
Του Κώστα Παπαθεοδώρου
Είναι πρόδηλο ότι υπάρχει αλλαγή κλίματος στο πολιτικό σκηνικό. Το έγκλημα των Τεμπών διαμορφώνει δυναμικά νέες κοινωνικές πλειοψηφίες και μάλιστα με πολίτες που μέχρι τώρα ήταν παρκαρισμένοι στους καναπέδες τους ασκώντας αφ` υψηλού κριτική, αρνούμενοι να πάρουν μέρος στο γαϊτανάκι των εκλογών!
Πολλοί από αυτούς γέμισαν αυθόρμητα τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα, αιφνιδιάζοντας πρωτίστως την εμβρόντητη και αμήχανη κυβέρνηση και ακολούθως, την κωματώδη αντιπολίτευση.
Η μεν κυβέρνηση είναι προφανές ότι έχει χάσει την επαφή με την κοινωνία, η δε αντιπολίτευση δεν κατόρθωσε καν να υποβάλλει κοινή πρόταση για διεξαγωγή έκτακτης συζήτησης στη Βουλή για τα αίτια, τις συνθήκες και την πανθομολογούμενη επιχείρηση συγκάλυψης του εγκλήματος…
Οι δημοσκόποι- όταν διακατέχονται από κρίσεις ειλικρίνειας- κάνουν λόγο για πραγματικό ποσοστό πολιτών της τάξης του 40% που συμμετέχει με το δικό του τρόπο σε μεγάλα κοινωνικά προτάγματα. Και όταν αποφασίζει να πυροβολήσει η βολή του είναι τροχιοδεικτική μελλοντικών εξελίξεων.
Αυτή τη φορά οι εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές δεν ζητούσαν απλά και μόνο διερεύνηση των αιτών. Απαιτούσαν να σταματήσει η συγκάλυψη. Εκτός από την Κυβέρνηση, στο στόχαστρο- όπως δείχνουν και οι σφυγμομετρήσεις- τίθεται ανοικτά πλέον και η Δικαιοσύνη…
Η Δικαιοσύνη που 2 χρόνια τώρα πορεύεται σαν να μην υπήρξαν τα Τέμπη, σαν να μην πήρε φωτιά το τρένο, σαν να μην υπήρξε μπάζωμα, σαν να μην ακούγονται οι σπαρακτικές εκκλήσεις επιβατών…
Είναι αλήθεια τυφλή, κουφή και άλαλη ή μήπως κάτι άλλο συμβαίνει;
Οι συγκεντρώσεις τρόμαξαν. Όλους. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση…
Η μεν Κυβέρνηση αντιλήφθηκε ότι στις πλατείες ήταν και συντηρητικοί πολίτες που διαδήλωσαν όχι μόνο για τα πεπραγμένα στα Τέμπη αλλά συνολικά για το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, τούς εξωνημένους κρατικούς αξιωματούχους, τη διαβρωτική διαπλοκή. Στο 23% φτάνει πλέον το άθροισμα των ακροδεξιών κομμάτων…
Από την άλλη πλευρά, η αυτοαποκαλούμενη προοδευτική αντιπολίτευση διαπίστωσε ότι είναι μακριά από τα υπόγεια ρεύματα που διατρέχουν την κοινωνία!
Δειλή και άμοιρη, επιδίδεται σε δολιχοδρομίες για τη μεγέθυνση των ποσοστών της από το εναπομείναν κομμάτι του 40% που εξακολουθεί να συμμετέχει τις εκλογές.
Για τους υπόλοιπους, δεν έχει καν πολιτικό λόγο. Ίσως και να μην τους θέλει. Ίσως και να μη θέλει να συνεγείρει αποστασιοποιημένους πολίτες. Το βέβαιο είναι ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης δε θέλουν εκλογές γιατί θα καταγράψουν με αναντίρρητη σαφήνεια την κατάντια τους…
Αλλά το ζήτημα δεν είναι κομματικό. Αφορά συνολικά την Πολιτεία. Η υπόθεση των Τεμπών συμπυκνώνει και αναδεικνύει την παθογένεια της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Ένα πολιτικό σύστημα- κάτι σαν κληρονομική Δημοκρατία- που επιζεί λόγω… αδράνειας. Και μια κυβέρνηση που έρπει στα απόνερα του οχετού.
Άκουσα τον Πρωθυπουργό. Ξεπέρασε τον εαυτό του, ομολογώντας ότι έκανε λάθος όταν μιλούσε για ανθρώπινο λάθος και διαβεβαίωνε ότι δεν υπήρχαν εύφλεκτα υλικά στο τρένο! Από πότε οι πρωθυπουργοί κάνουν μαντεψιές;
Τραγικός. Και προφανώς, δεν έχει κρίση συνείδησης αλλά επίγνωση της κοινωνικής δυσαρέσκειας την οποία επιχειρεί τώρα- με 2 χρόνια καθυστέρηση- να διαχειριστεί!
Και αλήθεια, πως πραγματώνεται η πολιτική ευθύνη; Μήπως υπάρχει και ο τρόπος της παραίτησης του πρωθυπουργού, όπως για παράδειγμα στη Σερβία;
Άλαλοι και άφαντοι παρέμεναν χρόνια τώρα οι πολίτες, αφήνοντας ζωτικό χώρο σε ποικιλώνυμα συμφέροντα να λυμαίνονται τον τόπο και το βιός τους. Μήπως είναι τώρα η ώρα ώστε το σιωπηλό ποτάμι να ξεπλύνει την κόπρο του Αυγεία;
Η υπέρβαση έγινε. Θα έχει όμως συνέχεια; Αν όχι, το μπλoκ της εξουσίας και των συστημικών media, θα καταφέρουν να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις. Ήδη από τα πρώτες ώρες της συνέντευξης Μητσοτάκη, οι χρυσοκάνθαροι της εξουσίας, έκαναν λόγο για το «ανθρώπινο λάθος» του πρωθυπουργού…
Ήταν μόνο λάθος; Δεν είναι συνάμα και η εργώδης προσπάθεια συγκάλυψης;
Μα αυτό είναι πλέον το παλλαϊκό αίτημα. Όχι απλά διερεύνηση των αιτίων του εγκλήματος αλλά κυριότερα, φως στη συγκάλυψη! Και κάθαρση. Παντού…
Και φυσικά στη Δικαιοσύνη, που άγεται και φέρεται από τα κελεύσματα της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό θεωρώ ότι είναι το κυρίαρχο μήνυμα των συγκεντρώσεων της Κυριακής: Κράτος Δικαίου που δεν θα παρακολουθεί τους πάντες, που δεν θα εργαλειοποιεί τους θεσμούς, που δεν θα παρεμποδίζει τις ανεξάρτητες αρχές.
Αλλά για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος- που αποτελεί συνάμα και όρο επιβίωσης τους κράτους μας- απαιτείται διαρκής συμμετοχική δράση και προσπάθεια!
Σε αντίθετη περίπτωση, όλα θα καταστούν διαχειρίσιμα από τους τεχνικούς της προπαγάνδας. Ευτυχώς που και αυτοί είναι ανασφαλείς σκιτζήδες και το παρατραβάνε λειτουργώντας με την εικαζόμενη βούληση των εργοδοτών τους. Ακόμη και η προπαγάνδα για να είναι αποτελεσματική, χρειάζεται μαστόρους και όχι τελάληδες της συμφοράς. Ευτυχώς…