Του Κώστα Αργυρού

Είναι σίγουρο ότι η Ιστορία θα είναι πολύ πιο δίκαιη με τον Αλέξη Τσίπρα από ό,τι με κάποιους τρέχοντες «δημοσιολογούντες».

Η χθεσινή δήλωση του Αλέξη Τσίπρα στο Ζάππειο ήταν πάνω από όλα μια υπενθύμιση. Η Αριστερά έχει στο γονιδίωμά της αξίες όπως η συλλογικότητα, η υπευθυνότητα, η αλληλεγγύη, η κοινωνική ευαισθησία. Η απόφαση, όσο οδυνηρή και αν είναι, από αυτές τις αξίες εκπορεύεται και υπαγορεύεται. Όσοι βιάστηκαν να αρχίσουν τα μοιρολόγια ή τις δηλώσεις αποχώρησης μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσβάλλουν, πέρα από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, και αυτές τις αξίες.

Η απόφαση πάρθηκε αυτόβουλα. Χωρίς ραδιουργίες και πισώπλατα μαχαιρώματα που γνωρίζουμε από άλλα κόμματα. Αυτή είναι η διαφορά μας. Η χυδαιότητα των λόγων του Κυριάκου Μητσοτάκη ακόμα και αυτή την ιστορική ημέρα έκανε ακόμα πιο εκκωφαντικό το χάσμα ήθους και αξιοπρέπειας που χωρίζει δύο διαφορετικούς κόσμους.

Ο ένας έχει ταυτίσει τη χώρα και την παράταξη με το άτομό του και την «οικογένεια». Ο άλλος μας υπενθυμίζει ότι η υπόθεση της Αριστεράς είναι πάνω από πρόσωπα και προσωπικότητες, όσο δημοφιλείς και χαρισματικές και αν είναι αυτές.

Είναι σίγουρο ότι η Ιστορία θα είναι πολύ πιο δίκαιη με τον Αλέξη Τσίπρα από ό,τι με κάποιους τρέχοντες «δημοσιολογούντες». Όχι μόνο επειδή υπήρξαν στιγμές που με βαθιά αίσθηση ευθύνης αποφάσισε έχοντας στις πλάτες του το βάρος της τύχης ενός ολόκληρου λαού.

Αλλά και γιατί κατανοεί ότι το «νέο κύμα» στην ελληνική κοινωνία απαιτεί νέες προσεγγίσεις, νέες μεθόδους, νέα πρόσωπα. Δεν είναι μόνο δική του ευθύνη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε μια τετραετία έχασε τη μισή του δύναμη, δίνοντας τη δυνατότητα στον βασικό του αντίπαλο να κοκορεύεται για την παντοδυναμία του. Η ευθύνη είναι συλλογική. Όπως και για το γεγονός ότι στη νέα Βουλή κόμματα που κινούνται στο δεξιότερο άκρο συγκεντρώνουν όλα μαζί ποσοστό σχεδόν ίσο με του ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σαφές ότι οι σεισμικές αυτές μετακινήσεις δεν μπορούν να απαντηθούν με ημίμετρα και αναβολές. Απαιτούνται άμεσες και γενναίες αντιδράσεις. Αυτό είναι το σήμα που έστειλε χθες ο Αλέξης Τσίπρας μαζί με μια υπόσχεση. Μπορεί να παραμερίζει, αλλά δεν συνταξιοδοτείται πολιτικά. Γνωρίζει τον ρόλο του ως εγγυητή για το πέρασμα με ενότητα στην επόμενη μέρα και τη σημασία της στήριξής του στη νέα ηγεσία. Έτσι θα περάσει στην Ιστορία ως κάτι πολύ σπουδαιότερο από πρόεδρος ενός κόμματος επί μιάμιση δεκαετία. Ως ένας ηγέτης της Αριστεράς.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΓΗ