Του Χάρη Τσιόκα
Επισπεύδουσα ανάγκη οι πρωτοβουλίες ανασύνθεσης του προοδευτικού χώρου.
Στην τελική ευθεία των ευρωεκλογών αλλά και για την επόμενη μέρα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε κάτι:
Τα κόμματα διαμαρτυρίας τέλειωσαν. Οφείλουμε να παράξουμε πολιτική!
Με δεδομένο ότι το 70% των αποφάσεων της ΕΕ μας αφορούν, στην πολιτικής αντιπαράθεση θα έπρεπε να κυριαρχεί ο ανταγωνισμός προτάσεων για την Ευρώπη και το ρόλο της Ελλάδας που θελουμε. Άρα τα κόμματα οφείλουν να ξεκαθαρίσουν «με ποιούς και για ποιούς».
Κι όμως, στην ατζέντα κυριαρχεί μια αντιπαράθεση «μεταπολιτικής», μικροκομματικής περιχαράκωσης ποσοστών και στην καλύτερη περίπτωση επιχειρημάτων αποδόμησης και όχι εναλλακτικού δρόμου.
Το υψηλό ποσοστό των αναποφάσιστων στα δημοσκοπικά ευρήματα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου. Ο πολίτης δεν αισθάνεται την πολιτική και κατ’ επέκταση δεν αναγνωρίζει το «κόμμα – εργαλείο» που θα του δώσει ασφάλεια σ έναν εναλλακτικό δρόμο διακυβέρνησης. Συμπεριλαμβάνει έτσι, στις επιλογές του, την ιδιώτευση και την «προσωπική» διαχείριση των προβλημάτων , με ό,τι αυτό συνεπάγεται στη χειραγώγηση της ζωής του…
Ζητούμενο με αφορμή τις Ευρωεκλογές είναι η κοινωνική αντιπολίτευση να συναντηθεί με εναλλακτική πολιτική πρόταση διακυβέρνησης. Κι αυτό με τη σειρά του προϋποθέτει πολιτική ατζέντα προγραμματικής αντιπαράθεσης με διακριτή την κοινωνική Συμμαχία που έχει λόγους να συμπορευθεί σ αυτο το εγχείρημα.
Στις καταιγιστικές γεωπολιτικές ανακατατάξεις, τις τεχνολογικές, επιστημονικές κατακτησεις και τις αλλαγές που επιφέρουν οι εξελίξεις αυτές στο ρόλο των χωρών, στις δυνάμεις της παραγωγής και της εργασίας , κρίσιμο θεμα γίνεται με ποιους και για ποιους μπορεί να αρθρωθεί ένα αξιόπιστο σχέδιο αλλαγης του κοινωνικού και παραγωγικου μοντέλου.
Όσο κι αν συγκεκριμένα κέντρα προσπαθούν να επιβάλλουν την επικοινωνιακή ατζέντα του life style και την προσωπικού χαρακτήρα αντιπαράθεση που παραπέμπει στην ακίνδυνη για το σύστημα μεταπολιτική, επανέρχεται με βάση την κοινωνική αποχή το θέμα του ρόλου της πολιτικης.
Αν δηλαδή υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται με αξιόπιστο τρόπο για να επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο της και απο εργαλείο κερδοσκοπίας μόνο για τους λίγους να ξαναγίνει όχημα επιλυσης κοινωνικών αναγκών κι ευημερίας.
Στη χώρα μας σε όλη τη διάρκεια της μεταπολιτευτικής περιόδου μέχρι και πρόσφατα στο πολιτικό σκηνικό υπήρχε η δυνατότητα αντιπαράθεσης εναλλακτικών προγραμμάτων διακυβέρνησης και τούτο παρείχε την δυνατότητα στους πολίτες να διαμορφώνουν με την ψήφο τους κυβερνητικές πλειοψηφίες για θέματα οπως είναι ο ρόλος του κράτους, το παραγωγικο και κοινωνικό μοντέλο, η πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία για την άρση των ανισοτήτων , την πράσινη μεταβαση κτλ. Αλλά και να διαμορφώνονται κοινωνικοπολιτικές πλειοψηφίες, όχι απλά διαμαρτυρίας, αλλά ελέγχου της εξουσίας.
