Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Οικονομικά και αξεπέραστα μαθηματικώς, προβλήματα. Ακρίβεια επί της ακρίβειας, η βενζίνη μόνιμα σε άνοδο τιμής, τα ενοίκια πλησιάζουν σχεδόν την προκαταβολή για … αγορά ακινήτου προ λίγων ετών και η προοπτική του επερχόμενου χειμώνα φαντάζει εφιαλτική. Με την μόνη προσφερόμενη … ελπίδα αύξησης εισοδήματος, να είναι αυτή του ταλαντούχου υπουργού κ. Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, που ο εργαζόμενος μπορεί να έχει δυο διαφορετικούς εργοδότες, “μοιράζοντας” δυο οκτάωρα νόμιμα, αν το επιθυμεί!!! Αλλιώς δεν βγαίνει!
Μισή ώρα να πάει στην μια δουλειά , μισή ώρα να πάει στην άλλη στην καλύτερη περίπτωση, μισή ώρα να φάει σπίτι του, μισή ώρα να κάνει ένα μπάνιο, κάποια λεπτά να πάει στην τουαλέτα, κάποια ακόμα για να πει μια καλησπέρα στον άνθρωπό του και στο παιδί του, περισσεύουν και τέσσερις ολόκληρες ώρες για να κοιμηθεί! Να που κάπως … βγαίνει. Αν συμπιέσει και τον λίγο σπαταλημένο χρόνο στην τηλεόραση, πιθανόν να εξοικονομήσει και λίγα μόλις λεπτά για να … πεθάνει, νόμιμα. Βγαίνει δεν βγαίνει …
Πάραυτα όμως, ο νεοέλληνας αγανακτισμένος, παραπονεμένος, διαμαρτυρόμενος και κοψοχέρης, πήρε την φαμίλια στο αυτοκίνητο με την πανάκριβη βενζίνη ρίχνοντας “λευκή” πετσέτα στο πρατήριο, διέσχισε τα πολλά και ακριβά διόδια ρίχνοντας πάλι “λευκή” πετσέτα, φτάνοντας στις παραλίες με την επαναστατική του χρωματιστή πετσέτα. Δεν βγαίνει, αλλά κάπως … βγήκε!
Είναι τα πειραγμένα μαθηματικά της κυβέρνησης, όπου το μεγάλο νούμερο υστερεί του μικρού και οι ώρες είναι περίπου είκοσι επτά.Το θαύμα έχει ήδη επιτευχθεί, καταργώντας μαθηματικά, χρόνο και λογική όλα είναι πιθανά και αναστρέψιμα, άλλως πως βγαίνει αφού μπαίνει μέσα, πως έχει χρήματα για όλα αυτά ενώ δεν του φτάνουν;
Επιβιώνουμε, μάλλον ζούμε πολύ καλά, μια και όπου κοιτάξεις γύρω σου όλο και ένα φεστιβάλ θα έχει, όλο και σ’ ένα πανηγύρι θα χορεύουν και θα διασκεδάζουν νέοι, όλο και από κάποια συναυλία θα ακούγονται τραγούδια. Πώς να με πείσεις τόσο εμένα, όσο και τους “δυνάστες” πως υποφέρετε; Πού, πότε και πώς συμβαίνει αυτό; Τι διάολο, μόνο εγώ τα βλέπω έτσι; Και μου τραβάτε και το αυτί παρεξηγημένοι “προοδευτικοί”, που σας χαλώ την καλοκαιρινή ραστώνη; Για το μπανάκι επανάσταση, για όλα τ’ άλλα τα πλέον σοβαρά που σας έχουν πάρει και τα σώβρακα, έχετε πετάξει “λευκή” πετσέτα!
Μακάρι, αλήθεια, τα μαθηματικά τους και η λογική σου να σου παρέχουν του χρόνου τέτοια μέρα, να έχεις πετσέτα να στρώσεις στην παραλία, μετά από έναν χειμώνα με δύο οχτάωρα και απολύσεις χωρίς αποζημίωση στους πεντάμηνους υπό “δοκιμή” νέους εργαζόμενους, Μακάρι να βλέπεις τα παιδιά σου να χορεύουν ανέμελα στα πανηγύρια. Και τότε να έρθεις να με φτύσεις κατάμουτρα, που θα μου πρέπει.