Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Το πέσιμο του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στον αρχηγό του, που δοξολογούσε πρόσφατα εν συνεδρίω, δεν πολυπείθει.
«Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά Σου», κατέληγε στο «Υστερόγραφό του» ο Γιώργος Σεφέρης, πριν από 83 χρόνια. Στις μέρες μας, δεν ξέρουμε καν ποιο είναι το θέλημα του Κυρίου. Ουτε καν αν υπάρχει «Κύριος» και «θέλημά Του».
Αυτό που υπάρχει σίγουρα, είναι ένας κόσμος που κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα. Στην ηγεσία της υπερδύναμης βρίσκεται ενας ανοϊκός γέρων – που δεν μπορεί να σταθεί όρθιος – και αναμένεται να τον διαδεχθεί ένας ημιπαράφρων. Στην ηγεσία της κοινοτικής Ευρώπης μια αποτυχημένη – και αμφίβολης ηθικής και ακεραιότητας – Γερμανίδα, που συναλλάσσεται και με τον διάβολο για να κρατήσει την καρέκλα της.
Στην πιο «φωτισμένη» χώρα της Ευρώπης, ένας πολιτικάντης – κατασκεύασμα επιχειρήσεων – ασεβεί στην Ιστορία: Καλεί στην επέτειο για τη συμμαχική απόβαση στη Νορμανδία τη διεφθαρμενη μαριονέτα της Ουκρανίας, που συντάχθηκε με τους Ναζί και όχι την πολιτική ηγεσία της χώρας στην οποία οφείλεται η ήττα του Χίτλερ, με τίμημα 25 εκατομμύρια νεκρούς.
Στην Ελλάδα ζήσαμε τη χειρότερη προεκλογική περίοδο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας, με την ευτέλεια να εμφανίζεται ως πολιτικός λόγος. Με υλικό κομματικής αντιπαράθεσης που δεν έχει σχέση με την κλίμακα των προβλημάτων της χώρας:
– Το διάτρητο «πόθεν έσχες» του ζεύγους Μητσοτάκη, που αλλοιώνει ακόμη και τις έννοιες του οικογενειακού Δικαίου, συμπληρώθηκε με το ούτε «πόθεν», ούτε «έσχες» του ζεύγους Κασσελάκη, που κατατέθηκε στον… λαό πριν από την κοινή εμφάνισή τους, με κόκκινο κουστουμάκι, στην εξέδρα και άλλες αμερικανιές.
Δίπλα τους ο παραπαίων επικεφαλής της σέχτας που ελέγχει ένα ιστορικό κόμμα και το διασύρει με τον μικρομεγαλισμό του και την – εξ αντικειμένου – συμβολή του στη συγκάλυψη της παρακολούθησής του από την ελληνική αντικατασκοπεία.
Και παρακάτω η πιο αλαλούμ Ακροδεξιά της Ευρώπης, τεμαχισμένη σε φαιδρούς σχηματισμούς που περιμένουν τον – εκ της Ν.Δ. προερχόμενο – ηγέτη, που θα τους ενώσει στις επόμενες εκλογές για να εμφανιστούν ως εν δυνάμει εταίροι του Νεομητσοτακισμού
Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό βρέθηκε κάποιος που μας έκανε να ευθυμήσουμε: Ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης.
Ο – επί πενταετία – ευρωβουλευτής, επικεφαλής της χειρότερης ευρωομάδας που είχε ποτέ η Ν.Δ. και εξ οφίτσιο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος – χωρίς διάκριση σε κάτι – την έριξε στον Μητσοτάκη.
Για την ακρίβεια ακύρωσε το μύθευμα για την καταπολέμηση της… ακρίβειας δια της επιστολής που έστειλε στην επικεφαλής της Κομισιόν, για να κηρύξουν πόλεμο στα… μονοπώλια, κατηγορώντας μάλιστα τους άλλους ότι δεν τον ακολουθούν!
«Το θέμα της ακρίβειας δεν αφορά τις Βρυξέλλες, εκεί υπάρχει άλλη ατζέντα», είπε ο εκ νέου υποψήφιος ευρωβουλευτής – δίκην εκδικητικού πιάτου που ορέγεται να φάει κρύο. Η αλήθεια είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν αφορά τις Βρυξέλλες. Το ξέρουμε από τότε που έγραψε στην «αγαπητή Ούρσουλα» και του απάντησε ενας υπάλληλος: «Λάβαμε την επιστολή και θα απαντήσουμε εν καιρώ».
Μεταξύ μας: Το πέσιμο Μεϊμαράκη στον αρχηγό του, που δοξολογούσε πρόσφατα εν συνεδρίω, δεν πολυπείθει. Ο ίδιος τον έφερε στην ηγεσία: Εκουσίως – όπως του καταλογίζουν οι «Καραμανλικοί» – ή απλώς εκ συγκρίσεως μεταξύ τους.
Στην αποπνικτική ατμόσφαιρα των ημερών, το άδειασμά του στον πρωθυπουργό είναι μια ευχάριστη νότα . Αλλά, πολύ αργά για δάκρυα Βαγγέλη…
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
