Toυ Ιωάννη Δαμίγου
Το ένα τραγικό λάθος, επάνω στο άλλο, η μία καταστροφή μετά την άλλη, σε τόσα πολλά επίπεδα, που δεν υπάρχει περιθώριο τουλάχιστον για μια στασιμότητα έστω σε κάποιο. Οι εδώ και πολλά χρόνια διάφορες κυβερνήσεις, διαδέχονται η μια την άλλη με το ίδιο μονομερές πολιτικό σχέδιο, το τόσο μονότονα ακόλουθο τυφλής υποστήριξης δυτικών συμφερόντων, χωρίς μια απαίτηση, προβαλλόμενη για τους τύπους, χωρίς μια συμφέρουσα για τον ελληνικό λαό απλή πρόταση.
Η κατάκοιτη εξωτερική πολιτική χωρίς σημάδια ζωής, παραμένει μάταια σε μηχανική υποστήριξη. Παρατημένη, εγκαταλειμμένη, θυσιάστηκε σπαταλημένη σε συμφέροντα άλλων χωρίς ένα αντάλλαγμα, πνέει τα λοίσθια, εξευτελισμένη για ένα πλάνο πλησίον του πλανητάρχη, για ένα νεύμα, έναν χαιρετισμό ανάγκης ύπαρξης. Τέτοια παγκόσμια υποβάθμιση, αισθητή από τους υπόλοιπους πολιτικούς σε διεθνείς συναντήσεις, τόσο αβάσταχτα προσβλητική συμπεριφορά, που δεν έχει επαναληφθεί ούτε στα χειρότερα χρόνια της χώρας. Ανύπαρκτη η εξωτερική μας πολιτική, υποταγμένη μονομερώς και συρόμενη από την Δύση, τόσο δεδομένη, που περνά απαρατήρητη ως η πλέον σίγουρη, βασιλικότερη ενίοτε αυτή του βασιλέως. Εξόφθαλμα ενάντια των συμφερόντων μας, από την πτώση του φιλέλληνα Άσαντ, την συμμετοχή μας στον κοστοβόρο πόλεμο της Ουκρανίας, έως την αλλαγή στάσης του μέχρι πρόσφατα φιλικά προσκείμενου στην Ελλάδα Χάφταρ. Προσοχή εδώ, με την προτροπή και την άδεια ασφαλώς της Αιγύπτου, με το πρόσφατο γεγονός της Μονής Σινά, με την συμφωνία των θαλάσσιων οικοπέδων της άλλοτε φίλης Λιβύης και τόσων άλλων δυσμενών συνθηκών για την χώρα μας. Απομάκρυνση από συμμάχους, αποστάσεις από φίλα προσκείμενες κοινών συμφερόντων χώρες, κοντολογίς πλήρης απομόνωση που παραδόξως προσδίδαμε στην γείτονα Τουρκία, που σε αντίθεση με την χώρα μας, βρίσκεται παντού ενεργή, ασκώντας συμφέρουσα διπλωματία. Βέβαια, εκτός της διπλωματικής μας απουσίας στα δρώμενα της Ανατολής, λείπουμε εκκωφαντικά και σε αυτά που συμβαίνουν στον άμεσο χώρο μας, τα Βαλκάνια. Αυτές και άλλες πολλές εγκληματικές απουσίες, κυριολεκτικά δεν μας έχουν καταστήσει καν ουραγούς. Δεδομένοι και ανύπαρκτοι, κουρασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι διπλωμάτες, χωρίς γνώσεις της περιοχής, της ιστορίας ακόμα και της γλώσσας, κτυπούν απλώς κάρτα παρουσίας. Υπογράφουν κάποιο μνημόνιο συνεργασίας τύποις και απομακρύνονται έχοντας επιτελέσει δήθεν το έργο τους. Ανίκανοι να διακρίνουν σε βάθος χρόνου, χωρίς εμπειρογνώμονες, χωρίς ικανότητα πολυμέρειας διπλωματίας, δεδομένοι χωρίς γνώμη ειδικών, αδρανούν ανίκανοι.
Αντιπολίτευση για να προγγίξει δεν υπάρχει ως γνωστόν, αλλά δεν υπάρχουν ούτε δημοσιογράφοι επί των διπλωματικών δρώμενων, να γράψουν κάτι, να σχολιάσουν αυτά τα διπλωματικά χάλια, ν’ αρθρογραφήσουν προκαλώντας έστω την αντίδραση του υπουργού εξωτερικών, αν υπάρχει. Να του ζητήσουν απαντήσεις, να του επιμερίσουν ευθύνες ακόμα, να απαιτήσουν εξηγήσεις για το ανεπανάληπτο διπλωματικό κατάντημα της χώρας. Φευ! Μα αυτοί είναι ικανοί, μόνο για να περιγράφουν συζητήσεις πολιτικών απατεώνων, περί γιδότοπων και αναλογικών παράνομων ευρωπαϊκών επιδοτήσεων ζώων. Άλλωστε η εξωτερική διπλωματία, εξαντλείται στα ανάλογα πρότυπα εκτροφής προβάτων.