Στις μέρες μας οι ραγδαίες αλλαγές επαναπροσδιορίζουν και τον ρόλο και την αποστολή των κομμάτων.
Στο νέο περιβάλλον, η ΝΔ χωρίς να αλλοιώνει τον ακραία νεοφιλελεύθερο οικονομικό της προσανατολισμό που εκχωρεί τα πάντα στην κερδοσκοπία επέσπευσε την ενισχυση του τεχνοκρατικού της χαρακτήρα με αμφίπλευρη διεύρυνση προκειμένου γρήγορα να αξιοποιήσει τα νέα δεδομένα.
Για λόγους όχι μόνο αρχών και αξιών αλλά και ως αναγκη ενίσχυσης της πραγματικής δημοκρατίας γίνεται κοινωνική και παραγωγική αναγκη και ο προοδευτικός χώρος να αποτελέσει όχημα εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Ο κίνδυνος της μετάλλαξης του Ελληνικού συστήματος σε αντίγραφο συστημικών πολιτικών μοντέλων τύπου ΗΠΑ, Γαλλίας, Ολανδιας κτλ όπου δεν αναμετρώνται εναλλακτικές πολιτικές διακυβέρνησης αλλά καλύτεροι ή χειρότεροι διαχειριστές απογοητεύει τους πολίτες ,τους οδηγεί στην αποχή.
Είναι πια σαφές ότι δεν έλκουν την κοινωνική αντιπολίτευση τα κόμματα διαμαρτυρίας.
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο παραμονές των Ευρωεκλογών καθίσταται ανάγκη όλων των κομμάτων του προοδευτικού τόξου να ανταγωνισθούν με προγραμματικές προτάσεις μονομέτωπου αντινεοφιλελεύθερου αγώνα κρατώντας ανοιχτό το δρόμο της προοδευτικής διακυβέρνησης με προγραμματική και πολιτική ενότητα.
Τα δεδομένα άλλαξαν! Στο νέο περιβάλλον πρέπει να ανοίξει ο προοδευτικός δρόμος ώστε η χώρα να καταστεί γέφυρα φιλίας και ανάπτυξης στην περιοχή και την Ευρώπη για να εφαρμοστούν προγράμματα άρσης των ανισοτήτων, πρόσβασης στα κοινά αγαθά και πολύ περισσότερο η παραγωγική βάση να μην αποκλεισθεί απο την πράσινη μετάβαση και τις τεχνολογίες.
Με διακριτή πλέον την κοινωνικη αντιπολίτευση ο τελευταίος μήνας της προεκλογικής περιόδου μπορεί και πρέπει να γίνει μήνυμα της νέας αρχής που θα ξεπερνά τις μικροκομματικές περιχαρακώσεις για ποσοστά που οδηγούν σε κόμματα διαμαρτυρίας ή σε συστημικά συμπληρώματα όπως μεταλλάχθηκε η δεξιά σοσιαλδημοκρατία με νεοφιλελελευθερες ή οικουμενικές συγκυβερνήσεις !
Η θετική ανταπόκριση που βρήκαν εκδηλώσεις για τη διαμόρφωση «εναλλακτικών μετώπων δημοκρατίας απο τα κάτω» μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν κίνητρο αφετηρίας των ευρωεκλογών στις ηγεσίες των προοδευτικών κομμάτων για συμπόρευση με την κοινωνική αγωνία και ανάγκη!
Οι Ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πεδίο κοινωνικοπολιτικής προοδευτικής ανασυνθεσης για ένα πολιτικό σκηνικό που θα επαναφερει τον προοδευτικο χώρο σε τροχιά κυβερνησιμότητας και θα ενισχύει τις διεργασίες για την επίσπευση πρωτοβουλιών ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης με ενιαία αμυντική εξωτερική πολιτικη και κοινωνικοοικονομική συνοχή.
*Πρώην βουλευτής -Μέλος ΚΕ Σύριζα ΠΣ