Του Ιωάννη Δαμίγου
Η εικόνα της Ευρώπης, εδώ και αρκετά χρόνια κομματιασμένη χωρίς ταυτότητα, βρίσκεται συνεχώς σε φθίνουσα πορεία. Η ανικανότητα μιας σταθερής και με προοπτική αύξησης οικονομίας της, παρουσιάζει πια την πραγματική οριακή της κατάσταση. Η μη ρεαλιστική αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της, με αποκλειστική ευθύνη των μονοδιάστατων και συρόμενων από τρίτους κοντόφθαλμων ασκήσεων πολιτικής ηγεσίας της μέσω της ΕΕ, γίνεται το πεδίο σκληρών αντιπαραθέσεων και πάλι.
Μετά την ευμάρεια των αποικιακών της κατακτήσεων λόγο της άμεσης εκμετάλλευσής των, ξεμένει χωρίς τις αναγκαίες πρώτες ύλες.Αποτέλεσμα αυτών των ελλείψεων αλλά και της μη μακροπρόθεσμης άσκησης ενωτικής άρα πιο υγειούς πολιτικής, ήταν και παραμένει η πρόσκαιρη προσκόλληση σε ευκαιριακές συνεργασίες, με το κάθε κράτος να ασκεί την δική του οικονομική ανισόρροπη προσαρμογή.
Η ασθμαίνουσα πια “ατμομηχανή” της Ευρώπης, Γερμανία αντιμετωπίζει λογικά τα μεγαλύτερα και άμεσα προβλήματα, ακριβώς λόγο της αλλοπρόσαλλης, αυταρχικής οικονομικής συμπεριφοράς, ηγεμονικής και ατομικής πολιτικής της. Οι υπόλοιποι Ευρωπαϊκοί λαοί ακολουθούν και αυτοί με τις δικές τους μικροπολιτικές, τον απομονωμένο δρόμο του αδύναμου ατομικισμού. Και όλοι μαζί ξεχνούν ή θυμούνται τα Ευρωπαϊκά σύνορά τους, ανάλογα των πρόσκαιρων θιγμένων συμφερόντων, “ενωμένοι” τάχα, όπως τώρα και αδιάφοροι έως και πρωταγωνιστές δεινών (Γιουγκοσλαβία) εχθές!
Το Αμερικάνικο ένδυμά της έχει γεμίσει με μπαλώματα και ήδη την στενεύει από τα “κιλά” που πήρε λόγο κακής διατροφής της. Οι Ηνωμένες πολιτείες ξεμένοντας από οικονομικές δυνάμεις (τα “χαρτιά” της τα κατέχει η Κίνα), δεν μπορούν να επιβάλουν πια τόσο εύκολα δικτατορίες, εμφύλιους και στρατιωτικές επεμβάσεις και με όποιο τίμημα θα επιμείνουν στην περαιτέρω προσάρτηση της αδύναμης για αντίσταση Ευρώπης.
Η Κίνα σε συνεργασία με την Ρωσία, πιθανό να έχει τον πρώτο λόγο για συνύπαρξη με τις νέες δυνάμεις, όπως Ινδία και άλλες, αλλάζοντας τις μέχρι τώρα γνωστές ισορροπίες δυνάμεων. Επειδή φαντάζει ακόμα πιο αδύνατη μια Ευρωπαϊκή πραγματική Ένωση, έρχονται αν δεν έχουν φθάσει ήδη, πολύ σκοτεινές προοπτικές για την Γηραιά Ήπειρο, που γνώση δεν απέκτησε (η Γερμανία επανεξοπλίζεται).
Οι τραπεζικοί υπάλληλοι, “τοποθετημένοι” σε θέσεις ηγεσίας, η χειρότερη αποτυχημένη συνταγή. Η Ευρώπη, αλλιώτικη πια, ψάχνει ράφτη για νέα “φορεσιά” εξάρτησης, ίσως και πιο “κακόβουλης” ακόμα.