Του Ιωάννη Δαμίγου
Ο στυγνός μαστροπός, που εκπορνεύει συστηματικά δημοσιογραφία, αστυνομία και δικαιοσύνη, μεταξύ άλλων, δε είναι άλλος από τον γνωστό άκρατο νεοφιλελευθερισμό, με τους επώνυμους εκπροσώπους του. Στην πρώτη γραμμή, προς άγρα προβληματικών και εύκολων πελατών, οι παρασιτικοί κρατικοδίαιτοι ιδιοκτήτες ΜΜΕ με τους αστέρες δημοσιογράφους σε καθημερινό στριπτίζ, έσω και έξω απόκρυφων ψυχικών διαταραχών, με ιδιαίτερη τεχνική εθισμού του κοινού των στο “μπανίζειν”.
Εύκολα και επικερδώς, οι διαμορφωτές της “κοινής” διαστρέβλωσης, βυσσοδομούν κατά της ενημέρωσης, μετατρεπόμενοι σε εκβιαστές ετσιθελικής επιβαλλόμενης συμφέρουσας άποψης. Ο διαρκής εξευτελισμός τους θεωρείται αμειβόμενο λειτούργημα στον βωμό των διαφημιζόμενων συμφερόντων εκπόρνευσης, από τηλεοπτικό πρωινάδικο φροντιστήριο έως βραδινό ξεδιάντροπο πορνό εξετάσεων. Κηρύττουν δε και εκπορνευμένη ηθική, μέσω συνδικαλιστών μαστροπείας.
Ακολουθεί η αστυνομία με πρωταρχικό σκοπό την καταστολή πολιτικών συγκεντρώσεων, τον ένοπλο διαγωνισμό έσχατου ξυλοδαρμού, τον αφιονισμένο εκδικητή ακροδεξιό ματατζή που δεν υπακούει στον αξιωματικό του. Τον αστυνόμο διακινητή ναρκωτικών, τον προστάτη της νυχτερινής διασκέδασης, τον αστυνόμο απαγωγέα βιαστή της κοπέλας στην Ηλιούπολη. Των βιαστών δεκαεννιάχρονης, της ΔΙΑΣ εντός του αστυνομικού τμήματος ανομίας της Ομόνοιας. Και άλλων … καλλιτεχνικών εκδηλώσεων των υπερασπιστών της ασφάλειας κατά τα άλλα, των πολιτών. Σε δεύτερο βαθμό, λειτουργεί ως προστάτης μαστροπών, προσφερόμενων υπηρεσιών κάλυψης, έγκυρης και έγκαιρης εσωτερικής ενημέρωσης κινήσεων, τέτοιας θρασύτατης άνεσης που αποθανατίζονται χαμογελαστοί και περιχαρείς μαζί των. Πραίτορες γαρ!
Τέλος ή αρχή, η δικαιοσύνη. Η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα τυφλή δικαιοσύνη. Τυφλή ποιητική και παραβολική αδεία, κουφή και άλαλη κατά το δοκούν, άρα καθοδηγούμενη! Ο μαστροπός της περιγράφει τα καθέκαστα και πειθόμενη αποφασίζει αμερόληπτα. Εξαντλώντας στο έπακρο την επιείκειά της, με αποφάσεις κατ’ οίκου περιορισμού σε στυγνούς νοικοκυραίους εγκληματίες και με αυστηρές ποινές φυλάκισης σε φτωχοδιάβολους για ασήμαντες παρατυπίες. Η προβληματική στάση επανάληψης ανοχής της, σε ακροδεξιές κατάπτυστες πράξεις πρόκλησης, η εξόφθαλμη παράβλεψη παρανομίας και προσβολής του δίκαιου, ουδόλως την απασχολεί. Οι δίκες σεσημασμένων “επώνυμων” απατεώνων, μετατρέπονται σε κωμικοτραγικές παρωδίες ευτελισμού απόδοσης δικαίου.
Σημαντικές δίκες παραγράφονται με το πέρας νομικού χρόνου και κάποιες αναβάλλονται για αόριστο χρόνο, ικανού να αφαιρέσει την βαρύτητα, τόσο του εγκλήματος, όσο και της ποινής του. Όσο για την αυτεπάγγελτη εισαγγελική παρέμβαση, μάλλον έχει περάσει σε Ολυμπιακό άθλημα τετραετούς τέλεσης.Η εκούσια ανοχή εκπόρνευσης κοινωνίας και θεσμών, ως καθημερινότητα και κανονικότητα. Το αποδεκτό αποτέλεσμα της ασύδοτης νεοφιλελεύθερης μαστροπείας, ως επίσημης και νόμιμης πολιτικής επιλογής.