Του Νίκου Γαλάτη
Aπό καιρό ο Ευάγγελος Αντώναρος είχε προαναγγείλει “νέες πολιτικές πρωτοβουλίες”- απαντώντας σε συνέντευξη του του πρώην πρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά που είπε ότι δεν υπάρχει χώρος δεξιά της ΝΔ για νέο κόμμα. “Έχει δίκιο: Εκεί που την οδήγησε όλο και πιο δεξιά γκρεμίζοντας την στον ιστορικό πάτο του 18,85 % (Μάιος 2012) τέτοια περιθώρια όντως δεν υπάρχουν’ είχε γράψει.
“Αντίθετα: Ακολουθώντας την τακτική Σαμαρά η σημερινή ηγεσία αφήνει τεράστια κενά για ΝΕΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ στο κοινωνικά ευαίσθητο κεντρωο πολιτικό χώρο. Κενά που δεν μπορούν βέβαια να καλύψουν ούτε άστεγοι του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ, ούτε απολειφάδια διαφόρων…δράσεων, ούτε κάποιοι άκαπνοι φεντεραλιστές, ούτε πολιτικά αδαείς ελιτιστές και κολλεγιόπαιδες. Γιατί είμαστε πολλοί. Και γινόμαστε κάθε μέρα όλο και πιο πολλοί. Χωρίς να μπορεί κανείς να μας σταματήσει.»
Φαίνεται ότι είναι στα σκαριά είναι νέο κεντροδεξιό κόμμα, το οποίο σύντομα φαίνεται ότι θα ανακοινωθεί κι επίσημα, όπως αποκάλυψε ο ίδιος στην εκπομπή «Η Επόμενη Μέρα» στην ΕΡΤ1. “Το κόμμα θα καλύπτει ιδεολογικά τον χώρο του κοινωνικού κέντρου και της κεντροδεξιάς και επ΄ ουδενί θα έχει σχέση με τον πολιτικό χώρο που βρίσκεται δεξιότερα της Ν.Δ” είπε ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος συνομιλεί τακτικά με βουλευτές της Ν.Δ και πρώην υπουργούς, όπως η Κατερίνα Παπακώστα που ίδρυσε πρόσφατα την πολιτική κίνηση Ν.Ε.Ο (Νέα Ελληνική Ορμή) και συναντήθηκε με τον Πάνο Καμμένο.
“Δεν μπορώ να έχω καμία σχέση με όλα αυτά τα στελέχη που λένε. Τι σχέση έχω εγώ με τον Καρατζαφέρη, ή τον Βελόπουλο; Έχω ακούσει τα πιο απίθανα πράγματα, σχετικά με τις παρεμβάσεις μου. Μέχρι κι ότι είμαι “όψιμος Συριζαίος”. Εγώ σέβομαι κάθε άνθρωπο που ανήκει σ’ ένα κόμμα κι ο καθένας έχει το δικαίωμα να ανήκει όπου θέλει. Αλλά, εγώ ανήκω εδώ και 40 χρόνια στη ΝΔ. Στην κεντροδεξιά παράταξη».
Βέβαια οι δηλώσεις του Ευ. Αντώναρου γίνονται αινιγματικές όπως αυτή που έκανε πρόσφατα πως “η πολιτική γίνεται και με άλλα μέσα και με άλλους τρόπους. Και καλό είναι να καταλάβουμε, πως πολλές από τις παλιές μεθόδους, πρέπει να τις πούμε αντίο”. Στη τελευταία ανάρτηση του ανάρτηση γίνεται πιο αινιγματικός:
“Ημουνα χθες με ένα καλό φίλο -με μεγάλη διαδρομή στη κεντροδεξιά παράταξη – σε πολυσύχναστο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας…Πολύς κόσμος στα καφέ απολάμβανε τον καλό καιρό με τη παρέα του. Περπατάγαμε στη μέση του δρόμου -πεζόδρομος — και συζητάγαμε. Αρκετοί μας χαιρετούσαν φιλικά, οι περισσότεροι χωρίς να τους ξέρω προσωπικά. Κάποιοι σηκώθηκαν κι ήρθαν προς το μέρος μου να μου μιλήσουν. Κοντοσταθήκαμε πολλές φορές. “Συνέχισε. Μια χαρά τα λες”, μου είπε ένας τριαντάρης. Δυο μεσόκοποι άνδρες προσφέρθηκαν να κεράσουν καφέ. Θα έσφιξα σαράντα με σαράντα πέντε χέρια σε μια διαδρομή διακοσίων μέτρων. Δεν κρύβω ότι δυο τρεις με αποδοκίμασαν. “Τι θέλεις κι ανακατεύεσαι”, μου φώναξε κάποιος. Ήταν στη μειοψηφία. Αλλά κοντοστάθηκα και τον άκουσα.
Την ώρα που φθάσαμε στο προορισμό μας ο φίλος μου, παλιά καραβάνα της πολιτικής, γύρισε και μου είπε. “Φαντάσου να είχες κάνει αυτή την σκληρή κριτική το 2003, με πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλή, ένα χρόνο πριν τις εκλογές. Θα μας είχαν πάρει εδώ, στον ίδιο δρόμο, με τις ντομάτες…” Τον κοίταξα. Κι εκείνος συνέχισε: “Ενώ τώρα…ναι τώρα σου σφίγγουν το χέρι.” Είχε δίκιο. Τεράστια διαφορά. Ο κόσμος ξέρει και κρίνει.
Είμαστε εδώ. Είμαστε παντού. Είμαστε πολλοί. Είμαστε όλο και πιο πολλοί”.