Του Τάκη Ψαρίδη
Λόγω επαγγελματικής διαστροφής άντεξα και διάβασα το βιβλίο του Στέφανου Ντε Γκρές και επισημαίνω ότι μάλλον δεν καταλάβαμε καλά.
Ναι μεν, όπως λένε όλοι, πρόκειται για ένα «Άρλεκιν» που καμία σχέση δεν έχει με την πολιτική και οι αναφορές σε πολιτικά πρόσωπα είναι κουτσομπολίστικες και χιλιοειπωμένες…
Ναι μεν αποτελεί ένα μνημείο αυτοαναφορικότητας ενός ατόμου που από μωρό ήθελε να γίνει πρωθυπουργός και δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον θαυμάζουν ως τον μόνο αληθινό και αυθεντικό «πολιτικό», που έχει τη δύναμη να αποκαλύπτει ακόμα και τις σχέσεις του με την κοκαΐνη…(!)
Όμως, αυτό που δεν καταλάβαμε καλά είναι το εξής. Ο Στέφανος δεν ζητά για τον εαυτόν του μια «δεύτερη ευκαιρία». Σε όλους εμάς δίνει μια «δεύτερη ευκαιρία», στους ψηφοφόρους, στο λαό και στη χώρα για να σωθούμε από τις αμαρτίες μας.
Την πρώτη μάς την έδωσε ως πρόεδρος του Σύριζα αλλά δεν το άφησαν γιατί τον πολέμησαν οι «υπονομευτές» και ο Τσίπρας. Τώρα μας δίνει μια «δεύτερη ευκαιρία» με το κόμμα του και με ακόμα πιο άξιους «ακολούθους», όπως η αφρόκρεμα της πολιτικής ζωής του τόπου που τον τίμησε στην παρουσίαση…
Η Δήμητρα Λιάνη, ο Δημοσθένης Βεργής, η Σοφία Βόσσου, δίπλα στον μπαρουτοκαπνισμένο αριστερό Αντώναρο, την εν πολλαίς …περιπεσούσα Τζάκρη και την Ραλλία Χρηστίδου.
Το μόνο που απομένει για να μπορέσει να μας σώσει είναι να τον αφήσουν οι νέοι «υπονομευτές» του που αυτή τη φορά, αν δεν βρεθούν άλλοι, είναι το σύστημα που τον πολεμάει λυσσωδώς, καθώς τα κανάλια τον έχουν βάλει σε καραντίνα και δεν λένε κουβέντα γιαυτόν και το κόμμα του.
Στο μεταξύ είναι εμφανής στο βιβλίο και ο φόβος της εγκατάλειψης πως κάποια στιγμή θα του απομείνει μόνο ο προστάτης του Όσιος Δαυίδ.
Ο γνωστός στιχουργός, αφού τον ύμνησε με τα πιο καυτά στιχάκια, «την έκανε» ως υπεράνω κριτής των πάντων, όπως έκανε και με τον προηγούμενο λατρεμένο του και νυν «υπονομευτή» του Στέφανου, ενώ o πιο φανατικός υποστηρικτής του και υβριστής των «πραξικοπηματιών», ο Π. Παππάς και άλλοι πονηροί «αριστεροί», τώρα προσεύχονται στον πράσινο ήλιο του Πασόκ…