Του Ιωάννη Δαμίγου
Το μεγάλο κενό της απουσίας συνείδησης της κοινωνίας μας, αδυνατεί να πληρωθεί με αλληλέγγυες πράξεις. Στις τεράστιες και ποικίλες ανάγκες των πληγέντων, που σαφώς προέκυψαν από το ανύπαρκτο πάντα κράτος κλεπταποδόχων, δεν μπορεί να ανταποκριθεί ως τέτοιο. Η έκταση της καταστροφής, με απροσδιόριστες χρονικές ενέργειες επούλωσης, πέραν αυτών που χρήζουν άμεσης λύσης, είναι αδύνατον να αντιμετωπισθεί, μόνο και μόνο από την βασική έλλειψη σχεδίου. Για να μην αναφερθώ στην άγνωστη έννοια της πρόνοιας.
Μοιραία και για πολλοστή φορά, όλα έχουν αφεθεί στην θεά τύχη, που οι τρεις όροι συνάντησής της, πίστευαν στην αρχαία Ελλάδα, ήταν: Να μένουμε πιστοί στα όνειρά μας, να μην επιτρέπουμε ποτέ να μας εγκαταλείψει η καλή διάθεση και να μην ξεχνάμε να είμαστε ευγνώμονες. Αιώνες, μα ιδιαίτερα εδώ και πολλά χρόνια οι κανόνες έχουν καταστρατηγηθεί, τόσο από ηγεσίες, όσο και από την ίδια την κοινωνία.Όποια τύχη και αν είχαμε, αυτή μας εγκατέλειψε.
Ο κορεσμός στην ασυδοσία, το χαοτικό κενό της αμάθειας και η αγένεια της σκέψης, ζητούν, όπως και οι αρχαίοι θεοί, έτσι και οι σύγχρονοι του ωμού καπιταλισμού, θυσίες εξευμενισμού. Ανθρωποθυσίες, στους βωμούς του υπερκέρδους, στην επιτηδευμένη ανάγκη κατανάλωσης της ύλης, στην μάταιη επίδειξη αγοραίου εντυπωσιασμού. Αυτό που απομένει, καθώς δείχνουν τα απανωτά δραματικά συμβάντα ολέθρου, είναι τα αίτια ακόρεστων ενστίκτων ανθρώπινης απληστίας.
Σκόπιμα θαρρώ και έργα των ψυχικά άρρωστων δούλων του χάρτινου χρήματος, της πιο απατηλής «εφεύρεσης» αυτής του τραπεζικού συστήματος γέννεσης αριθμών χρέους, τιθάσευσης των πολλών ανόητων. Ο Κέρβερος με τα τρία κεφάλια, κοιτάζοντας στο παρελθόν, στο σήμερα και στο αύριο, που ελέγχει τον χώρο των τιμαλφών, είναι ο υιός της Έχιδνας, της μητέρας των τεράτων, του φασισμού, που δελέαζε με την ομορφιά της και μετά τρεφόταν με ωμό κρέας ανθρώπων.
Ηρακλής δεν υπάρχει πια, μα ούτε κι από μηχανής θεός, να δώσει λύση στο αδιέξοδο. Μόνο οι άνθρωποι, που τους εφηύραν, οι ενωμένοι άνθρωποι προσφέρουν πάντα τις λύσεις, οι άφοβοι άνθρωποι και οι ελεύθεροι, που ξεγελούν και περιγελούν τους δήθεν θεούς. Άλλως, κορεσμός κενού, ες αεί.