Toυ Γ. Λακόπουλου
Αν δεχθούμε ότι μετα τις περασμένες εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ επιδίωξε πράγματι τη διεύρυνσή του στον ευρύτερο δημοκρατικό χώρο, υπήρχαν προσωπικότητες που αυτονόητα θα μπορούσε να προσεγγίσει και κανονικά έπρεπε να βρίσκονται ήδη στις γραμμές του.
Με περγαμηνές στη Δημοκρατική Παράταξη, αλλά και νεότερου είχαν διάθεση να ανταποκριθούν το προσκλητήριο -που δεν υπήρξε- για τον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Κυρίως γιατί αναγνώριζαν τον Αλέξη Τσίπρα ως φυσικό επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης.
Για παράδειγμα οι καθηγητές Νίκος Χριστοδουλάκης, Ηλίας Μόσιαλος και Γιώργος Σωτηρέλης είναι τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις. Βρέθηκαν πολύ κοντά στον αρχηγο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά κανείς δεν πέρασε τις πόρτες του κόμματός του. Επειδή η κομματική γραφειοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να τους εντάξει.
Το βιογραφικό του Ηλία Μόσιαλου και το πολιτικό παρελθόν του τον δρομολογούσαν ως υπ’ αριθμόν ένα συμβουλο του Αλέξη Τσίπρα, από την ώρα που ξέσπασε η πανδημία. Ακόμη και μετά την ευφυή κίνηση του Μητσοτάκη να τον ορίσει εκπρόσωπο της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς για τον COVID, λόγω της δημοκρατικής κουλτούρας του, θα ανταποκρινόταν στην πρόκληση του Τσίπρα, όπως είχε κάνει και το 2009 με τον Γ. Παπανδρέου. Δεν την πήρε ποτέ, κατά τρόπο που να τον πείθει.
Ούτε για τον Νίκο Χριστοδουλάκη-, από τα πιο φωτεινά πρόσωπα της γενιάς τους, που ακούσθηκε ότι έχει επαφές τον Αλέξη Τσίπρα – υπήρξε εξέλιξη. Ότι ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του Νίκου Ανδρουλάκη – χωρίς καμία διάθεση πολιτικής καριέρας- δείχνει ότι ήταν διαθέσιμος να συμβάλει στην πολιτική αλλαγή.
Ο Γιώργος Σωτηρέλης, ίσως ο πιο έγκριτος συνταγματολόγος της χώρας τα τελευταία χρόνια, με ιστορικό προσφοράς στο ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, βρεθηκε κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς ιδιοτέλεια, επίσης. Αλλά περισσότερο πιθανό είναι να τον εντάξει κι αυτόν στο κόμμα του ο Ανδρουλάκης.
Τι συμβαίνει λοιπόν και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χάνει ανθρώπους με επαγγελματική καταξίωση, πολιτική αποψη και προσωπικό ήθος, που θα έδιναν κύρος και αίγλη στο κόμα του συμβάλλοντάς στην πολιτική και την επικράτησή του;
Η απάντηση είναι κοινό μυστικό, αλλά κανείς δεν θέλει να την εκφωνήσει: στην Κουμουνδούρου υπάρχουν δυναμεις που δεν επιτρέπουν να ανοίξουν τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας.
Ο Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει παρά να ρωτήσει όσους για χάρη του έβαλαν το όνομά τους στην ομάδα των 30 συμβούλων του – που ανακοίνωσε προ καιρού.
Πολλοί έχουν ήδη απογοητευτεί. Όχι από τον ίδιο, αλλά από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο κομματικό ρετιρέ. Αισθάνονται ότι δεν τους χωράει. Και επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ τους έχει ανάγκη και όχι αυτοί τον ΣΥΡΙΖΑ ” αποστασιοποιούνται” διακριτικά.
Το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς κύκλους εν δυνάμει πρωταγωνιστών της επιχειρουμένης -υποτίθεται- διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Επιστήμονες, επαγγελματίες, αυτοδιοικητικοί, πολιτικοποιημένα πρόσωπα, εντός και εκτός της χώρας έχουν την πρόθεση να πάρουν μέρος στην προσπάθεια κυβερνητικής αλλαγής.
Αλλά όταν πλησιάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ διάφορα πολιτικά στελέχη του τους αποθαρρύνουν. Ουδείς καταξιωμένος θα υποβάλει τον εαυτό στο μαρτύριο να συναγελάζεται με ανεπαρκείς και ιδεοληπτικούς που κρατούν τα κλειδιά των περασμάτων προς το κόμμα.