια γελοία δικαιολογία: είδαμε και τους προηγούμενους που ήξεραν! Που αποτελεί άμεση παραδοχή αποτυχίας του απερχόμενου!
Η επιπολαιότητα, που τον διακρίνει, λέγοντας πως “δεν έχω ανάγκη να πάρω την άδεια κανενός από οποιαδήποτε όργανο …” ή “δεν θυμάμαι τι έγραφα τότε, ήμουν 24 ετών … Είμαστε σοβαροί;” άγνοια καταδεικνύει ή θράσος! Από κάποιον έχει τον “αέρα” για τέτοιες ακραίες και προκλητικές συμπεριφορές, ε; Δεν κινείται έτσι ένας νέος και άπειρος, χωρίς οδηγίες ή “πλάτες”, για να χρησιμοποιήσω την έκφρασή του, “είμαστε σοβαροί;” Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ούτε σε σενάριο κωμικής ταινίας!
Αποκορύφωμα της δυσκολίας έκφρασής του, αποτελεί το άστοχο και άλογο παράδειγμα που χρησιμοποίησε με τις “επιστροφές στο μέλλον”, στα 24 χρόνια μου δεν θα με ψήφιζα σαν 35άρη ή κάτι τέτοιο, που θύμιζε την περίφημη δήλωση προέδρου του Εδεσσαϊκού! Περίπλοκη και δύσκολη η προσωπικότητά του, αν όχι ανησυχητική για μια τέτοια υπεύθυνη θέση. Προφανώς στο όποιο εμπόριο δραστηριοποιείται, θα είναι καλύτερος.
Με την διαφορά πως εδώ τζογάρει ιδέες , αγώνες, ιδανικά και όχι stock εμπόρευμα και μετοχές! Για πολιτικός και μάλιστα της πάλαι ποτέ “αριστεράς”, θα αργήσει να μάθει και αν. Δεν είναι εταιρεία! Αλλά ας τον δοκιμάσουν, μήπως έχουν να χάσουν από τα χαμένα; Στο χειρότερο στάδιο, αυτό της απόγνωσης, προφανώς … Από την άλλη, ίσως αποτελεί τον πιο πρόσφορο τρόπο απαξίωσης της αριστεράς! Απορίες …