Του Νίκου Λακόπουλου
Η εκδρομή στις Σπέτσες όπου ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φιλοξένησε στο σπίτι του την κοινοβουλευτική “του” ομάδα μπορεί να ήταν και ιστορική αφού έδειξε πως το κόμμα που κυβέρνησε τη χώρα δεν υπάρχει πλέον: ένα άλλο μικρό κόμμα χωρίς ταυτότητα έχει απομείνει στη θέση του με αβέβαιο μέλλον.
Η τριήμερη συζήτηση αναζητώντας ένα σχέδιο για το “ελληνικό όνειρο” ήταν ένα αναμάσημα παλιών θέσεων με κοινοτοπίες και βαρεμάρα “για την ευημερία της ελληνικής κοινωνίας, για καλύτερο εισόδημα, καλύτερες δουλειές, καλύτερο περιβάλλον, καλύτερη παιδιά, καλύτερη υγεία» όπως δήλωσε ο πρόεδρος της ΚΟ Σωκράτης Φάμελλος που τραγούδησε κιόλας στο περιθώριο της εκδρομής.
Φαίνεται πως “χρειαζόμαστε τη βιώσιμη ανάπτυξη με κοινωνική δικαιοσύνη και μια δημοκρατική δίκαιη κοινωνία», αλλά το ερώτημα είναι αν αυτό το κόμμα -με αυτή την ηγετική ομάδα και αυτόν τον πρόεδρο μπορεί να υπερασπιστεί μια πρόταση “για μια ισχυρή πολιτεία και ένα ισχυρό κράτος δικαίου”.
Πιθανόν η λύση μπορεί να είναι η πρόταση του Παύλου Πολάκη -με ηγετική θέση σ΄αυτή την ομάδα- υπέρ της κρατικοποίησης μίας συστημικής τράπεζας ή η «ενοποίησης προανάκρισης και κυρίας ανάκρισης και μία μόνο αναβολή στις υποθέσεις δημοσίου συμφέροντος». Το σχέδιο πάντως για το “ελληνικό όνειρο” δεν υπήρξε στις Σπέτσες.
Η τελευταία αναμνηστική φωτογραφία
Το κόμμα που κάποτε είχε 145 βουλευτές και πήρε στις τελευταίες εκλογές 47 έδρες έχει πια 36 βουλευτές και στις επόμενες θα περιοριστεί -αν υπάρχει σε καμμιά εικοσαριά βουλευτές όπως ο Παύλος Πολάκης, ο Νίκος Παππάς, η Ρένα Δούρου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να μεγαλώσει και δεν έχει προοπτική εξουσίας, αλλά εξακολουθούν να τον υποστηρίζουν ψηφοφόροι που μπορεί να του δώσουν ένα ποσοστό γύρω στο 13% με πορεία προς ένα μονοψήφιο ποσοστό.
Το 19,5% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ κατευθύνεται προς την αδιευκρίνιστη ψήφο, το 5,8% προς το ΠΑΣΟΚ, το 4,6% προς το ΚΚΕ, το 4% προς το ΜέΡΑ25, και το 3,5% προ την Πλεύση Ελευθερίας. Πρόκειται για ένα φαινόμενο πολιτικής προσφυγιάς που πρέπει να αθροιστεί σε αυτό που συνέβη στις τελευταίες εκλογές όταν ένα κόμμα που φαινόταν να έχει ως βάση το 31,5% που πήρε στις εκλογές του 2019 έχασε στις εκλογές του Μαϊου περίπου εξακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους κι από την νίκη του το 2015 ένα εκατομμύριο τρακόσιες χιλιάδες ψηφοφόρους.
Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί στις ευρωεκλογές -και μετά από αυτές αν- το κόμμα αντί δια διψήφιο νούμερο πάνω από 20% -που μπορεί να εκληφθεί ως αναγέννηση- εμφανίσει στις κάλπες μονοψήφιο ποσοστό.
Τελικά αυτό το κόμμα που πήρε ο Αλέξης Τσίπρας από 4% και το οδήγησε στο 36% υπήρξε ως άθροισμα τάσεων από την Αριστερά ως την Δεξιά των υπολλειμάτων του κόμματος του Πάνου Καμμένου χάρη στον ίδιο τον ηγέτη του και την προοπτική της κυβέρνησης ως συγκολλητικές ουσίες.
Ο Αλέξης Τσίπρας παραμέρισε και η προοπτική της κυβέρνησης όχι μόνο δεν υπάρχει -με την δημοτικότητα του Στέφανου Κασσελάκη να είναι χαμηλή, αλλά η θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει χαθεί.
Όλοι μαζί ενωμένοι μέχρι την τελική ήττα
Το έργο “Ο Κασσελάκης θα νικήσει τον Μητσοτάκη και θα γίνει Πρωθυπουργός” δεν κόβει εισιτήρια. “Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Κάθε μέρα που περνά τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Το κόμμα έγινε το ανέκδοτο της ελληνικής κοινωνίας” έχει γράψει από καιρό ο Νίκος Μαραντζίδης.
“Το μεγάλο μέρος του στελεχιακού δυναμικού του βιώνει ντροπή, εξευτελισμό και βρίσκεται σε ψυχολογία αποστράτευσης. Κάθε μέρα αποχωρούν δεκάδες μέλη. Χιλιάδες ψηφοφόροι χάνονται”.
Η συνάντηση στις Σπέτσες μπορεί να ήταν και ιστορική, όπως δήλωσε η Δώρα Τζάκρη. Είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε αυτή την κοινοβουλευτική ομάδα -από την φωτογραφία της οποίας λείπει ο Αλέξης Τσίπρας.
Το κόμμα του Κασσελάκη με μια κοινοβουλευτική ομάδα ετερόκλητη χωρίς ηγετικές προσωπικότητες και χωρίς ταυτότητα μοιάζει πολύ με το ‘Ποτάμι” του Σταύρου Θεοδωράκη, αλλά σε πιο “αριστερή” μορφή αφού ο αρχηγός του -με βασικό ήρωα τον Μπάτμαν, όπως δήλωσε- φαίνεται πως είναι και πολύ… αριστερός με αναφορές στον Άρη Βελουχιώτη και στον Τσε Γκεβάρα!
Βενσερέμος, δηλαδή. Όλοι μαζί ενωμένοι μέχρι την τελική ήττα.