Του Ιωάννη Δαμίγου
Η μοναδική ικανότητα της μετατροπής της τραγωδίας σε αστειότητα, αποτελεί πλέον εθνική κατάκτηση. Όλη αυτή η παιδαριώδης αντιμετώπιση, η ερασιτεχνική συμπεριφορά απέναντι σε σοβαρότατα προβλήματα, που επαναλαμβάνονται σαδιστικά, τον μόνο σκοπό που εξυπηρετούν είναι η απαξίωση της λογικής και η απογοήτευση της ύπαρξης ελπίδας. Δογματική η αρχή της ανοησίας και πεισματική η εμμονή σε αυτήν.
Οτιδήποτε άλλο που αμφισβητεί την παράνοια ως εφαρμογή, απορρίπτεται πριν καν εκφραστεί, εφόσον αδυνατεί να υπάρξει η όποια αντίδραση. Είναι ενδεικτική η τρομακτική αδιαφορία σε ότι επικρατεί και ότι συμβαίνει, σε τυχαία ροή, τέτοια που μοιάζει σε πείραμα ανεύρεσης ορίων ηλιθιότητας.
Η αισχροκέρδεια είναι αποτέλεσμα του πολέμου, η άνοδος των τιμών ήρθε από έξω, η κλιματική κρίση είναι υπεύθυνη για τις πυρκαγιές, τις αναζωπυρώσεις.
Ο στρατηγός άνεμος “παραμέρισε” και αυτός με την σειρά του, δίνοντας χώρο στην ανίκανη άπνοια, μα πάλι η φωτιά θεριεύει κι ας φέραμε μισθοφόρους αλλοδαπούς πυροσβέστες. Ήρθαν με drones και τεχνολογία τάχα, να προσβάλλουν τον κ. Πιερακάκη, που ψάχνουν οι Κινέζοι να απαγάγουν για όφελος των γνώσεων που κατέχει. Πίσω!
Με ήρωες πυροσβέστες πόλεων, αντί για δασοπυροσβέστες, με τον Αίαντα να αντιμετωπίζει τα δένδρα σαν διαδηλωτές που πετούν μολότωφ, αντί πυροσβεστικού σύγχρονου οχήματος. Με αστυνόμους να χτυπούν πυρομανείς θαρρείς, σε αντιρατσιστική συγκέντρωση ξεχασμένοι. Και αερόπλανα απ’ έξω έρχονται, μια και τα υπάρχοντα δικά μας, θα τα εκποιήσει ο οίκος Sothebys σε τιμές αντίκας για συλλέκτες.
Η χώρα “εγώ τ’ ανάβω κείνο σβήνει”, σε καλοκαιρινό πανηγύρι ασυδοσίας, σε δύσβατες και αχαρτογράφητες περιοχές του μυαλού.
Θάλαττα θάλαττα, το σύνορο της κατάσβεσης, θα αναφωνήσωμεν ως νέοι Μύριοι, αντικρίζοντας συγκινημένοι την λύση, την μια.
Η αλληλεγγύη και ο εθελοντισμός, δεν ενδείκνυνται σε τόσο σοβαρές εθνικές καταστάσεις ολέθρου, για να είμαστε όσο γίνεται σοβαροί. Η επαγγελματική αντιμετώπιση και μόνο, με πρόνοια, σχέδιο και σύγχρονα μέσα, προσφέρουν αποτέλεσμα. Ελλείψει αυτών, θα επιδεικνύουμε μονίμως την γελοιότητα του σοβαρού.
Και μια κακία: Ο ένας δεν έβαλε γραβάτα και ο άλλος δεν ξυρίζεται. Ορατότης μηδέν, σοβαρότητα πυρπολημένη. Στην καπνισμένη χώρα, έχουμε “μαυρίσει” ,,, επικίνδυνα όλοι.